Σύνδρομο Μπάλερ-Τζέρολντ
Το σύνδρομο Μπάλερ-Τζέρολντ, ΣΜΤ (αγγλικά: Baller – Gerold Syndrome, BGS) είναι σπάνιο γενετικό σύνδρομο που περιλαμβάνει πρόωρη σύντηξη των οστών του κρανίου και δυσπλασίες των οστών του προσώπου, του αντιβράχιου και των χεριών. Τα συμπτώματα του συνδρόμου Μπάλερ-Τζέρολντ αλληλεπικαλύπτονται με χαρακτηριστικά μερικών άλλων γενετικών διαταραχών: σύνδρομο Ρότμουντ-Τόμσον και σύνδρομο Ραπαντιλίνο.[1] Ο επιπολασμός (συχνότητα εμφάνισης) του ΣΜΤ είναι άγνωστος, καθώς υπήρξαν μόνο μερικές αναφερόμενες περιπτώσεις, αλλά εκτιμάται ότι είναι μικρότερος από 1 στο εκατομμύριο. Το όνομα του συνδρόμου προέρχεται από τους ερευνητές Μπάλερ και Τζέρολντ που ανακάλυψαν τις τρεις πρώτες περιπτώσεις.[2]
Πρώτες ενδείξεις και συμπτώματα Επεξεργασία
Τα πιο συνηθισμένα και καθοριστικά χαρακτηριστικά του ΣΜΤ είναι η κρανιοσύνθεση και η ανεπάρκεια ακτινικών ακτίνων.[3] Οι παρατηρήσεις αυτών των χαρακτηριστικών επιτρέπουν τη διάγνωση του ΣΜΤ, καθώς αυτά τα συμπτώματα χαρακτηρίζουν το σύνδρομο.[4] Η κρανιοσύνθεση περιλαμβάνει την προ-ώριμη σύντηξη οστών στο κρανίο.[1] Η στεφανιαία κρανιοσύνθεση που παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς με ΣΜΤ έχει ως αποτέλεσμα τη σύντηξη του κρανίου κατά μήκος του στεφανιαίου ράμματος .[5] Λόγω των αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο τα οστά του κρανίου συνδέονται μεταξύ τους, τα άτομα με ΣΜΤ αναπτύσσουν ασυνήθιστο σχήμα κεφαλής, γνωστό ως βραχυκεφαλία. Χαρακτηριστικά που παρατηρούνται συνήθως σε άτομα με στεφανιαία κρανιοσύνθεση είναι τα διογκωμένα μάτια, οι ρηχές οπές των ματιών και το προεξέχον μέτωπο. Η ανεπάρκεια ακτινικών ακτίνων είναι ένα άλλο κλινικό χαρακτηριστικό των ατόμων με ΣΜΤ, και έχει ως αποτέλεσμα την υποανάπτυξη (υποπλασία) ή την απουσία ( απλασία ) των οστών στα χέρια και τα χέρια. Αυτά τα οστά περιλαμβάνουν την ακτίνα, τα καρπιαία οστά που σχετίζονται με την ακτίνα και τον αντίχειρα. [6] Η ολιγοδακτυλία μπορεί επίσης να προκύψει από ανεπάρκεια ακτινικών ακτίνων, που σημαίνει ότι κάποιος με ΣΜΤ μπορεί να έχει λιγότερα από πέντε δάχτυλα. Ανεπάρκεια ακτινωτών ακτίνων που σχετίζεται με σύνδρομα (όπως ΣΜΤ) εμφανίζεται αμφίδρομα, επηρεάζοντας και τους δύο βραχίονες.
Μερικά από τα άλλα κλινικά χαρακτηριστικά που μερικές φορές σχετίζονται με αυτή τη διαταραχή είναι η καθυστέρηση της ανάπτυξης και το ποικιλόδερμα.[5] Αν και η παρουσίαση του ΣΜΤ μπορεί να διαφέρει μεταξύ των ατόμων, αυτά τα χαρακτηριστικά παρατηρούνται συχνά. Τα άτομα με ΣΜΤ μπορεί να έχουν διακοπή της ανάπτυξης, κοντό ανάστημα και προβλήματα στις επιγονατίδες.[1] Το ποικιλόδερμα μπορεί επίσης να υπάρχει σε άτομα με αυτό το σύνδρομο, πράγμα που σημαίνει ότι το δέρμα τους μπορεί να έχει περιοχές υπερχρωματισμού και υποχρωματισμού, ή περιοχές όπου λείπει το δέρμα ( ατροφία ).[7]
Γενεσιολογία Επεξεργασία
Το σύνδρομο Μπάλερ-Τζέρολντ προκαλείται από μετάλλαξη στο γονίδιο RECQL4 που βρίσκεται στο χρωμόσωμα 8p24.[2] Οι μοριακές γενετικές δοκιμές που χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό μεταλλάξεων στο γονίδιο RECQL4 περιλαμβάνουν στοχευμένη ανάλυση παραλλαγών και ανάλυση αλληλουχίας ολόκληρης της κωδικοποιητικής περιοχής του γονιδίου.[4] Αυτές οι μέθοδοι αναζητούν αλλαγές στην ακολουθία που κωδικοποιεί το RECQL4, καθώς η επιβλαβής μετάλλαξη στο γονίδιο θα αλλάξει την πρωτεΐνη και θα διακόψει την τυπική λειτουργία της.[1] Το RECQL4 είναι ένα γονίδιο που κωδικοποιεί μια ελικάση DNA στην οικογένεια ελικάσης RecQ.[8] Οι ελικάσες εμπλέκονται με το ξετύλιγμα του DNA κατά την προετοιμασία της αντιγραφής και της επισκευής του DNA.
