Συζήτηση:Ετυμολογία

Επειδή δεν είμαι σίγουρος αν η πορεία αυτού του άρθρου είναι η επιθυμητή ή θα ήταν προτιμότερο να επικεντρωθεί στην ετυμολογία των ελληνικών λέξεων, αφού είναι άρθρο που θα το διαβάσουν οι ελληνόφωνοι...διακόπτω την επεξεργασία του μέχρι να ακούσω κάποιες απόψεις. Καλό απόγευμα Κυριακής. Γλαύκος^{απάντηση} 15:05, 28 Ιουνίου 2009 (UTC)

Δεν συμφωνώ με την επικέντρωση στην ετυμολογία μόνο των ελληνικών λέξεων. Νομίζω ότι το άρθρο βρίσκεται σε καλό δρόμο και κατά την άποψή μου θα πρέπει να το συνεχίσεις ως έχει. --Ttzavaras 20:41, 28 Ιουνίου 2009 (UTC)

Οἱ παλαιοὶ ἔλεγαν…ὥσπερ γὰρ ἡ ἀνατομὴ διαίρεσίν τινα τῶν μορίων ποιεῖται, οὕτως καὶ ἡ ἐτυμολογία τρόπον τινὰ διαίρεσιν τῶν λέξεων ἀπεργάζεται. ἐδῶ ἐπιθυμῶ ἐπισημαίνειν ὥσπερ γὰρ οἱ ἀλλὸφωνοι (μὴ Ἕλληνες), κακοποιὲουν τὴν σημασίαν τῆς ἐτυμολογὶας, τιουτοτρόπως καὶ οἱ Ἑλληνες παλαιοὶ τε καὶ νὲοι κακοποιὲουν τὴν σημασία τῆς ἐτυμολογὶας. Τὴν ἀποκάλυψιν τῆς ἱστορὶας μὶας λὲξεος(εως) εἰς τὸν κατά δὺναμιν βαθμὸν, ἐτυμολογὶαν ἀποκαλὲουν ἀγνοὸντας ὄτι ἡ ἐτυμολογία τὴν διαίρεσιν τῶν λέξεων ἀπεργάζεται. Ἀναζητοὺν τὴν ἐτυμολογὶα μὶας λὲξεος (ὀνὸματος) ἐν ἄλλο χρόνο ἤ ἐξ ἄλλων λὲξεων (ὀνομὰτων) ἀγνοὸντας ὄτι ἡ μὲθοδος αὐτὴ σὲ κὺκλους ὀδηγεῖ.

Αἱ λὲξεες (τὰ ὀνὸματα) γὶγνονται ἐκ τῶν συλλαβῶν και αἱ συλλαβαὶ γὶγνονται ἐκ τῶν στοιχεὶων τε πνευμὰτων καὶ μορὶων. Ἡ ἀνὰπτηξις λὲγεται σὺνθεσις τῶν λὲξεων καὶ ἡ διαὶρεσις τῶν λὲξεων διά την ἀποκάλυψιν τοῦ ἐτύμου ὀνομὰζεται ἐτυμολογὶα εἰς τήν πατροπαράδοτην γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων. Οἱ παλαιοὶ ἔλεγαν… Στοιχεῖον, τὸ συνὰγον καὶ διαλὺον τὰ σὺνθετα. Πλὰτων…στοιχεῖον ἐστὶ καὶ ἡ πρώτη καὶ ἀμερὴς τοῦ ἀνθρώπου φωνή ἢ φωνῆς Ἑλληνίδος φθόγγος ἐλάχιστος. ἑκάστη μὲν λέξις καὶ συλλαβὴ δύναται μερισθῆναι, ἡ μὲν λέξις εἰς συλλαβάς, ἡ δὲ συλλαβὴ εἰς στοιχεῖα, τὸ δὲ στοιχεῖον ἀμερές ἐστι.--Nestanaios 14:32, 26 Οκτωβρίου 2009 (UTC)

Συνιστώ να προστεθεί και η γραμματιστική μέθοδος η οποία θεωρώ ότι είναι η κατ’εξοχήν Ελληνική μέθοδος και η οποία οδηγεί από την σύνθεση των στοιχείων εις την συλλαβή και από την σύνθεση των συλλαβών στο όνομα η αντιστρόφως. Διαιρούμε το όνομα σε συλλαβές και τις συλλαβές σε στοιχεία και έχομεν το έτυμον.. Το αναφέρουν πολλοί παλαιοί γραμματικοί. Διονύσιος, Απολλώνιος, Ηρωδιανός, Θεοδόσιος, Χοιροβοσκός και Γεώργιος Κουρτέσης ο σχολάριος.--Nestanaios 05:55, 23 Δεκεμβρίου 2009 (UTC) hkjj

ΕΤΥΜΟΝ = ΕΥΤΜΟΝ ( ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ).

Ἔτυμον = εὔτμον. Τά sτοιχεῖα μένουν τά ιδια. Γίνεται μετάθεσις τοῦ Υ. Τό πάθος μετάθεσις λέγεται. Ὁ ὀριsμός τῆς μεταθέσεος, sύμφωνα μέ τόν Τρύφωνα τόν Ἀλεξανδρινό γραμματικόν, ἔχει οὔτως. Μετάθεσις δέ sτοιχείου ἐsτί μετακίνησις ἐκ τῆc ιδίας τάξεος ἐφ’ ἑτέραν τάξιν, οἷον ὡς ὅταν τά δαρτά δρατά λέγωμεν καί τόν προθμόν πορθμόν, ὁμοίως καί τήν καρδίαν κραδίαν καί τό κράτος κάρτος. καλεῖται δέ καί ἐναλλαγή καί υπέρθεσις.

