Ο Ρενέ Χάρις (René Reynaldo Harris, MP, 11 Νοεμβρίου 1947 - 5 Ιουλίου 2008) ήταν πολιτικός από το Ναουρού, ο οποίος υπηρέτησε ως Πρόεδρος της χώρας 4 φορές.

Ρενέ Χάρις
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση11  Νοεμβρίου 1947, Άιβο
Θάνατος5  Ιουλίου 2008[1]
Άιβο
ΥπηκοότηταΝαουρού
ΣπουδέςThe Geelong College
Επάγγελμαπολιτικός
ΑξίωμαΠρόεδρος του Ναούρου και Member of the Parliament of Nauru

Βιογραφία και ξεκίνημα πολιτικής καριέρας

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1947[2] στο Άιγουο και διετέλεσε τέσσερις φορές Πρόεδρος της χώρας από το 1999 ως το 2004. Έκανε σπουδές στην Αυστραλία στο κολέγιο Γκιλόνγκ. Προτού εκλεγεί μέλος του Κοινοβουλίου, ο Χάρις εργάστηκε για την Ένωση Φωσφάτων του Ναουρού (Nauru Phosphate Corporation).

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στη γενέτειρά του, το 1977. Επίσης, υπήρξε διευθυντής στη Γραμμή του Ειρηνικού του Ναουρού (Nauru Pacific Line). Το 1978 εξελέγη αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου και το 1986 πρόεδρος.

Το 1998 ο Χάρις καταδικάστηκε για επίθεση και απόδραση επειδή ελευθέρωσε τρεις συγγενείς του από τα κρατητήρια της Αστυνομίας του Ναουρού, με τη βοήθεια δύο συνενόχων. Επίσης, κατηγορήθηκε, από ανταποκριτή του ABC (αυστραλιανού δικτύου ενημέρωσης) για σπατάλη 231.000 αυστραλιανών δολαρίων σε είδη πολυτελείας.

Θητείες στην προεδρία

Επεξεργασία

Έγινε για πρώτη φορά Πρόεδρος στις 27 Απριλίου του 1999 και παρέμεινε στο αξίωμα ως τις 20 Απριλίου του 2000 , οπότε και τον διαδέχθηκε ο Μπέρναρντ Ντοουιγιόγκο, ο οποίος διατηρήθηκε στο αξίωμα αυτό ως τις 29 Μαρτίου του 2001, οπότε ο Χάρις ξαναέγινε Πρόεδρος μετά την ανατροπή (με πρόταση μομφής) του Ντοουιγιόγκο. Τον Ιανουάριο του 2003 και οι δύο άνδρες έγιναν Πρόεδροι δύο φορές και τελικά ο Ντοουιγιόγκο επανήλθε στην προεδρία. Το Μάρτιο του 2003 ο τελευταίος απεβίωσε και ενισχύθηκε η αβεβαιότητα. Τελικά, στις 15 Αυγούστου του 2003 ο Χάρις επανεξελέγη στην προεδρία.

Κατά την περίοδο αυτής της θητείας του στο ύπατο αξίωμα του κράτους, συνετέλεσε στη στέγαση Αυστραλών που ζητούσαν άσυλο στο νησί, καθώς επίσης και στην εισδοχή του Ναουρού στον ΟΗΕ. Επίσης, επί προεδρίας του Ρενέ Χάρις, η μικρή νησιωτική χώρα έγινε πλήρες μέλος της Κοινοπολιτείας. Ο Χάρις δέχθηκε επικρίσεις από την Αντιπολίτευση και τη Διεθνή Κοινότητα για καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Όπως και ο πολιτικός του αντίπαλος, Ντοουιγιόγκο, έτσι και ο Χάρις υποφέρει από διαβήτη[3]. Το Δεκέμβριο του 2003 ο Χάρις λιποθύμησε στο Κοινοβούλιο και επανήλθε έπειτα από φροντίδα κάποιου ιατρού.

Εξαιτίας πολιτικής διαρροής ανατράπηκε από Πρόεδρος στις 22 Ιουνίου του 2004. Τον διαδέχθηκε στην προεδρία ο Λούντβιγκ Σκόττι.

Έπειτα από την προεδρία

Επεξεργασία

Στις βουλευτικές εκλογές του 2004 οι υποστηρικτές του Σκόττι κέρδισαν την πλειοψηφία των εδρών και έλαβαν τέλος οι προσπάθειες του Χάρις να εκλεγεί ξανά Πρόεδρος. Στις βουλευτικές εκλογές στις 25 Αυγούστου του 2007, ο Χάρις υπήρξε το μοναδικό μέλος της Αντιπολίτευσης που κατάφερε να επανεκλεγεί.[4]

Έπειτα από την πυρπόληση αστυνομικού σταθμού στις 7 Μαρτίου του 2008 από διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν στην εκλογική περιφέρεια του Aiwo , αναφορικά με τα απόβλητα φωσφάτων, η κυβέρνηση κατηγόρησε το Χάρις για υποκίνηση των επεισοδίων.[5]

Ο Χάρις απώλεσε την κοινοβουλευτική του έδρα στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 26 Απριλίου του 2008. Την πλειοψηφία των εδρών κέρδισαν οι υποστηρικτές του Προέδρου Μάρκους Στίβεν[6].

Στις 4 Ιουλίου του 2008 ο Χάρις υπέστη καρδιακή προσβολή και απεβίωσε την επόμενη ημέρα. Την ίδια ημέρα έγινε η κηδεία του, με κρατική δαπάνη.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. www.abc.net.au/news/stories/2008/07/06/2295811.htm.
  2. Former Nauru president Rene Harris dead at 61 (english)
  3. «Pacific Magazine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2008. 
  4. Sean Dorney, "Scotty Govt wins landslide Nauru election", abc.net.au, 26 Αυγούστου 2007.
  5. "Nauru Government says that former President behind unrest", Radio New Zealand International, 10 Μαρτίου 2008.
  6. "Provisional results in Nauru indicate government returned with increased majority", Radio New Zealand International, 28 Απριλίου 2008

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία