Πύλη:Κύρια/Επιλεγμένο λήμμα/Χρήστος Παλάσκας

Ο Χρήστος Παλάσκας ήταν Έλληνας στρατιωτικός και οπλαρχηγός της ελληνικής επανάστασης του 1821. Νεαρός ακόμη, συστρατεύτηκε με τους Σουλιώτες στους αγώνες των τελευταίων κατά του Αλή πασά. Αργότερα, κατέφυγε στα Επτάνησα όπου κατά το διάστημα 1808 - 1817 υπηρέτησε διαδοχικά μαζί με άλλους Έλληνες στα γαλλικά, ρωσικά και βρετανικά στρατεύματα ως αξιωματικός του Πυροβολικού. Με την επιστροφή του στην Ήπειρο υπηρέτησε ως επιτελικός αξιωματικός στην αυλή του Αλή πασά. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου ανάμεσα στον Αλή πασά και την Υψηλή Πύλη αυτομόλησε προς τα σουλτανικά στρατεύματα και διατέλεσε επιτελικός αξιωματικός του Ομέρ Βρυώνη. Όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, ο Παλάσκας αρχικά παρέμεινε στο πλευρό των Οθωμανών και ακολούθησε τον Ομέρ Βρυώνη στην εκστρατεία του κατά της νότιας Ελλάδας. Κατά τα τέλη Ιουλίου του 1821, ο Παλάσκας πραγματοποίησε συνεννοήσεις με απεσταλμένο του Ανδρούτσου με σκοπό την επανάκτηση της Λιβαδειάς από τους Έλληνες και μετά πέρασε επίσημα στις τάξεις των επαναστατών. Η οριστική προσχώρηση του Παλάσκα στο στρατόπεδο των επαναστατημένων Ελλήνων θεωρήθηκε σημαντική απώλεια για τους Οθωμανούς καθώς ήταν άτομο που ασκούσε σημαντική επιρροή και θα μπορούσε χρησιμοποιηθεί από τους Οθωμανούς ως διαμεσολαβητής σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις για την υποταγή των επαναστατημένων περιοχών.

Τον Απρίλιο του 1822 στάλθηκε με εντολή της κυβέρνησης ως συνοδός του Αλεξίου Νούτσου, σε αποστολή να πείσουν τον Υψηλάντη να επιστρέψει στην Πελοπόννησο και να προετοιμάσουν το έδαφος για την αποπομπή του Οδυσσέα Ανδρούτσου από την αρχηγία της Ανατολικής Στερεάς, καθώς ο δημοφιλής οπλαρχηγός εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε ευθεία ρήξη με το πολιτικό σώμα του Αρείου Πάγου. Κατά μία εκδοχή είχαν και διαταγές που όριζαν την αιχμαλωσία ή ακόμη και τη θανάτωση του Ανδρούτσου σε περίπτωση που εκείνος αρνείτο να υπακούσει. Το τμήμα τους κυκλώθηκε από το στράτευμα του Ανδρούτσου και παραδόθηκε. Ο Ανδρούτσος διάβασε στους άνδρες του τα έγγραφα που κόμιζαν και στη συνέχεια, μετά από δική του προτροπή, εκείνοι τους σκότωσαν αμφότερους. Ο Παλάσκας αναγνωριζόταν ως ικανός στρατιωτικός αλλά θεωρήθηκε ακατάλληλος για την αντικατάσταση του Ανδρούτσου, από τη στιγμή που αφενός κατά τους πρώτους μήνες της επανάστασης είχε παραμείνει στο πλευρό των Οθωμανών και αφετέρου καλείτο να αντικαταστήσει τον οπλαρχηγό που του είχε φερθεί εξαιρετικά φιλικά το προηγούμενο διάστημα. (Διαβάστε το υπόλοιπο λήμμα...)