Βικιπαίδεια

Ριμούς

βασιλιάς, γιος του του Σάργοντα βασιλιά των Ακκάδιων

Ο Ριμούς ήταν ο δεύτερος βασιλιάς στην Ακκαδική αυτοκρατορία, μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του ιδρυτή της αυτοκρατορίας Σαργών του Μέγα και της συζύγου του βασίλισσας Τασλουλτούμ. Τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Μανιστουσού, ο πατέρας του Ναράμ-Σιν του κορυφαίου βασιλιά της Ακκαδικής δυναστείας. Ο Ριμούς αναφέρεται ότι είχε κατασκευάσει ένα άγαλμα του εαυτού του από Κασσίτερο που εισήχθη πρόσφατα στην περιοχή.[2] Ο "Κατάλογος των Σουμερίων βασιλέων" καταγράφει την βασιλεία του στα 9 χρόνια, διάφορες αντιγραφές των Χρονικών την μετακινούν από τα 7 στα 15 έτη. Από τα χρόνια αυτά μόνο στο ένα καταγράφεται με το όνομα του, την "χρονιά που κατέστρεψε την Αντάμπ".[3] Σύμφωνα με την παράδοση δολοφονήθηκε σαν "τεχνίτης της μαγείας", σύμφωνα με μια επιγραφή "η μαντεία του βασιλιά Ριμούς που δολοφονήθηκε από τους αυλικούς του με τις σφραγίδες τους". Τον Ριμούς διαδέχθηκε στο θρόνο ο μικρότερος αδελφός του Μανιστουσού.[4][5] Η έκδοση Ουρ των "Χρονικών των Σουμερίων βασιλέων" αντιστρέφει την βασιλεία ανάμεσα στα δύο αδέλφια, ο Ριμούς δηλαδή διαδέχθηκε τον Μανιστουσού.[6][7] Ένας μεγάλος αριθμός από αφιερώσεις βρέθηκε από τις ανασκαφές των ναών σε πόλεις της Μεσοποταμίας.[8]

Ριμούς
Γενικές πληροφορίες
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης (2278 π.Χ.–2270 π.Χ.)[1]
Οικογένεια
ΓονείςΣαργών[1] και Τασλουλτούμ
ΑδέλφιαΙλαμπά'ις-τακάλ
Σου-Ενλίλ
Μανιστουσού
Ενχεντουάννα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Καταστροφές Σουμεριακών πόλεων Επεξεργασία

Σύμφωνα με τις επιγραφές αντιμετώπισε αμέτρητες επαναστάσεις και κατέκτησε πολλές πόλεις όπως Ουρ, Ουρρούκ, Αντάμπ, Λαγκάς και Ντερ:[9][10]

"Ο Ριμούς, ο βασιλιάς του κόσμου σε εκστρατεία του στην Αντάμπ και την Ζαμπαλάμ συνέτριψε τις δύο πόλεις, σκότωσε 15.718 άνδρες και αιχμαλώτισε 14.576. Οι πόλεις κατακτήθηκαν, οι κυβερνήτες τους αιχμαλωτίστηκαν και τα τείχη τους καταστράφηκαν, οι υπόλοιποι κάτοικοι εκδιώχθηκαν και οι πόλεις ερημώθηκαν".

"Ο Ριμούς, ο βασιλιάς του κόσμου σε εκστρατεία του στην Ουμμά και την Κι συνέτριψε τις δύο πόλεις, σκότωσε 8.900 άνδρες και αιχμαλώτισε 3.480. Οι πόλεις κατακτήθηκαν, οι κυβερνήτες τους αιχμαλωτίστηκαν και τα τείχη τους καταστράφηκαν, από τις πόλεις εκδιώχθηκαν 3.600 άνδρες και ερημώθηκαν".

