Σουάτ Ντερβίς
Η Σουάτ Ντερβίς (1904 ή 1905 - 23 Ιουλίου 1972) ήταν Τουρκάλα μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και πολιτική ακτιβίστρια, η οποία ήταν μεταξύ των ιδρυτών της Σοσιαλιστικής Ένωσης Γυναικών το 1970.[2]
| Σουάτ Ντερβίς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Suat Derviş (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 1905[1] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 23 Ιουλίου 1972 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Φερικιόι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | τουρκικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών μυθιστοριογράφος πολιτική ακτιβίστρια |
| Αξιοσημείωτο έργο | Fosforlu Cevriye |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Communist Party of Turkey (1920) |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Nizamettin Nazif Tepedelenlioğlu Seyfi Cenap Berksoy |
Νεαρή ηλικία και εκπαίδευση Επεξεργασία
Η Ντερβίς γεννήθηκε το 1904 ή το 1905 στην Κωνσταντινούπολη σε μια αριστοκρατική οικογένεια. [3] Ο πατέρας της, ήταν γυναικολόγος και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. [2] Η μητέρα της, ήταν κόρη μιας σκλάβας στο περιβάλλον του Οθωμανού Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ.[2] Η Ντερβίς είχε μια αδερφή, η οποία έλαβε μουσική εκπαίδευση σε αρκετά ωδεία στη Γερμανία. Η σχέση των γονιών της ήταν μονογαμική, και χαρακτηρίστηκαν ως μια αξιόπιστη οικογένεια, η οποία υποστήριζε την Ντερβίς.[2] Ως παιδί, η Ντερβίς φορούσε μπούργκα.[3]
Η Ντερβίς έλαβε ιδιωτική διδασκαλία στη λογοτεχνία, τη μουσική, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Μεταξύ 1919 και 1920 ζούσε με την αδερφή της στη Γερμανία και ήταν φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.[2] Εκεί άρχισε να γράφει για την Τουρκία σε διάφορα γερμανικά περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων του Berliner Zeitung, και δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο το 1920, με τίτλο Kara Kitap (Μαύρο βιβλίο).[2] Θα συνέχιζε να δημοσιεύει δέκα ακόμη μυθιστορήματα μεταξύ 1920 και 1932.[2]Τα πρώτα μυθιστορήματα της Ντέρβις εξέτασαν κυρίως θέματα φύλου, τάξης και γυναικείας ψυχολογίας. Συχνά χρησιμοποιούσε ένα αστικό σκηνικό, το οποίο ήταν ασυνήθιστο για την περίοδο που έγραφε. Ένας κριτικός δήλωσε ότι η Ντερβίς, η οποία είναι πιο αντικειμενική και μοντέρνα από την Χαλίντ Εντίμπ (την πιο διάσημη γυναίκα συγγραφέας της εποχής), είναι σε καμία περίπτωση λιγότερο βαθιά».[2] Εργάστηκε επίσης ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Μεταξύ των γεγονότων που ανέφερε ήταν η Διάσκεψη της Λωζάνης, στην οποία αποφασίστηκε η μοίρα της Τουρκίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[2] Τα πρώτα της μυθιστορήματα έχουν αναφερθεί ως τα πρώτα γοτθικά μυθιστορήματα στην τουρκική γλώσσα.[4]
Επιστροφή στην Τουρκία Επεξεργασία
Ο πατέρας της Ντερβίς πέθανε το 1932, οπότε επέστρεψε στην Τουρκία όπου και έγινε μέλος πολλών πνευματικών κύκλων.[2] Είχε προσχωρήσει στο Σερβικό Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ένα πολιτικό κόμμα στην τουρκική αντιπολίτευση, το 1930. Μεταξύ άλλων, το κόμμα υποστήριξε να δώσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. [2]Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1930 κατέβηκε ως υποψήφια στις τοπικές εκλογές.[2]Το κόμμα της απαγορεύτηκε τελικά και η ίδια η Ντερβίς επηρεάστηκε περισσότερο από τη μαρξιστική σκέψη. Έγινε συγγραφέας του Yeni Edebiyat (Νέα λογοτεχνία).[2]
Η Ντερβίς συνέχισε να εργάζεται ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος και το 1935 έγραψε για το Συνέδριο της Διεθνούς Συμμαχίας Γυναικών για Δικαιώματα και Ίση Ιθαγένεια που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για την καθημερινή εφημερίδα Τζουμχουριέτ, και το 1936 έγραψε για τη Διάσκεψη του Μοντρέ.[2] Όταν εργάστηκε για την Τζουμχουριέτ, πήρε συνεντεύξεις από δώδεκα διεθνείς φεμινίστριες, μεταξύ των οποίων ήταν η Ολλανδέζα ακτιβίστρια Ρόζα Μάνους.[5] Ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση δύο φορές και έγραψε ένα βιβλίο για τις εμπειρίες της με τίτλο Niçin Sovyetler Birliği'nin Dostuyum; (Γιατί είμαι φίλος της Σοβιετικής Ένωσης;). Το βιβλίο ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενο στην Τουρκία.[2]
