Τάργκα (περιοδικό)
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Τάργκα (ή Τάργκα, το Ατρόμητο Ελληνόπουλο) ήταν εβδομαδιαίο αφήγημα περιπέτειας στις ζούγκλες της Αφρικής που εκδόθηκε σε 22 εβδομαδιαία φυλλάδια το 1952 από τους Γ. Γεωργιάδη και Σ. Ανεμοδουρά (μετέπειτα εκδοτικός οίκος Γενικαί Εκδοτικαί Επιχειρήσεις ΟΕ). Εντάσσεται στο είδος των περιοδικών της λεγομένης Λαϊκής Λογοτεχνίας ή Παραλογοτεχνίας για παιδιά. Κυκλοφόρησε την περίοδο Ιουλίου-Νοεμβρίου του 1952 και εξέδωσε 22 τεύχη των 32 σελίδων.
Στοιχεία
ΕπεξεργασίαΠρωταγωνιστής
ΕπεξεργασίαΟ κεντρικός χαρακτήρας του αφηγήματος, ο Τάργκα, που δάνεισε το όνομά του στον τίτλο του περιοδικού, υπήρξε πνευματικό δημιούργημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα λαϊκών αναγνωσμάτων Στέλιου Ανεμοδουρά, ο οποίος το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης, ενώ η εικονογράφησή του στο εξώφυλλο και στις εσωτερικές σελίδες ήταν από τον Βύρωνα Απτόσογλου.
Δευτερεύοντες ήρωες
ΕπεξεργασίαΣύντροφοι του Τάργκα στις περιπέτειές του ήταν η ξανθή καλλονή Μοάνα, της οποίας το πρότυπό της ανιχνεύεται στο μοντέλο των αντιστοίχων «βασιλισσών της ζούγκλας» των αμερικανικών pulps, ο νέγρος «Ατσίδας» που δίνει το κωμικό στοιχείο και ο ελέφαντας «Ζούμπο», παραφθορά του σουαχίλλι «Jumbo» και είναι μάλλον εμπνευσμένος από τον τίτλο αμερικανικού περιοδικού κόμικς εκείνης της εποχής με περιπέτειες ζούγκλας.
Περιβάλλον
ΕπεξεργασίαΤόσο ο ήρωας του αναγνώσματος, ο Τάργκα, όσο και ο χώρος δράσης του, η αφρικανική ζούγκλα, στις αρχές της δεκαετίας του '40, περιέχουν στοιχεία σαφώς εμπνευσμένα από τις περιπέτειες στη ζούγκλα και από τους αντίστοιχους χαρακτήρες του αμερικανικού λαϊκού αναγνώσματος, που ανθούσε εκείνη την εποχή με ήρωες που ονομάζονται κλωνικοί γόνοι του Ταρζάν, του παγκοσμίως δημοφιλούς ήρωα «βασιλέα της ζούγκλας» που είχε δημιουργήσει ο Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ το 1912.
Πηγές
Επεξεργασία- Στέλιου Ανεμοδουρά: Περιοδικό Τάργκα τεύχη 1-22 (1952)
- Κυριάκου Κάσση: Ελληνική Παραλογοτεχνία και Κόμικς, Έκδοση "Ιχώρ" (1998)
- Γιώργου Βλάχου: Τα Ελληνόπουλα της διασποράς, άρθρο σε δυο συνέχειες στο περιοδικό "Τέταρτο" (1986)