Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης
Ο Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης (Σρούσμπερυ, 17 Αυγούστου 1473 - π. 1483) από τον Οίκο της Υόρκης ήταν έκτο παιδί και μικρότερος γιος Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και της Ελισάβετ Γούντβιλ. Ο Ριχάρδος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας, που βασίλευσε για σύντομο χρόνο, εξαφανίστηκαν με μυστήριο τρόπο, όταν ο θείος τους Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας ανέβηκε στον θρόνο.
| Σερ Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17 Αυγούστου 1473 Σρούζμπερι |
| Θάνατος | 26 Ιουνίου 1483[1] Λονδίνο |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Ουέστμινστερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άννα του Μάουμπραϊ |
| Γονείς | Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας[3][4] και Ελισάβετ Γούντβιλ[3][4] |
| Αδέλφια | Σεσίλ της Υόρκης Μαρία της Υόρκης Άννα της Υόρκης[4] Μπρίτζετ της Υόρκης Μαργαρίτα της Υόρκης Ελισάβετ της Υόρκης[4] Αικατερίνη της Υόρκης Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας[4] Γέωργιος Πλανταγενέτης, 1ος Δούκας του Μπέντφορντ Θωμάς Γκρέι, 1ος Μαρκήσιος του Ντόρσετ Ριχάρδος Γκρέι Αρθούρος Πλανταγενέτης, 1ος Υποκόμης του Λίσλ |
| Οικογένεια | Οίκος της Υόρκης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Lord Lieutenant of Ireland Δούκας της Υόρκης (από 1474)[5] |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Περικνημίδας |
| Συνεργάτης | Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Δούκας της Υόρκης Επεξεργασία
Ο τίτλος του δούκα της Υόρκης δημιουργήθηκε ξανά για λογαριασμό του Ριχάρδου τον Μάιο του 1474 και έγινε την επόμενη χρονιά μέλος του Τάγματος της Περικνημίδας. Από τότε ο δεύτερος γιος του βασιλιά έπαιρνε τον τίτλο του δούκα της Υόρκης. Έγινε κόμης του Νότιγχαμ στις 12 Ιουνίου 1476 και στις 15 Ιανουαρίου 1478 σε ηλικία 4 ετών νυμφεύτηκε στο παρεκκλήσι του Αγίου Στεφάνου στο Ουεστμίνστερ την Άννα του Μάουμπραϊ, κόμισσα του Νόρφολκ, από την οποία κληρονόμησε τις απέραντες εκτάσεις των Μάουμπραϊ (1476). Το δουκάτο του πεθερού του είχε καταργηθεί και δεν μπορούσε να το κληρονομήσει, γι'αυτό δημιουργήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1477 η κομητεία του Νόρφολκ και η κομητεία του Γουάρεν. Η Άννα του Μάουμπράι πέθανε τον Νοέμβριο του 1481 και οι εκτάσεις της πέρασαν στον Γουλιέλμο, υποκόμη του Μπέρκλεϋ και στον Ιωάννη, λόρδο του Χάουαρντ. Το Κοινοβούλιο παραχώρησε με διάταγμα τον Ιανουάριο του 1483 την κομητεία του Μάουμπράι στον μικρό Ριχάρδο και στους απογόνους του, τα κληρονομικά δικαιώματα των δύο κατόχων κατασχέθηκαν και ο Εδουάρδος Δ΄ πλήρωσε τα υψηλά χρέη του υποκόμη του Μπέρκλεϋ. Ο Μπέρκλεϋ αποκήρυξε στο Κοινοβούλιο (1483) όλα τα δικαιώματά του στο Μάουμπράι, ενώ κατασχέθηκαν και τα δικαιώματα του Χάουαρντ.
Διάδοχος του θρόνου Επεξεργασία
Ο πατέρας του πέθανε στις 9 Απριλίου 1483 και ο μεγαλύτερος αδελφός του Εδουάρδος, πρίγκιπας της Ουαλίας ανέβηκε στον θρόνο με τον θείο του Ριχάρδο του Γκλόστερ κηδεμόνα αλλά η βασιλεία του δεν θα κρατήσει πολύ. Ο ιερέας Ροβέρτος Στίλλινγκτον επίσκοπος του Μπαθ και της Ουαλίας διαβεβαίωσε ότι όταν ο Εδουάρδος Δ΄ παντρεύτηκε την μητέρα τους (1464) είχε παντρευτεί την Ελεονώρα Ταλμπότ (1461), συνεπώς ο γάμος με την Ελισάβετ Γούντβιλ ήταν άκυρος και τα παιδιά τους μπάσταρδα.[6] Το Κοινοβούλιο που συνεκλήθη στις 25 Ιουνίου 1483 απέκλεισε από την διαδοχή τον Εδουάρδο Ε΄ και τον αδελφό του Ριχάρδο, νέος βασιλιάς της Αγγλίας ανακηρύχτηκε ο μόνος επιζών αδελφός του Εδουάρδου Δ΄ Ριχάρδος του Γκλόστερ ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας.