Καί ἔχομεν εὐτμ + ον. Ον = πτωτική κατάληξις οὐδετέρου καί ἀποβάλεται διά νά ἔχωμεν ὡς θέμα τήν sυλλαβή εὐτμ καί ἄν προσθέσωμεν την ρηματική κατάληξιν πρώτου ἐνικοῦ προσώπου το γνωστόν ω ἔχομεν εὐτμῶ.

Ἡ λογική τῆς εὐτμήσεος ἑνόc ὀνόματος διά τήν ἀποκάληψιν τῆc σημασίας ἐτυμολογία ἀποκαλεῖται καί ἡ ἐτυμολογία δέν ἔχει καν μία σχέσι μέ τήν ιsτορία τῶν λέξεων

Οἱ παλαιοί ἔλεγαν…ὥσπερ γάρ ἡ ἀνατομή διαίρεσίν τινα τῶν μορίων ποιεῖται, οὕτως καί ἡ ἐτυμολογία τρόπον τινά διαίρεσιν τῶν λέξεων ἀπεργάζεται. ΕΤΥΜΟΛΟΓΩ = ΔΙΑΙΡΩ ΤΗΝ ΛΕΞΗ. Nestanaios 13:20, 20 Φεβρουαρίου 2011 (UTC)

Παραθέτω το Λήμμα Ετυμολογία όπως ορίζεται στη Βικιπαίδεια: << Ετυμολογία καλείται ο επιστημονικός κλάδος της Γλωσσολογίας που έχει ως αντικείμενο την ιστορία, την αρχική μορφή και την αρχική σημασία των λέξεων. Ειδικότερα, μελετά την προέλευση των λέξεων αλλά και την πιθανή γενετική συγγένειά τους με αντίστοιχους τύπους των γλωσσών κοινής καταγωγής, με σκοπό την αναγωγή στον αρχικό τύπο (ρίζα, θέμα κλπ.) και στην αρχική σημασία κάθε λέξης >>, για παρατηρήσω πως εφόσον η ετυμολογία έχει αντικείμενο την αρχική μορφή και σημασία της λέξης, δεν μπορεί να καταπιάνεται και με την πορεία της λέξης μετά την αρχική της μορφή και σημασία όπως δηλαδή η λέξη αλλιωνόταν (στη μορφή και στη σημασία) σε υστερότερα χρόνια. Άλλο ιστορία και άλλο ετυμολογία και διστυχώς οι γλωσσολόγοι τα σμύγουν. Η ιστορία πρέπει να είναι άλλος κλάδος της γλώσσας. Ακόμα,στην ετυμολογία δεν μπορεί να γίνεται αναφορά και να ερευνάται η γενετική συγγένεια λέξεων μεταξύ γλωσσών δήθεν κοινής καταγωγής διότι υπησέρχεται το ερώτημα ¨από που προκύπτει η κοινή καταγωγή¨ και να αποδειχθεί. Κοινή καταγωγή σημαίνει την προέλευση από κοινή αρχή και τότε πρέπει να βρεθεί η κοινή αρχή κάθε γλώσσας η οποία πρέπει να είναι κοινή για όλες τις γλώσσες και αυτό πετυγχένεται ανάγοντας τις λέξεις μιας γλώσσας στις αρχές τους. Εμέις σαν χρήστες της γλώσσας η οποία κάποτε ονομάστηκε ελληνική, πρέπει να αναγάγουμε τις λέξεις της γλώσσας μας στις αρχές τους και μετά να τις συγκρίνουμε με τις αρχές των λέξεων άλλων γλωσσών. Φυσικά αυτή η έρευνα, θα συμπέσει με το αιώνιο ερώτημα ¨πως αποκτούμε γνώση¨ διότι οι λέξεις είναι ο τρόπος εξωτερίκευσης της γνώσης, γνώμη την οποία υποστηρίζουν πολλοί ειδικοί όπως ο Σωσσύρ που είπε ότι¨πριν τη γλωσσοποίηση δεν υπάρχουν ιδέες¨,ο Σωκράτης που είπε ότι¨ για να αντιληφθούμε την ουσία των πραγμάτων πρέπει να γνωρίζουμε την ουσία των ονομάτων τους¨και άλλοι οι οποίοι έψαξαν και άλλοι οι οποίοι ψάχνουν να βρούν τον συλλογικό κοινό παράγοντα ο οποίος εποπτεύει την αναγνώριση των αισθητηριακών πληροφοριών σε γνώση και τον συμβολισμό τους (των αισθητηριακώνπληροφοριών) σε στοιχεία γλώσσας από τα οποία (στοιχεία)δομούνται οι λέξεις. Οι λέξεις ανάγουν τη μορφή ( οπτική και ακουστική)και τη σημασία τους στα στοιχεία γνώσης και γλώσσας στα οποία στοιχεία αναγνωρίζονται οι αισθητηριακές πληροφορίες του σημαινόμενου (της λέξης). Θεόδωρος Χατζηχριστοδούλου - Πάφος