Το σύνδρομο αυτό κληρονομείται σε ένα αυτοσωματικό υπολειπόμενο πρότυπο κληρονομιάς, που σημαίνει ότι ένα προσβεβλημένο παιδί πρέπει να έχει λάβει ένα μεταλλαγμένο αλληλόμορφο από κάθε γονέα για να εμφανίσει το σύνδρομο.[2] Φορέας χαρακτηρίζεται κάποιος που έχει ένα μεταλλαγμένο αλληλόμορφο αλλά δεν έχει συμπτώματα. Εάν και οι δύο γονείς είναι φορείς, υπάρχει πιθανότητα 25% το παιδί να έχει ΣΜΤ. Υπάρχει επίσης 50% πιθανότητα το παιδί να έχει ένα μεταλλαγμένο αντίγραφο (να είναι φορέας) και να είναι ασυμπτωματικό και 25% πιθανότητα το παιδί να είναι ασυμπτωματικό και όχι φορέα. Για να έχει κάποιος ΣΜΤ, πρέπει να έχει δύο μεταλλαγμένα αντίγραφα του γονιδίου. Οι ενήλικες μπορούν να ακολουθήσουν γενετική συμβουλευτική για να κατανοήσουν το σύνδρομο, καθώς και τους κινδύνους και τις επιλογές σχετικά με τον οικογενειακό προγραμματισμό.
Θεραπεία Επεξεργασία
Ενώ δεν υπάρχει θεραπεία για το ΣΜΤ, τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν καθώς αυτά προκύπτουν. Η χειρουργική επέμβαση λίγο μετά τη γέννηση μπορεί να επιδιορθώσει την κρανιοσύνωση, καθώς και ελαττώματα στα χέρια, ώστε να υπάρχει λειτουργικότητα.[1] Υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με τη μη θεραπεία της κρανιοσύνθεσης, επομένως απαιτείται συχνά χειρουργική επέμβαση για τον διαχωρισμό και την αναμόρφωση των οστών.[9] Επειδή οι ασθενείς με μετάλλαξη RECQL4 ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, συνιστάται παρακολούθηση. [10]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Baller-Gerold syndrome». Genetics Home Reference. 2 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «OMIM Entry - # 218600 - BALLER-GEROLD SYNDROME; BGS». www.omim.org. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Mundlos, Stefan· Horn, Denise (1 Ιανουαρίου 2014). Baller–Gerold Syndrome. Springer Berlin Heidelberg. σελίδες 205–206. ISBN 978-3-540-95927-4.
- ↑ 4,0 4,1 «Baller-Gerold syndrome - Conditions - GTR - NCBI». www.ncbi.nlm.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 Van Maldergem, Lionel (1 Ιανουαρίου 1993). Pagon, Roberta A., επιμ. Baller-Gerold Syndrome. Seattle (WA): University of Washington, Seattle.
- ↑ Castriota-Scanderbeg, Alessandro· Dallapiccola, Bruno (20 Μαρτίου 2006). Abnormal Skeletal Phenotypes: From Simple Signs to Complex Diagnoses. Springer Science & Business Media. ISBN 9783540303619.
- ↑ Schwartz, Robert A. (6 Δεκεμβρίου 2012). Skin Cancer: Recognition and Management. Springer Science & Business Media. ISBN 9781461237907.
- ↑ «RECQL4 RecQ helicase-like 4 - Gene - GTR - NCBI». www.ncbi.nlm.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Governale, Lance S. (2015-11-01). «Craniosynostosis». Pediatric Neurology 53 (5): 394–401. doi:. PMID 26371995.
- ↑ Lu, Linchao· Jin, Weidong (1 Ιανουαρίου 2014). M.D, Eugenie S. Kleinerman, επιμ. RECQ DNA Helicases and Osteosarcoma. Advances in Experimental Medicine and Biology. 804. Springer International Publishing. σελίδες 129–145. ISBN 978-3-319-04842-0.