Εξαφάνιση Επεξεργασία
Ο Εδουάρδος Ε΄ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος μεταφέρθηκαν από τον θείο τους στα "εσωτερικά δωμάτια του Πύργου", οι εμφανίσεις τους ήταν από τότε όλο και πιο σπάνιες μέχρι το καλοκαίρι του 1483 που εξαφανίστηκαν. Η τύχη του Εδουάρδου Ε΄ και του μικρότερου αδελφού του Ριχάρδου είναι άγνωστη, σύμφωνα με τις περισσότερες γνωστές πηγές της εποχής δολοφονήθηκαν υπό τις διαταγές του θείου τους βασιλιά Ριχάρδου.[7] Ο Τόμας Μορ στις πληροφορίες του οποίου στηρίχτηκε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ για το έργο του "Ριχάρδος Γ΄" αναφέρει ότι τα δύο παιδιά δολοφονήθηκαν στα μαξιλάρια τους από τον Τιρέλ που εκτελούσε εντολές του Ριχάρδου Γ΄. Η ενοχή του Ριχάρδου Γ΄ που όλοι πίστευαν ότι ήταν βέβαιη άρχισε να αμφισβητείται τον 17ο αιώνα με πρώτο τον Ουίλιαμ Κορνουαλλίς.[8] Την περίοδο που εξαφανίστηκε ο Εδουάρδος Ε΄ δεχόταν συχνές επισκέψεις από κάποιον γιατρό κάτι που οδήγησε τον ιστορικό Ντέιβιντ Μπάλντγουιν (1946 - 2016) στο συμπέρασμα ότι ο Εδουάρδος Ε΄ πέθανε από ασθένεια.[9] Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων οδήγησε μετέπειτα ιστορικούς σε διαφορετικά συμπεράσματα όπως ότι δολοφονήθηκε από τον δούκα του Μπάκινγκχαμ ή τον Ερρίκο Τυδώρ τoν μετέπειτα Ερρίκο Ζ΄ της Αγγλίας.
Νεώτερες έρευνες Επεξεργασία
.png)
Τα οστά των δυο παιδιών βρέθηκαν από έναν εργάτη που κατασκεύαζε μια σκάλα στον Πύργο (1674), τα οστά ύστερα από εντολή του Καρόλου Β΄ της Αγγλίας τοποθετήθηκαν στο Αββαείο του Ουέστμινστερ σε ένα δοχείο με τα ονόματα του Εδουάρδου και του Ριχάρδου.[10] Τα οστά εξετάστηκαν ξανά (1933) και βρήκαν ότι είχαν αναμειχθεί με οστά ζώων αλλά δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι ανήκαν στους δυο πρίγκιπες αν και είχαν ταφεί πριν επισκευαστεί ο Πύργος.[11] Η άδεια που ζήτησαν να προχωρήσουν σε περισσότερες έρευνες δεν έγινε δεκτή.
Οι εργάτες που επισκεύαζαν το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Ουίνδσορ ανακάλυψαν ύστερα από ατύχημα τον τάφο του Εδουάρδου Δ΄ και της Ελισάβετ Γούντβιλ, βρέθηκαν πολύ κοντά τα φέρετρα των δυο μικρών παιδιών (1789). Τα ονόματα δυο άλλων μικρών παιδιών του Εδουάρδου Δ΄ υπάρχουν σε αυτόν τον τάφο : του Γεωργίου, 1ου δούκα του Μπέντφορντ που πέθανε σε ηλικία 2 ετών και της Μαρίας της Υόρκης που πέθανε σε ηλικία 14 ετών, τα δυο παιδιά πέθαναν πριν από τον πατέρα τους. Τα οστά βρέθηκαν αργότερα στο παρεκκλήσι αλλά οι κάτοχοι των φέρετρων παρέμειναν άγνωστοι.[12] Η μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Δ΄ Ελισάβετ της Υόρκης παντρεύτηκε τον Ερρίκο Τυδώρ (1486) ενώνοντας τον Οίκο της Υόρκης και τον Οίκο του Λάνκαστερ.[13]
Σύμβολα Επεξεργασία
Τα σύμβολα του Ριχάρδου του Σρούσμπερυ είναι ίδια με τα σύμβολα του Αγγλικού βασιλείου με μια λευκή πινακίδα στην κορυφή με τρεις λωρίδες, στην πρώτη ήταν τοποθετημένο ένα μικρό κόκκινο ορθογώνιο τετράγωνο.[14]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p10166.htm#i101659.
- ↑ 2,0 2,1 «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 «Kindred Britain»
- ↑ «The Complete Peerage, XII (part 2). Tracton to Zouche» 1959. σελ. 910-913.
- ↑ Peter Hancock, Richard III and the Murder in the Tower (History Press, 2011).
- ↑ Horrox, Rosemary. "Edward V of England". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Retrieved 25 August 2013.
- ↑ Kendall, P.M., Richard III, Aylesbury 1972, p.427; in the Encomium of Richard III, dedicated to Sir John Donne.
- ↑ Baldwin, David (2013) "The White Queen – What happened to the Princes in the Tower?"
- ↑ John Steane, The Archaeology of the Medieval English Monarchy (Routledge, 1993), page 65
- ↑ Weir, Alison, The Princes in the Tower. 1992, Random House.
- ↑ 1..Chapter Records XXIII to XXVI, The Chapter Library, St. George's Chapel, Windsor (Permission required) 2..William St. John Hope: "Windsor Castle: An Architectural History", pages 418–419. (1913). 3..Vetusta Monumenta, Volume III, page 4 (1789).
- ↑ 1.Chapter Records XXIII to XXVI, The Chapter Library, St. George's Chapel, Windsor (Permission required) 2.William St. John Hope: "Windsor Castle: An Architectural History", pages 418–419. (1913). 3.Vetusta Monumenta, Volume III, page 4 (1789).
- ↑ http://www.heraldica.org/topics/britain/cadency.htm
Πηγές Επεξεργασία
- Ashley, Mike (2002). British Kings & Queens. Carroll & Graf.
- Weir, Alison (1995). The Princes in the Tower. Ballantine Books.
- Ross, Charles (1974). Edward IV. University of California Press.