Ο Ριμούς ήταν ο πρώτος βασιλιάς που καθιέρωσε τις μαζικές σφαγές των Σουμεριακών πόλεων που κατακτούσε, οι μεγάλες πόλεις των Σουμερίων καταστράφηκαν και οι απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό ήταν τρομακτικές.[11][12] Μια νικήτρια στήλη σε πολλά θραύσματα αποδόθηκε στον Ριμούς σύμφωνα με την μορφή των επιγραφών, σχετίζεται με την Λαγκάς και την Ακκάδ.[13][14][15] Οι μορφές της στήλης είναι περισσότερο εκλεπτυσμένες σε σχέση με αυτές του Σαργών του Μέγα.[16] Σε ένα από τα θραύσματα αναγνωρίζονται τμήματα του ίδιου του ονόματος του Ριμούς.[17] Η στήλη παριστάνει την συντριβή της Λαγκάς από τα στρατεύματα της Ακκάδ.[18] Οι αιχμάλωτοι αναγνωρίζονται από τις μορφές τους ως Μεσοποτάμιοι, οι Ακκάδιοι στρατιώτες τους σφαγιάζουν με τον τρόπο που περιγράφονται στις επιγραφές του Ριμούς.[19][20] Η εκσκαφή της στήλης έγινε στην περιοχή του Λαγκάς, η επιγραφή περιγράφει επίσης την διανομή της γης του Λαγκάς από τους κατακτητές Ακκάδιους αριστοκράτες.[21][22] Υπάρχουν κατόπιν επιγραφές για νικηφόρες εκστρατείες στο Ελάμ και το Μαρασί το 3ο έτος της βασιλείας του, στην σύγκρουση συμμετείχαν στρατεύματα από την κοιλάδα του Ινδού.[23][24] Στις νέες εκστρατείες του ο Ριμούς ακολούθησε την ίδια τακτική της γενικής σφαγής του πληθυσμού, 16.212 άνδρες θανατώθηκαν και 4.216 αιχμαλωτίστηκαν.[25] Το Ελάμ θα περάσει στην Ακκαδική αυτοκρατορία και θα οριστεί Ακκάδιος κυβερνήτης.[26] Μετά την επιστροφή από τις κατακτήσεις του προχώρησε σε αμέτρητες αφιερώσεις στον θεό της Νιππούρ Ενλίλ σε χρυσό και δούλους για να τον ευχαριστήσει.[27]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 978-1-4051-4911-2. ISBN-13 978-1-4051-4911-2.
  2. ↑ B. R. Foster, The Age of Agade, Inventing Empire in Ancient Mesopotamia, London, New York 2016
  3. ↑ Ulla Koch-Westenholz (2000). Babylonian Liver Omens: The Chapters Manzazu, Padanu, and Pan Takalti of the Babylonian Extispicy Series Mainly from Assurbanipal's Library. Museum Tusculanum. σ. 394
  4. ↑ Samuel Noah Kramer (2010-09-17). The Sumerians: Their History, Culture, and Character
  5. ↑ Mario Liverani (2002). "Reviewed Work: Mesopotamien. Akkade-Zeit und Ur III-Zeit. Orbis Biblicus et Orientalis 160/3 by Walther Sallaberger, Aage Westenholz, P. Attinger, M. Wäfler". Archiv für Orientforschung. 48/49: 180–181
  6. ↑ Steinkeller, P., "An Ur III manuscript of the Sumerian King List", in: W. Sallaberger [e.a.] (ed.), Literatur, Politik und Recht in Mesopotamien. Festschrift fü r Claus Wilcke. OBC 14. Wiesbaden, 267–29, 2003
  7. ↑ Thomas, Ariane. "The Akkadian Royal Image: On a Seated Statue of Manishtushu" Zeitschrift für Assyriologie und vorderasiatische Archäologie, vol. 105, no. 1-2, 2015, σσ. 86-117
  8. ↑ Who's Who in the Ancient Near East - σ. 137; by Gwendolyn Leick
  9. ↑ Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC: Holy Warriors at the Dawn of History. Routledge. σσ. 93–94
  10. ↑ https://cdli.ucla.edu/search/archival_view.php?ObjectID=P461947
  11. ↑ Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC: Holy Warriors at the Dawn of History. Routledge. σσ. 93–94
  12. ↑ Crowe, D. (2014). War Crimes, Genocide, and Justice: A Global History. Springer. σ. 10
  13. ↑ https://collections.louvre.fr/ark:/53355/cl010121766
  14. ↑ Foster, Benjamin R. (1985). "The Sargonic Victory Stele from Telloh". Iraq. 47: 15–30
  15. ↑ Heuzey, Léon (1895). "Le Nom d'Agadé Sur Un Monument de Sirpourla". Revue d'Assyriologie et d'archéologie orientale. 3 (4): 113–117
  16. ↑ https://archive.org/details/ArtOfTheFirstCitiesTheThirdMillenniumB.C.FromTheMediterraneanToTheIndusEditedByJ/page/n225/mode/2up/
  17. ↑ Foster, Benjamin R. (1985). "The Sargonic Victory Stele from Telloh". Iraq. 47: 15–30
  18. ↑ Thomas, Ariane; Potts, Timothy (2020). Mesopotamia: Civilization Begins. Getty Publications. σ. 79
  19. ↑ Foster, Benjamin R. (1985). "The Sargonic Victory Stele from Telloh". Iraq. 47: 15–30
  20. ↑ https://archive.org/details/ArtOfTheFirstCitiesTheThirdMillenniumB.C.FromTheMediterraneanToTheIndusEditedByJ/page/n225/mode/2up/
  21. ↑ https://archive.org/details/ArtOfTheFirstCitiesTheThirdMillenniumB.C.FromTheMediterraneanToTheIndusEditedByJ/page/n225/mode/2up/
  22. ↑ Heuzey, Léon (1895). "Le Nom d'Agadé Sur Un Monument de Sirpourla". Revue d'Assyriologie et d'archéologie orientale. 3 (4): 113–117
  23. ↑ https://cdli.ucla.edu/search/archival_view.php?ObjectID=P461952
  24. ↑ Bryce, Trevor (2009). The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the fall of the Persian Empire. Routledge. σ. 449
  25. ↑ Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC: Holy Warriors at the Dawn of History. Routledge. σσ. 93–94
  26. ↑ Potts, D. T. (2016). The Archaeology of Elam: Formation and Transformation of an Ancient Iranian State. Cambridge University Press. σσ. 96–97
  27. ↑ Ratnagar, Shereen F. “Theorizing Bronze-Age Intercultural Trade : The Evidence of the Weights.” Paléorient, Τομ. 29, no. 1, 2003, σσ. 79–92

