Ο Σούνε Σικ, σουηδ.: Sune Sik, (γενν. π. το 1154), φέρεται να ήταν Σουηδός πρίγκιπας. Σύμφωνα με τον Όλαους Πέτρι, ήταν νεότερος γιος του βασιλιά Σβέρκερ Α΄ της Σουηδίας και πατέρας της Ίνγκριντ Ύλβα. Σε σωζόμενα έγγραφα της εποχής μπορεί να βρεθεί ένας Sune Sik, που έζησε πολύ αργότερα. Εκείνος ο Σούνε Σικ έκανε μία δωρεά στο αβαείο Βρέτα το 1297. [2] Θα μπορούσε να διέταξε την αποκατάσταση ενός παρεκκλησίου, στο οποίο τελικά ενταφιάστηκε, και η μεταγενέστερη κιστερκιανή παράδοση μπορεί στη συνέχεια να τον μετέτρεψε σε πρίγκιπα. [3] Αυτό έκανε ορισμένους ιστορικούς να θεωρήσουν την αφήγηση του Όλαους Πέτρι για αυτόν ως αναξιόπιστη. [3]

Σούνε Σικ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Sune Sik (Σουηδικά)
Γέννηση1154
Θάνατος12ος αιώνας
Τόπος ταφήςVreta Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΤέκναΊνγκριντ Ύλβα[1]
ΓονείςΣβέρκερ Α΄ της Σουηδίας
ΑδέλφιαΜπούρισλεβ Σβέρκερσσον
Κάρολος Ζ΄ της Σουηδίας
Ιωάννης, πρίγκιπας της Σουηδίας (12ος αι.)
Έλενα της Σουηδίας
Κνούτος Ε΄ της Δανίας
Σοφία του Μινσκ
ΟικογένειαΟίκος του Σβέρκερ
Ο τάφος το υΣούνε Σικ στο αβαείο της Βρέτα. Ανακατασκευή του 16ου αι.

Ο Σούνε Σικ, ως γιος του βασιλιά Σβέρκερ, υπολογίζεται από άλλους Σουηδούς ιστορικούς ως πρόσωπο της ιστορίας και ο άνθρωπος που τάφηκε στη Βρέτα (βλ. φωτογραφία). [4] [5] [6] Σύμφωνα με τον Σουηδό διδάκτορα Φιλοσοφίας Mάγκνους Μπόραιν του 18ου αι., ο Σούνε ήταν επίσης δούκας του ΄Εστεργκετλαντ [7] (σε μία εποχή που η χρήση ενός τέτοιου τίτλου δεν ήταν γνωστή στη Σουηδία [8]).

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. Harrison, Dick (2002). Jarlens sekel. σελ. 248. ISBN 91-7324-999-8. ... en viss Sune Sik när denne år 1297 stadfäste en donation till Vreta kloster. 
  3. 3,0 3,1 Natanael Beckman (1921). «Kungagravar och medeltidshistoria.». Fornvännen (16): 46. http://fornvannen.se/pdf/1920talet/1921_022.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-07-17. «Jag har nämnt ovan, att cisterciensernas tradition tilldelat Sverker en son, Sune Sik, som icke rimligtvis kan vara historisk i denna egenskap. Jag har också antytt, att han antagligen fått sin prinsvärdighet genom missförstånd och vore att identifiera med en donator till klostret, som möter i ett diplom av 1297». 
  4. Lars O. Lagerqvist and Nils Åberg (2002) in Kings and Rulers of Sweden (ISBN 91-87064-35-9) p. 15
  5. Nils Ahnlund Historisk tidskrift 1945 p. 332-351
  6. Markus Lindberg Meddelanden från Östergötlands länsmuseum 2003 (ISBN 91-85908-52-5) p. 72, 74 & 80
  7. Borænius, Magnus in Klostret i Vreta i Östergötland 1724 (published again 2003)
  8. Prof. Jan Svanberg in Furstebilder från folkungatid (ISBN 91-85884-52-9) p. 97