Συναγωγή του Μπαχρέιν
Συντεταγμένες: 26°14′N 50°34′E / 26.233°N 50.567°E
Η Συναγωγή του Μπαχρέιν βρίσκεται στη λεωφόρο Σασαά, σε μια εμπορική περιοχή όπου οι κάτοικοι ανήκουν σε χαμηλότερες οικονομικές τάξεις, στη Μανάμα, την πρωτεύουσα του Μπαχρέιν. Δεν είναι σε χρήση πλέον.
| Συναγωγή του Μπαχρέιν | |
|---|---|
 | |
| Βασικές πληροφορίες | |
| Τοποθεσία | Λεωφόρος Σασαά Μανάμα, Μπαχρέιν |
| Υπαγωγή | Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός |
| Ιεροτελεστία | Έντοτ Χαμιζράχ |
| Χώρα | Μπαχρέιν |
| Καταστατικό | Δεν είναι πλέον σε χρήση |
| Ηγεσία | Ιμπραχίμ Νταούντ Νόνο |
Η εβραϊκή κοινότητα του Μπαχρέιν Επεξεργασία
Η εβραϊκή κοινότητα στο Μπαχρέιν, που αριθμεί περίπου 35 άτομα σε συνολικό πληθυσμό 700.000 κατοίκων, σπάνια μπορεί να συγκεντρώσει έναν μινιάν που απαιτείται για προσευχή. Ωστόσο το Μπαχρέιν είναι μια από τις μόνες αραβικές χώρες στον Περσικό Κόλπο με εβραϊκή κοινότητα ή συναγωγή. Η κοινότητα διατηρεί επίσης ένα μικρό εβραϊκό νεκροταφείο.[1]
Ιστορία Επεξεργασία
Στα τέλη του 19ου αιώνα Εβραίοι από το Ιράκ καθώς και μερικοί από το Ιράν και την Ινδία εγκαταστάθηκαν στο Μπαχρέιν και στη συνέχεια ίδρυσαν μια συναγωγή. Μετά το Σχέδιο Διχοτόμησης της Παλαιστίνης των Ηνωμένων Εθνών του 1947, το οποίο προέβλεπε τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, ξέσπασαν τριήμερες διαδηλώσεις και μάχες. Την τρίτη ημέρα οι διαδηλωτές ξεκίνησαν τις ταραχές.[2] Εβραϊκά σπίτια λεηλατήθηκαν και η μόνη συναγωγή στο νησί, στην πρωτεύουσα Μανάμα, ισοπεδώθηκε από[1][3] ταραχοποιούς που κατάγονταν από άλλες αραβικές χώρες και όχι από το Μπαχρέιν. Παρόλο που οι εντάσεις είχαν ως αποτέλεσμα οι Εβραίοι να μεταναστεύσουν στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, χτίστηκε μια άλλη συναγωγή για όσους παρέμεναν.
Πρόσφατα καθώς η συναγωγή δεν χρησιμοποιείται πλέον, η εβραϊκή κοινότητα ήθελε να μετατρέψει το κτίριο για άλλη χρήση ή να το δώσει για φιλανθρωπικούς σκοπούς αλλά η κυβέρνηση δεν το επέτρεπε και επέμενε ότι έπρεπε να παραμείνει ως συναγωγή.[4]
Το 2006, αφού άρχισε να πέφτει η στέγη, ο Ιμπραχίμ Νταούντ Νόνο, ο ανεπίσημος ηγέτης της εβραϊκής κοινότητας και μέλος των σαράντα αντρών του Σούρα του Μπαχρέιν, ή του κοινοβουλευτικού συμβουλίου, ανέλαβε να ανακαινίσει τη συναγωγή με δικά του κεφάλαια,[1] αν και ο πρίγκιπας Σαλμάν μπιν Χαμάντ μπιν Ίσα Αλ Χαλίφα προσφέρθηκε να πληρώσει για την κατασκευή μιας νέας συναγωγής στην ίδια τοποθεσία.
Εκείνη την εποχή η κυβέρνηση προσέφερε επίσης στην εβραϊκή κοινότητα ένα κομμάτι γης για την ανοικοδόμηση της παλιάς συναγωγής που καταστράφηκε το 1948 και δεν ξαναχτίστηκε.[3]
Μια αναφορά από την εφημερίδα Al-Wasat (στα αραβικά), περιλαμβάνει φωτογραφίες του νέου κτηρίου.[1]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Σέιμπ, Άριελ. «The Virtual Jewish History Tour: Bahrain». Εβραϊκή Εικονική Βιβλιοθήκη. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007.
- ↑ Ρόζενμπλουμ, Μάικλ (Μάρτιος 2002). «Tales of Survival: Island Girl». Congregation Ohav Sholom, Μέρικ, Νέα Υόρκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007.
- ↑ 3,0 3,1 «The Jews of Bahrain: "I consider myself a Bahraini Jewish Arab - and I am very proud of it."». The Washington Times. 23 Μαρτίου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007.
- ↑ Λάνξερ, Λάρι (23 Οκτωβρίου 2006). «Life's good for Jews of Bahrain - as long as they don't visit Israel». Jpost.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007.[νεκρός σύνδεσμος]