Ρισεδρονικό οξύ
Το ρισεδρονικό οξύ, που χρησιμοποιείται συχνά ως άλας νατρίου ρισεδρονικό νάτριο, είναι διφωσφονικό οξύ που χρησιμοποιείται για την ενίσχυση των οστών, τη θεραπεία ή την πρόληψη της οστεοπόρωσης και τη θεραπεία της νόσου του οστού Paget.[1] Λαμβάνεται από το στόμα.[1]
Ονομασία IUPAC | |
---|---|
(1-hydroxy-1-phosphono-2-pyridin-3-yl-ethyl)phosphonic acid | |
Κλινικά δεδομένα | |
Εμπορικές ονομασίες | Actonel, Atelvia, Benet, άλλες |
AHFS/Drugs.com | monograph |
Κατηγορία ασφαλείας κύησης | |
Οδοί χορήγησης | Από το στόμα |
Κυκλοφορία | |
Κυκλοφορία |
|
Φαρμακοκινητική | |
Βιοδιαθεσιμότητα | 0.63% |
Πρωτεϊνική σύνδεση | ~24% |
Μεταβολισμός | Κανένας |
Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 1,5 ώρες |
Απέκκριση | Νεφρά και κόπρανα |
Κωδικοί | |
Αριθμός CAS | 105462-24-6 |
Κωδικός ATC | M05BA07 |
PubChem | CID 5245 |
IUPHAR/BPS | 3176 |
DrugBank | DB00884 |
ChemSpider | 5055 |
UNII | KM2Z91756Z |
ChEMBL | CHEMBL923 |
PDB ID | RIS (PDBe, RCSB PDB) |
Χημικά στοιχεία | |
Χημικός τύπος | C7H11NO7P2 |
Μοριακή μάζα | 283.112 |
OC(Cc1cccnc1)(P(=O)(O)O)P(=O)(O)O | |
InChI=1S/C7H11NO7P2/c9-7(16(10,11)12,17(13,14)15)4-6-2-1-3-8-5-6/h1-3,5,9H,4H2,(H2,10,11,12)(H2,13,14,15) Key:IIDJRNMFWXDHID-UHFFFAOYSA-N | |
(verify) |
Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν ερεθισμό και έλκη του βλεννογόνου του ανώτερου γαστρεντερικού συστήματος, μυικοί πόνοι, υποασβεστιαιμία.[1] Όπως συμβαίνει με άλλα διφωσφονικά φάρμακα, η ρισεδρονάτη φαίνεται να σχετίζεται με τη σπάνια παρενέργεια της οστεονέκρωσης της γνάθου, που προηγείται συχνά από οδοντικές επεμβάσεις που προκαλούν τραύμα στο οστό.[1] Φάρμακα που περιέχουν ασβέστιο επηρεάζουν την απορρόφηση του ρισεδρονικού.[1] Δεν συνιστάται η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού.[1] Ανήκει στην κατηγορία των διφωσφονικών φαρμάκων, τα οποία δρουν εμποδίζοντας την αποδόμηση των οστών από τις οστεοκλάστες.[1]
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κατατέθηκε το 1984 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1998.[2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Risedronate - FDA prescribing information, side effects and uses». Drugs.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Analogue-based Drug Discovery (στα Αγγλικά). John Wiley & Sons. 2006. σελ. 523. ISBN 9783527607495.