Πολιορκία του Χλεμουτσίου
Η Πολιορκία του Χλεμουτσίου ήταν μια από τις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις των Ελλήνων κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 που στράφηκε κυρίως κατά αλβανικών θυλάκων ανεφοδιασμού Οθωμανών που είχε τελικά ουδέτερη έκβαση. Έγινε στις 27 Μαρτίου 1821 στην Γαστούνη.
| Πολιορκία του Χλεμουτσίου | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
 Το Χλεμούτσι σήμερα | |||
| Χρονολογία | 27 Μαρτίου 1821 | ||
| Τόπος | φρούριο Χλεμούτσι | ||
| Έκβαση | αποτυχία της πολιορκίας και αποχώρηση των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
Η εξέλιξη των γεγονότων
ΕπεξεργασίαΟι Οθωμανοί της γύρω περιοχής της Γαστούνης μετά την κατάληψη της Καλαμάτας από τους Έλληνες προσπάθησαν να καταφύγουν στου Λάλα, αλλά δέχτηκαν επίθεση στον δρόμο από τους Έλληνες και κατέφυγαν στο παλιό φρούριο Χλεμούτσι[1]. Αυτόν τον ανεφοδιασμό προσπάθησαν ν΄ ανακόψουν άτακτες ομάδες Ελλήνων της ίδιας περιοχής ξεκινώντας πολιορκία, έχοντας επί κεφαλής τον Γεώργιο Σισίνη και τον Χαράλαμπο Βιλαέτη.
Όμως οι πολιορκημένοι Τούρκοι λόγω έλειψης τροφής και νερού διαπραγματεύονταν να παραδοθούν, όταν το έμαθαν οι Λαλαοίοι και έστειλαν 400 - 500 Τουρκαλβανούς για ενίσχυση[1]. Έτσι οι Λαλαίοι διέλυσαν την πολιορκία και τους μετέφεραν όλους στο Λάλα[1].
Το γεγονός αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, ως πολύ περιορισμένης κίνησης που οφείλονταν κυρίως στον ενθουσιασμό της εκδηλωμένης επανάστασης και περισσότερο για εκφοβισμό χωρίς προηγούμενη οργάνωση. Παρά ταύτα η εμπλοκή αυτή ανέδειξε όχι μόνο την αναγκαιότητα αλλά και την άμεση προτεραιότητα στρατιωτικής επιχείρησης εξουδετέρωσης των Λαλαίων. Γεγονός που συνέβη αμέσως μετά στη μάχη του Λάλα.
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Λάμπρος Κουτσονίκας (1863). Γενική ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, Τόμος Α΄. Εν Αθήναις: Εκ του «Ευαγγέλιμου» Δ. Καρακατζάνη. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2011.
- Γεώργιος Κρέμος (1839-1926) (1879). Χρονολόγια της Ελληνικής Ιστορίας : προς χρήσιν πάντος φιλομαθούς, ιδία δε των εν τοις γυμνασίοις μαθητών. Εν Αθήναις: Τυπογραφείον Δημητρίου Ιασεμίδου. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.