Το γράμμα ταυ (κεφαλαίο Τ, πεζό τ) είναι το δέκατο ένατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στη μονόγραφη και δίγραφη μορφή του <ττ> συμβολίζει το άηχο οδοντικό κλειστό σύμφωνο /t/ και το αντίστοιχο αλλόφωνο.[1]

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία τ´=300. Το τ είναι άφωνο οδοντικό σύμφωνο. Προήλθε από το φοινικικό γράμμα taw, που στα φοινικικά σήμαινε «σημάδι»· στο φοινικικό αλφάβητο αποτελούσε το τελευταίο γράμμα δεδομένου ότι τα <υ,φ,χ,ψ,ω> αποτελούν ελληνικές εφευρέσεις.[2] Αποτέλεσε τη βάση για το γράμμα T t του λατινικού αλφαβήτου.

Στον διάλογο του Λουκιανού Δίκη συμφώνων το προσωποποιημένο σίγμα εμφανίζεται να κατηγορεί το ταυ για το ότι πολλές λέξεις της Αττικής διαλέκτου, που γράφονταν αρχικά με διπλό <σ>, βαθμιαία μετέβαλαν προφορά και γραφή και το διπλό <σ> αντικαταστάθηκε από διπλό <τ>.[3]

Ως σύμβολο Επεξεργασία

Το πεζό τ συμβολίζει:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.
  2. Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «T».
  3. Santamaría Hernández και Herrera Santana (1999): «El discurso sobre la defensa de la Tau del médico valenciano miguel Jerónimo Ledesmaun testimonio del griego renacentista» στο Minerva: Revista de filología clásica, 0213-9634, Nº 13, págs. 259-281