Σταυριάνθη Αναστασιάδου
Η Σταυριάνθη Αναστασιάδου (Σμύρνη, 1882 - Αθήνα, 1962[1]) ήταν διακεκριμένη Ελληνίδα παιδαγωγός.
| Σταυριάνθη Αναστασιάδου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1882 Σμύρνη |
| Θάνατος | 23 Αυγούστου 1962 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ομήρειο Παρθεναγωγείο Σμύρνης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εκπαιδευτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων (Ελλάδα) Πολεμικός Σταυρός Γ' Τάξεως |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1882 στη Σμύρνη και ήταν κόρη των, καταγόμενων από τη Σάμο, Νικολάου Βουτσαδοπούλου και Θεανώς Μαυρομάτη[1]. Φοίτησε στο Διδασκαλείο του Ομηρείου Παρθεναγωγείου Σμύρνης και μετά την αποφοίτησή της μετέβη στο Ναζλί όπου διετέλεσε νηπιαγωγός για μια διετία. Με την επιστροφή της στη Σμύρνη διορίστηκε νηπιαγωγός στη συνοικία του Αγίου Νικολάου από όπου αργότερα παραιτήθηκε ιδρύοντας, μαζί με τον σύζυγό της, ιδιωτικό εκπαιδευτήριο που λειτούργησε αδιάκοπα μέχρι το 1922. Την ίδια περίοδο εδραιώθηκε ως παιδαγωγός μέσα από το βιβλίο της Παιδικαί βαθμίδες[1].
Παράλληλα διακρίθηκε για την έντονη κοινωνική και εθνική της δράση: συγκεκριμένα δραστηριοποιήθηκε αρχικά κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1910 μέσω της τοπικής της ενορίας ενώ από το 1914, όταν άρχισαν οι διωγμοί εναντίον των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχε σημαντική συμβολή στην οργάνωση συσσιτίων υπέρ των διωκόμενων. Το 1919, με την άφιξη του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη στα πλαίσια της Μικρασιατικής εκστρατείας υπήρξε πρόεδρος του σωματείου Ιάδα Αδελφή του Στρατιώτου, το οποίο μεριμνούσε για την ψυχαγωγία και την ανακούφιση των Ελλήνων στρατιωτών μέσω της αποστολής δεμάτων, της δημιουργίας τμήματος αλληλογραφίας και των επισκέψεων στους στρατιώτες του μετώπου. Επίσης, ήταν ιδρυτικό μέλος της Άμυνας Ελληνίδων Μικρασίας. Για τη δράση της τιμήθηκε με τον πολεμικό σταυρό Γ΄ τάξεως[1][2].
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή η Αναστασιάδου κατέφυγε στην Αθήνα όπου ίδρυσε πρώτα το Εργαστήριον Απόρων Γυναικών και έπειτα, το 1923, τη Χριστιανική Ένωση Νεανίδων, της οποίας διετέλεσε πρώτη πρόεδρος[2][3]. Το 1930 συμμετείχε σε διεθνές συνέδριο στο Παρίσι ενώ το ίδιο έτος τιμήθηκε εκ νέου από το ελληνικό κράτος με την απονομή μεταλλίου εξαιρέτων πράξεων[2]. Η δράση της συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια ενώ από το 1950 απετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου Αποφοίτων Ομηρειάδων[4].
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της αντιμετώπισε κινητικά προβλήματα. Απεβίωσε στις 23 Αυγούστου του 1962 στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένη από το 1904 με τον θεολόγο Αθανάσιο Αναστασιάδη από το Τσεσμέ. Γιος της ήταν ο καθηγητής ηλεκτρονικής φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μιχαήλ Αναστασιάδης[1][2].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Βικέτος, Νίκος; Μπαρμπάτση, Αικατερίνη (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2015). «Η νηπιαγωγός Σταυριάνθη Αναστασιάδου». Μικρασιατική Ηχώ: 8-9. http://www.enosismyrneon.gr/images/pdfs/Mecho_Oct_Dec_15_431.pdf. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Εκείνοι που μας φεύγουν». Μικρασιατικά Χρονικά (Αθήναι: Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων) τόμος δέκατος: 500 - 501. 1963.
- ↑ «Το Γυναικείο Κίνημα στην Ελλάδα». www.segth.gr. Σύλλογος Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016.
- ↑ Καμούζης, Δημήτρης (2015). «Η γυναικεία εκπαίδευση και ο γλωσσικός εξελληνισμός των τουρκόφωνων Ρωμιών της Μικράς Ασίας: To Ομήρειο Παρθεναγωγείο Σμύρνης (1881-1922)». Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών 19: 133. http://www.academia.edu/15381517/Καμούζης_Δ._Η_γυναικεία_εκπαίδευση_και_ο_γλωσσικός_εξελληνισμός_των_τουρκόφωνων_Ρωμιών_της_Μικράς_Ασίας_To_Ομήρειο_Παρθεναγωγείο_Σμύρνης_1881-1922_Δελτίο_Κέντρου_Μικρασιατικών_Σπουδών_Τόμος_19_2015_. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016.