Σαλιμά Γκεζαλί
Η Σαλιμά Γκεζαλί (1958, Μπουιρά Αλγερίας) είναι αλγερινή δημοσιογράφος, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών και της δημοκρατίας στην Αλγερία. Η θαρραλέα στάση της υπέρ της ειρήνης κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας δέχθηκε τα πυρά τόσο της κυβέρνησης όσο και των ισλαμιστών, και η αλγερινή εβδομαδιαία εφημερίδα La Nation, της οποίας ήταν αρχισυντάκτρια, έκλεισε με παρέμβαση των αρχών.[3]
| Σαλιμά Γκεζαλί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1958[1] Μπουίρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλγερία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Αλγερίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών συγγραφέας ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων[2] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εργατικό Κόμμα της Αλγερίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιπρόσωπος (2017–2019) |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (1997) Βραβείο Πάλμε (1997) Βραβείο Θεοντόρ Χέκερ (1999) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Γκεζαλί, επί του παρόντος πρόεδρος της Ένωσης για τη Χειραφέτηση των Γυναικών, συμμετείχε τη δεκαετία του 1980 στο φεμινιστικό κίνημα της Αλγερίας, μεταξύ άλλων ως ιδρυτικό μέλος της Ένωσης «Γυναίκες της Ευρώπης και του Μαγκρέμπ» και ως αρχισυντάκτρια του γυναικείου περιοδικού NYSSA, το οποίο ίδρυσε η ίδια.[3]
Αρχικά δασκάλα και αργότερα δημοσιογράφος, η Γκεζαλί έγινε το 1994 αρχισυντάκτρια της γαλλόφωνης La Nation, της πιο δημοφιλούς εβδομαδιαίας εφημερίδας στην Αλγερία. Η La Nation, μέχρι το 1996 που έκλεισε, ήταν η μόνη εφημερίδα που επέκρινε τόσο την κυβέρνηση όσο και τις ισλαμιστικές ομάδες και υποστήριζε τον πολιτικό διάλογο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης για όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο 11ετής εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε το 1991, μετά την ακύρωση των πρώτων πολυκομματικών εκλογών στην Αλγερία μετά την ανεξαρτησία λόγω του φόβου μιας νίκης των ισλαμιστών, και κόστισε τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.[3]
Όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε, το 1997, το θάρρος της στην υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου και το έργο της για τα δικαιώματα των γυναικών, η Γκεζαλί ανήκε σε μια κοινότητα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «που έμοιαζε μικρή και αδύναμη» στην Αλγερία. Όταν παρέλαβε το Βραβείο Ζαχάρωφ, η Γκεζαλί υπογράμμισε τη δραματική κατάσταση της Αλγερίας έπειτα από χρόνια πολέμου, με εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά να ζουν μέσα στον φόβο καθώς «ένας διπλός τρόμος τούς στερεί την πρωταρχική ελευθερία, την ελευθερία να ζήσουν».[3]
Το 2011, ενώ τα μηνύματα αφύπνισης από την Αραβική Άνοιξη δονούσαν τις γειτονικές χώρες, η Γκεζαλί συνέχισε την έκδοση της La Nation στο διαδίκτυο, καθώς, όπως έγραψε, «δεν μπορούμε να αδιαφορούμε μπροστά στη δυναμική των νέων ανθρώπων στον αραβικό κόσμο που μάχονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας. Θέλουμε οι Αλγερινοί να είναι ευτυχισμένοι, επειδή τους αξίζει. Θέλουμε ισχυρούς θεσμούς, καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό σε μια πραγματική δημοκρατία και την ύπαρξη κράτους δικαίου».[3]
Από το 2000 η Γκεζαλί συμμετέχει και στην πολιτική ως μέλος του Front des Forces Socialistes (FFS, Μέτωπο Σοσιαλιστικών Δυνάμεων(D/R)) και σύμβουλος του ιστορικού ηγέτη του FFS, Χοσίν Αΐτ Ασμέτ(D/R). Μαζί με άλλες δύο κατόχους του Βραβείου Ζαχάρωφ, τη Νουρίτ Πελέντ-Ελχαχάν(D/R) και την Τασλίμα Νασρίν, η Γκεζαλί δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης με το οποίο καλούνται «οι ηγέτες και εκπρόσωποι της ΕΕ να ενθαρρύνουν ενεργά και ανοιχτά την Παλαιστινιακή Αρχή να προσχωρήσει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο». Η Σαλιμά Γκεζαλί συνεργάζεται με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δίκτυο Βραβείου Ζαχάρωφ για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ιδίως της ελευθερίας της έκφρασης.[3]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 131456474. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 68-69 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU Αρχειοθετήθηκε 2015-10-24 στο Wayback Machine.