Σπόμενκο Γκόστιτς
Ο Σπόμενκο Γκόστιτς (σέρβικα κυριλλικά: Споменко Гостић, 14 Αυγούστου 1978 - 20 Μαρτίου 1993) ήταν Σερβοβόσνιος στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Βοσνιακού Πολέμου. Ήταν ο νεότερος παρασημοφορημένος στρατιώτης που πολέμησε στον στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας.[1]
| Σπόμενκο Γκόστιτς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Споменко Гостић (Serbian (Cyrillic script)) |
| Γέννηση | 14 Αυγούστου 1978 Ντόμποϊ |
| Θάνατος | 20 Μαρτίου 1993 (14 ετών) Όζρεν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βοσνία και Ερζεγοβίνη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Βοσνίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ζωή Επεξεργασία
Ο Γκόστιτς γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1978 στο Ντόμποϊ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, τμήμα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο Μάγκλαϊ, αλλά λόγω του ξεσπάσματος του πολέμου στη Βοσνία, δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει. Σε πολύ νεαρή ηλικία έχασε τον πατέρα του.
Το 1992 (στο πρώτο έτος του πολέμου), ζούσε με τη μητέρα του Μιλένα στο χωριό Γιόβιτσι κοντά στο Μάγκλαϊ. Το χωριό περιβαλλόταν από μικρότερες κωμοπόλεις στις οποίες οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι αποτελούσαν τη πλειοψηφία του πληθυσμού. Έτσι ο Γκόστιτς βρέθηκε στις πρώτες γραμμές των μαχών. Τον Απρίλιο του 1992, η μητέρα του πέθανε και πήγε να ζήσει με τη γιαγιά του. Η γιαγιά του σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1992 κατά τον βομβαρδισμό του χωριού από το στρατό της Δημοκρατίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (ARBiH).
Ως στρατιώτης Επεξεργασία
Λίγο μετά από αυτό το γεγονός, ο Γκόστιτς εντάχθηκε στο στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας,[2]όπου άρχισε καθήκοντα ως στρατιωτικός αγγελιοφόρος. Μετά από αυτό του ανατέθηκε η αρμοδιότητα παράδοσης φαγητού σε στρατιώτες στη πρώτη γραμμή του μετώπου. Καθώς πήγαινε να εκτελέσει τα καθήκοντά του μεταφέροντας προμήθειες πάνω σε ένα άλογο, έπεσε σε ένα ναρκοπέδιο. Το άλογο υπέκυψε στα τραύματα του, αλλά ο Γκόστιτς δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Αργότερα τραυματίστηκε ξανά.
Στην διάρκεια επίθεσης του βοσνιακού στρατού ARBiH στο όρος Όζρεν, ο τοπικός πληθυσμός υποχώρησε από το Γιόβιτσι, αλλά ο Γκόστιτς παρέμεινε με μερικούς στρατιώτες για να υπερασπιστούν το χωριό.[3]
Τον Μάρτιο του 1993, κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού των σημείων ελέγχου του Σερβικού στρατού, σκοτώθηκαν πέντε στρατιώτες και ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά. Τελικά ο Γκόστιτς υπέκυψε στα τραύματα του στις 20 Μαρτίου 1993 στο Γιόβιτσι στο όρος Όζρεν σε ηλικία 14 ετών. Τάφηκε μαζί με τους πεσόντες συμπολεμιστές του στο νεκροταφείο στο Γκόρνι Ουλίσνιακ.
Μετά τον πόλεμο Επεξεργασία
Μετά τον πόλεμο, το Γιόβιτσι ενσωματώθηκε στην Ομοσπονδία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (μία από τις δύο οντότητες της Βοσνίας Ερζεγοβίνης), ενώ το χωριό Ντόνια Μποτσίνια κοντά στο Γιόβιτσι έγινε το θρησκευτικό και πολιτικό κέντρο του τοπικού κινήματος των Ουαχαμπιστών.[4]Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η πρόεδρος της Ένωσης Βετεράνων της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, Παντελίγια Τσούργκουζ, δήλωσε ότι θα ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για τη μεταφορά των λειψάνων του Γκόστιτς στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας. Ωστόσο, αυτή η υπόσχεση δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί.[2]
Κληρονομιά Επεξεργασία
Του απονεμήθηκε μετά θάνατον το μετάλλιο αξίας του λαού της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Σερβικά: Медаља заслуге за народ / Μεντάλια ζάσλουγκε να νάροντ).[5]Σε ορισμένες πόλεις της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, αρκετοί δρόμοι έχουν αρχίσει να μετονομάζονται προς τιμή του μικρού Γκόστιτς. [6]Την επέτειο του θανάτου του, στις 20 Μαρτίου 2014, ένα μνημείο για αυτόν ανεγέρθηκε μπροστά από μία εκκλησία στο Ντόμποϊ.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «RS: Spomenka Gostića svi zaboravili». NOVOSTI (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 «СПОМЕНКО ГОСТИЋ – ДЕЧАК У ОДБРАНИ ОТАЏБИНЕ». СРБски ФБРепортер (στα Σερβικά). 3 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ https://web.archive.org/web/20140327233907/http://www.radioozren.com/forum/viewthread.php?thread_id=297 Radio Ozren. 18 August 2009.
- ↑ Sladojević, Dragan (10 Σεπτεμβρίου 2012). «Bočinja: Policija dežura zbog vehabija». Nezavisne novine (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «RS: Spomenka Gostića svi zaboravili». NOVOSTI (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Ulice nazvati po herojima». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016.
- ↑ SRNA (20 Μαρτίου 2014). «Otkriven spomenik Spomenku Gostiću, najmlađem poginulom borcu VRS,». Glas Srpske (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2020.