Σπειρονολακτόνη
H σπειρονολακτόνη ή σπιρονολακτόνη, διαθέσιμη με την εμπορική ονομασία Aldactone μεταξύ άλλων, είναι διουρητικό φάρμακο το οποίο χρησιμοποιείται στην καρδιακή, νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια.[1] Χρησιμοποιείται επίσης στην θεραπεία της υπέρτασης, στην υποκαλιαιμία η οποία δεν βελτιώνεται με τη χορήγηση συμπληρωμάτων, στην πρώιμη ήβη στα αγόρια, στην ακμή και στην υπερβολική τριχοφυία στις γυναίκες και ως κομμάτι της διαφυλετικής ορμονοθεραπείας στις διαφυλετικές γυναίκες.[1][2][3] Η σπειρονολακτόνη χορηγείται από το στόμα.[1]
Κοινές παρενέργειες περιλαμβάνουν ηλεκτρολυτικές διαταραχές, και συγκεκριμένα υπερκαλιαιμία, ναυτία, εμέτους, πονοκεφάλους, εξανθήματα και μειωμένη επιθυμία για σεξουαλικές επαφές.[1] Σε ανθρώπους με ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια η χορήγησή του πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή.[1] Η σπειρονολακτόνη δεν έχει μελετηθεί στην εγκυμοσύνη και δεν πρέπει να χορηγείται για την θεραπεία της υπέρτασης κατά την εγκυμοσύνη.[4] Είναι ένα στεροειδές το οποίο εμποδίζει τη δράση των ορμονών αλδοστερόνη και τεστοστερόνη και έχει μερικές δράσεις σαν οιστρογόνο.[1][5] Η σπειρονολακτόνη ανήκει στα καλιοσυντηρητικά διουρητικά.[1]
Η σπειρονολακτόνη ανακαλύφθηκε το 1957 και η χρήση του άρχισε το 1959.[6][7][8] Ανήκει στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[9] Είναι διαθέσιμη ως γενόσημο φάρμακο.[1] Το 2017 ήταν το 69ο πιο συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 11 εκατομμύρια συνταγές.[10][11]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Spironolactone». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Friedman, Adam J. (1 October 2015). «Spironolactone for Adult Female Acne». Cutis 96 (4): 216–217. ISSN 2326-6929. PMID 27141564.
- ↑ Maizes, Victoria (2015). Integrative Women's Health (2 έκδοση). σελ. 746. ISBN 9780190214807.
- ↑ «Spironolactone Pregnancy and Breastfeeding Warnings». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Prakash C Deedwania (30 Ιανουαρίου 2014). Drug & Device Selection in Heart Failure. JP Medical Ltd. σελίδες 47–. ISBN 978-93-5090-723-8.
- ↑ Eckhard Ottow· Hilmar Weinmann (9 Ιουλίου 2008). Nuclear Receptors As Drug Targets. John Wiley & Sons. σελ. 410. ISBN 978-3-527-62330-3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2012.
- ↑ Camille Georges Wermuth (24 Ιουλίου 2008). The Practice of Medicinal Chemistry. Academic Press. σελ. 34. ISBN 978-0-12-374194-3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012.
- ↑ Marshall Sittig (1988). Pharmaceutical Manufacturing Encyclopedia. William Andrew. σελ. 1385. ISBN 978-0-8155-1144-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012.
- ↑ World Health Organization (2019). World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. hdl:10665/325771. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.
- ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020.
- ↑ «Spironolactone - Drug Usage Statistics». ClinCalc. 23 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020.