Σιδηρόδρομος Ρήγαιο-Ερέτρια
Ο σιδηρόδρομος Ρήγαιο-Ερέτρια ήταν ένας σιδηρόδρομος πεδίου με πλάτος διαδρομής 600 mm από το σταθμό Ρήγαιο στο σιδηρόδρομο Βόλος - Καλαμπάκα έως τα ορυχεία στην Ερέτρια Λάρισας στην περιφερειακή περιοχή της Λάρισας στην Ελλάδα.
Ιστορία Επεξεργασία
Η οικογένεια Αποστολίδη απέκτησε το κτήμα Ερέτρια Λάρισας (Τσιφλίκι Τσαγκλί) πριν από το 1870. Ο Χρήστος Αποστολίδης († 1879) ανακάλυψε μαύρο, πυρίμαχο χρώμιο σε αυτό το ακίνητο και έλαβε προσωρινή άδεια εκμετάλλευσης του ορυχείου το 1870 από τις τοπικές τουρκικές αρχές στα Ιωάννινα και το 1872. Η εκμετάλλευση του αιγυπτιακού αποθέματος (Γύφτικα) ξεκίνησε το 1880 και συνεχίστηκε με πολλές διακοπές μέχρι το 1993. Το μετάλλευμα εξορύσσεται υπόγεια σε βάθος περίπου 150 έως 200 μ. Και έφτασε στην επιφάνεια στο βαγόνια με βαρούλκο.
Το μετάλλευμα χρωμίου ήταν εξαιρετικής ποιότητας και εξήχθη στη Γερμανία, την Αγγλία και την Ισπανία. Μετά τη σύνθλιψη, τη διαλογή και τον εμπλουτισμό, φορτώθηκε στα μεγαλύτερα βαγόνια του σιδηροδρομικού πεδίου και μεταφέρθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Ρήγαιο. Εκεί ήταν επαναφόρτωση στα μέτρα βαγόνια εύρος των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων και μεταφέρονται στο λιμάνι του Βόλου, από όπου είχε αποσταλεί κυρίως προς τη Γερμανία.[1][2]
Διαδρομή Επεξεργασία
_-_OpenStreetMap.jpg)
Ο σιδηροδρομικός τομέας είχε δύο τμήματα. Μια διαδρομή 5,5 χιλιομέτρων έτρεχε από τα Γύφτικα στα βορειοδυτικά προς το σιδηροδρομικό σταθμό του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου και η άλλη διαδρομή 2,9 χιλιομέτρων από τα Γύφτικα προς τα νότια προς τα ορυχεία της Κετοροράχης (Κεδρόρραχη).[1][2]
Ατμομηχανές Επεξεργασία
Υπήρχαν τρεις ατμομηχανές ατμού με την ονομασία Περικλής, Τσαγγλί και Μαίρη, οι οποίες αρχικά ήταν βαμμένες μαύρες και μια ατμομηχανή ντίζελ Deutz. Οι δύο ατμομηχανές ατμού O&K 1339/1904 και Jung 4665/1929 καθώς και η ατμομηχανή ντίζελ Deutz του σιδηροδρομικός στενός μετρητής σώζονται ακόμη στην πίσω αυλή του Μουσείου Σιδηροδρόμων Αθηνών.[3]
Επιχείρηση Επεξεργασία
Ένα τρένο αποτελούταν συνήθως από την ατμομηχανή και 8 πλήρεις άμαξες φρεναρισμένες με φρένα με χειρόφρενα, ή περίπου 10 έως 15 άμαξες άμαξες. Υπήρχε επίσης ένα επιβατικό αυτοκίνητο με καθίσματα για τη διεύθυνση και τους καλεσμένους τους.[1][2]
Διαδικτυακοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Βιομηχανικά Δελτία Απογραφής (ΒΙ.Δ.Α.): Αλέξανδρος Π. Αποστολίδης, Μεταλλευτικαί Επιχειρήσεις, Γεωργικαί Εκμεταλλεύσεις. 2. Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Αλέξανδρος Π. Αποστολίδης, Μεταλλευτικαί Επιχειρήσεις, Γεωργικαί Εκμεταλλεύσεις.
- ↑ Athens Railway Museum.