Αριστερή ακτιβίστρια Επεξεργασία
Η Ντέρβίς έκανε τουλάχιστον τρεις γάμους.[2]Ο τρίτος σύζυγος της, Ρεσάντ Φουάτ Μπαρανέρ ήταν ο ηγέτης του Τουρκικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο είχε απαγορευτεί τότε.[2] Στις 10 Μαρτίου 1944, η Ντερβίς και ο σύζυγός της συνελήφθησαν για "παράνομη κομμουνιστική δραστηριότητα" μαζί με άλλα μέλη του κόμματος.[2] Η Ντερβίς καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλάκιση.[2]Ο σύζυγός της παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1950 και συνελήφθη ξανά το 1951.[2]Λόγω των πολιτικών της απόψεων και της σύλληψής της, η Ντερβίς δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά και απέκτησε ψευδώνυμο στο δημοσιευμένο έργο της.[2] Η Ντερβίς εγκατέλειψε την Τουρκία το 1953, ως αποτέλεσμα της συνεχούς παρενόχλησης από την κυβέρνηση.[2]
Η Ντερβίς έζησε σε πολλές χώρες εκτός της Τουρκίας κατά την περίοδο 1953–1963, κυρίως στη Γαλλία, όπου και έκδωσε μυθιστορήματα στα γαλλικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Παρόλο που έγινε δεκτή στη Γαλλία, η δουλειά της ήταν αμφιλεγόμενη στην Τουρκία λόγω της υποστήριξής της στα δικαιώματα των γυναικών, η οποία ήταν συχνά θέμα συζήτησης ακόμη και μεταξύ των αριστερών οπαδών. [2]Έζησε ξανά με τον Μπαρανέρ από το 1963 έως το 1968, όταν πέθανε. Η Ντερβίς ήταν μεταξύ εκείνων που ίδρυσαν την Σοσιαλιστική Ένωση Γυναικών, το 1970. Οι δηλωμένοι στόχοι της ομάδας ήταν η δημιουργία ενός επαναστατικού γυναικείου κινήματος και η αύξηση της συνείδησης των γυναικών.[2]Ταυτόχρονα δημοσίευσε το Fosforlu Cevriye (1968), που εξερεύνησε τη ζωή των περιθωριοποιημένων γυναικών στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό θα αποδειχθεί ότι είναι το πιο δημοφιλές μυθιστόρημά της, και το οποίο προσαρμόστηκε επίσης σε μια ταινία, καθώς και μια θεατρική παραγωγή το 2016.[6] Η Ντερβίς έγινε γνωστή για τον ειλικρίνεια της ως απάντηση σε διάφορες δηλώσεις που έγιναν γι 'αυτήν, κάνοντας την δήλωση: «Δεν ντρέπομαι που είμαι γυναίκα και είμαι περήφανη που είμαι συγγραφέας. Αυτός ο τίτλος είναι ο μοναδικός μου πλούτος, η μόνη μου υπερηφάνεια και το ψωμί μου».[2]
Θάνατος και κληρονομιά Επεξεργασία
Η Ντερβίς πέθανε στις 23 Ιουλίου 1972. Η κληρονομιά της έγινε πιο εμφανής στη δεκαετία του 1990 και του 2000, καθώς όλο και περισσότεροι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν γι 'αυτή.[2] Ήταν το θέμα ενός βιογραφικού βιβλίου με τίτλο Bir Kadın Bir Dönem: Suat Derviş από την Τουρκάλα συγγραφέα εβραϊκής καταγωγής, Λιζ Μπεμοαράς.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2017.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 Berktay, Fatmagül (2006). «DERVİŞ, Suat (Saadet Baraner) (1905–1972)». A Biographical Dictionary of Women’s Movements and Feminisms. Budapest: Central European University Press, σσ. 109–113. ISBN 978-963-7326-39-4. https://archive.org/details/biographicaldict0000unse_u3f7/page/109.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Ottoman women in postcards compiled in book». Daily Sabah. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Akdik, Hazel Melek. «Kadın ve korku». Radikal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιανουαρίου 13, 2017. Ανακτήθηκε στις Ιανουαρίου 11, 2017.
- ↑ Everard, Myriam· de Haan, Francisca, επιμ. (2016). Rosa Manus (1881–1942): The International Life and Legacy of a Jewish Dutch Feminist. BRILL. σελ. 15. ISBN 9789004333185.
- ↑ «Suat Derviş' in "Fosforlu Cevriye" ROMANINDAN TUNCER CÜCENOĞLU UYARLAMASI». magazinci.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2017.