Ο συνθέτης είναι πρόσωπο που γράφει μουσική για διάφορα όργανα και φωνές, καθώς και για διάφορους συνδυασμούς οργάνων. Βασίζεται σε μουσικό υλικό (κατά κανόνα δικής του εμπνεύσεως) το οποίο επεξεργάζεται και αναπτύσσει, διαμορφώνοντας ή ακολουθώντας κάποια μουσική φόρμα.

Ο όρος αναφέρεται ιδιαίτερα σε κάποιον που γράφει τη μουσική επιτρέποντας κατά συνέπεια σε άλλους να την εκτελέσουν. Αυτό διακρίνει το συνθέτη από έναν μουσικό που παίζει ένα μουσικό όργανο. Το επίπεδο διάκρισης μεταξύ των συνθετών και άλλων μουσικών ποικίλλει, καθώς έχει διαφορές σε ζητήματα όπως τα πνευματικά δικαιώματα και ο σεβασμός που δίνεται στις ερμηνείες ενός κομματιού μουσικής. Καθώς αναπτυσσόταν η κλασική μουσική στην Ευρώπη, η λειτουργία της σύνθεσης της μουσικής δεν είχε αρχικά καμία μεγαλύτερη σημασία από τη λειτουργία της εκτέλεσης της μουσικής. Με την πάροδο του χρόνου η σύνθεση αλλιώς η γραπτή σημείωση του συνθέτη έρχεται να αντιμετωπιστεί ως ακριβείς οδηγίες από τις οποίες οι εκτελεστές δεν πρέπει να παρεκκλίνουν χωρίς λόγο. Οι εκτελεστές, εντούτοις, παίζουν τη μουσική και την ερμηνεύουν με έναν ιδιαίτερο, ο καθένας, τρόπο. Στη δημοφιλή και λαϊκή μουσική, ο συνθέτης καλείται χαρακτηριστικά "τραγουδοποιός" (δεδομένου ότι η μουσική λαμβάνει συνήθως τη μορφή ενός τραγουδιού). Ωστόσο,συχνά οι δυό αυτοί όροι εναλλάσσονται


Μερικοί έλληνες συνθέτες είναι οι: [1] Αρχειοθετήθηκε 2021-01-24 στο Wayback Machine. Σταύρος Ξαρχάκος} , [[Μάνος Χατζιδάκις]] , [[Μίκης Θεοδωράκης]] , [2] [[Αντώνης Παπακωνσταντίνου]] , [[Μάνος Ελευθερίου]] , [[Αντώνης Βαρδής]] , [[Θάνος Μικρούτσικος]] , και πολλοί άλλοι ακόμα. [3]