Σφαγή του ελληνικού πληθυσμού της Σάσωνας

Η Σφαγή της Σάσωνος κατά των Ελλήνων κατοίκων της νήσου από Αλβανούς άτακτους έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου 1914.

Σφαγή της Σάσωνος
Νήσος Σάσωνα
Χρονολογία	16 Ιουλίου 1914
Τόπος	Σάσωνα
Έκβαση	Σφαγή ελληνικού πληθυσμού, εγκαθίδρυση Αλβανικής διοίκησης
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες Αλβανοί άτακτοι
Δυνάμεις
15 οικογένειες βλαχόφωνων Ελλήνων Άγνωτο
Απώλειες
Σφαγή του ελληνικού πληθυσμού Άγνωστες

Στα τέλη του 17ου αιώνα η Σάσωνα ήταν υπό την κυριαρχία των Βενετών σύμφωνα με χάρτη του Βιντσέντζο Κορονέλι, ενώ στις αρχές του 19ου προσαρτήθηκε στο Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων μετά τους Ναπολεοντείους Πολέμους.

Το 1864 παραχωρήθηκε στην Ελλάδα ως τμήμα των Ιονίων και των Διαπόντιων νήσων, όμως η Ελλάδα δεν άσκησε ποτέ κυριαρχικά δικαιώματα καθώς θεωρήθηκε «τελείως άχρηστη, διότι ήταν τελείως άγονος». Η προσάρτηση του νησιού έγινε το 1912 κατά τον Α´ Βαλκανικό πόλεμο από άγημα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Εκκενώθηκε, ωστόσο, από την Ελλάδα το 1914 κατόπιν πιέσεων της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας και παραχωρήθηκε στην Αλβανία με τον ελληνικό Νόμο 272/1914 (ΦΕΚ 151/Α΄/7-6-1914) ο οποίος ήταν υποχρεωτική απόρροια του πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας. Στις 2 Ιουλίου 1914 αποχώρησαν από τη Σάσωνα 25 Έλληνες στρατιώτες που είχαν επικεφαλής έναν επιλοχία και 8 ναύτες με επικεφαλής έναν υποκελευστή, χωρίς όμως να την παραδώσουν σε εκπρόσωπο των Αλβανών. Στο νησί παρέμειναν δεκαπέντε οικογένειες βλαχόφωνων Ελλήνων ποιμένων, οι οποίοι επιθυμούσαν την προστασία των Ελλήνων στρατιωτών. Μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού, στις 16 Ιουλίου 1914 σφαγιάστηκαν από Αλβανούς ατάκτους, που αποβιβάστηκαν για να εγκαθιδρύσουν στο νησί τη νέα αλβανική διοίκηση.