Πηγές Επεξεργασία

  • Bryce, Trevor (2009). The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the fall of the Persian Empire. Routledge.
  • B. R. Foster, The Age of Agade, Inventing Empire in Ancient Mesopotamia, London, New York 2016
  • Ulla Koch-Westenholz (2000). Babylonian Liver Omens: The Chapters Manzazu, Padanu, and Pan Takalti of the Babylonian Extispicy Series Mainly from Assurbanipal's Library. Museum Tusculanum.
  • Samuel Noah Kramer (2010-09-17). The Sumerians: Their History, Culture, and Character
  • Mario Liverani (2002). "Reviewed Work: Mesopotamien. Akkade-Zeit und Ur III-Zeit. Orbis Biblicus et Orientalis 160/3 by Walther Sallaberger, Aage Westenholz, P. Attinger, M. Wäfler". Archiv für Orientforschung. 48/49: 180–181
  • Steinkeller, P., "An Ur III manuscript of the Sumerian King List", in: W. Sallaberger [e.a.] (ed.), Literatur, Politik und Recht in Mesopotamien. Festschrift fü r Claus Wilcke. OBC 14. Wiesbaden, 267–29, 2003
  • Thomas, Ariane. "The Akkadian Royal Image: On a Seated Statue of Manishtushu" Zeitschrift für Assyriologie und vorderasiatische Archäologie, vol. 105, no. 1-2, 2015.
  • Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC: Holy Warriors at the Dawn of History. Routledge.
  • Crowe, D. (2014). War Crimes, Genocide, and Justice: A Global History. Springer.
  • Foster, Benjamin R. (1985). "The Sargonic Victory Stele from Telloh". Iraq. 47: 15–30
  • Heuzey, Léon (1895). "Le Nom d'Agadé Sur Un Monument de Sirpourla". Revue d'Assyriologie et d'archéologie orientale. 3 (4): 113–117
  • Thomas, Ariane; Potts, Timothy (2020). Mesopotamia: Civilization Begins. Getty Publications.
  • Potts, D. T. (2016). The Archaeology of Elam: Formation and Transformation of an Ancient Iranian State. Cambridge University Press.
  • Ratnagar, Shereen F. “Theorizing Bronze-Age Intercultural Trade : The Evidence of the Weights.” Paléorient, vol. 29, no. 1, 2003.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ριμούς&oldid=9895390"