Ο πτωματοσυλλέκτης ήταν επάγγελμα που εξασκήθηκε από τον μεσαίωνα μέχρι τον 20ό αιώνα.

Πτωματοσυλλέκτης με ψόφιο άλογο.
Σχέδιο του Τόμας Ρόουλαντσον (1756-1827)

Οι πτωματοσυλλέκτες μάζευαν τα άρρωστα ζώα και τα κουφάρια και τα χρησιμοποιούσαν. Διέφεραν από τους χασάπηδες, επειδή ήταν αρμόδιοι μόνο για ζώα που δεν προορίζονταν για ανθρώπινη τροφή. Οι χωρικοί και κάτοικοι των πόλεων όφειλαν από υγειονομικής άποψης να καλούν τον πτωματοσυλλέκτη όταν κάποιο ζώο (αγελάδα, άλογο ή σκύλος) αρρώσταινε, πέθαινε ή είχε γεράσει και γι' αυτό δεν έκανε για σφάξιμο. Ο πτωματοσυλλέκτης έπαιρνε το ζώο ή το κουφάρι και έπρεπε να το θάψει ή να το κάψει ή να χρησιμοποιήσει ότι μπορούσε. Έγδερνε το δέρμα, έκαιγε το λίπος ή απομόνωνε τα κόκαλα και τα κέρατα για να τα κάνει κουμπιά και άλλα αντικείμενα. Το επάγγελμα του πτωματοσυλλέκτη θεωρείτο ανέντιμο και ήταν συνδεδεμένο με δυσάρεστες οσμές και πηγές αρρώστιας, γι' αυτό και οι πτωματοσυλλέκτες ζούσαν έξω από τα όρια της πόλης και του χωριού, ενώ δεν είχαν κοινωνικές σχέσεις με τον υπόλοιπο πληθυσμό, ούτε και τους έκαναν συνοικέσια για γάμους.

Πηγές Επεξεργασία

  • Rudi Palla: Verschwundene Arbeit, Von Barometermachern, Drahtziehern, Eichmeistern, Lustfeuerwerkern, Nachtwächtern, Planetenverkäufern, Roßtäuschern, Seifensiedern, Sesselträgern, Wäschermädeln und vielen anderen untergegangenen Berufen, Bildauswahl Christian Brandstätter, mit 335 Abbildungen, 3. Aufl. (komplett illustrierte, aktualisierte Neuausgabe), Christian Brandstätter Verlag, Wien 2010, S. 11, ISBN 978-3-85033-327-6
  • Eike Pies: Zünftige und andere alte Berufe, mit 222 zeitgenössischen Illustrationen und Zunftwappen, 3. Aufl., Verlag E. und U. Brockhaus, Wuppertal 2005, S. 10, ISBN 3-930132-07-9