Τερριτόριο Καλαμάτας
Το Τερριτόριο της Καλαμάτας (ιταλικά: Territorio di Calamata) ήταν διοικητική διαίρεση της Δημοκρατίας της Βενετίας, από το 1688 έως το 1715, στην κτίση της στην Πελοπόννησο, το Βασίλειο του Μορέως. Πρωτεύουσα του διοικητικού "εδάφους" ήταν η Καλαμάτα, διοικητικά ανήκε στην επαρχία Μεσσηνίας. Το διοικητικό "έδαφος" δημιουργήθηκε με βάση τον Οθωμανικό Καζά της Οθωμανικής διαίρεσης της Πελοποννήσου που προϋπήρχε[1][2].
Η Καλαμάτα καταλήφθηκε αρχικά από τους Ενετούς του Φραντσέσκο Μοροζίνι το 1659 προσωρινά όμως και γρήγορα πέρασε πάλι στους Οθωμανούς. Το 1685 πάλι ο Μοροζίνι επιτέθηκε κατά της πόλης και μετά από μάχη την κατέλαβε ξανά[3]. Στην πρωτεύουσα Καλαμάτα οι ενετοί ανακατασκεύασαν το κάστρο της, η πόλη αναφέρεται στα τέλη του 17ου αιώνα με 1.362 κατοίκους[4]. Η περιοχή την περίοδο αυτή ήταν η τρίτη ελαιοπαραγωγός της κτίσης μετά την Κορώνη και Μεθώνη[5].
Σύμφωνα με το Breve descrittione del Regno di Morea[6], είχε έκταση περίπου 307.072 στρέμματα, μία πόλη, 24 χωριά τα 2 κατεστραμμένα, 5 ορθόδοξα μοναστήρια, 1228 οικογένειες, και 4.801 κατοίκους.
Το τερριτόριο στα τέλη του 17ου αιώνα περιλάμβανε τα χωριά[6]: Sprocoma, Calami, Mûries, Curzaussi, Frizzala, Camari, Corio Limechi, Formisi, Paliocastro, Cuzzucumani, Assuan Agà, Turtuna, Bali Agà, Corzogli, Gliata, Basta, Gaidurocori, Vracat Agà, Pidima, Bisbardi, Delimemi, Veis Agà και Duro
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν (1716-1821).
- ↑ Balta 2009, σελ. 180. (στα αγγλικά)
- ↑ Δήμος Καλαμάτας, Ιστορία της Καλαμάτας Αρχειοθετήθηκε 2012-12-23 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε: 12/06/2014.
- ↑ Γεώργιος Σπ. Νάσαινας, "H Δημογραφική Φυσιογνωμία της Επαρχίας Άργους την Εποχή της Β’ Ενετοκρατίας (1685-1715)[νεκρός σύνδεσμος]". Ανακτήθηκε: 12/06/2014.
- ↑ Ιστορία του λαδίου στην Μεσσηνία Αρχειοθετήθηκε 2014-02-03 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε: 12/06/2014.
- ↑ 6,0 6,1 Ντόκος 1993.
Πηγές Επεξεργασία
- Evangelia Balta, "Venetians and Ottomans in the Southeast Peloponnese (15th-18th century) Αρχειοθετήθηκε 2015-11-23 στο Wayback Machine.", στο: Halil Inalcık Armağanı. I. Tarih Araştırmaları, Ankara, Doğu Batı, 2009, σελ. 168-204. Ανακτήθηκε: 12/11/2017. (αρχείο pdf)
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "Breve descrittione del Regno di Morea. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β΄ Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", Εώα και Εσπέρια, 1 (1993), σελ. 81-131. Ανακτήθηκε: 12/11/2017. (αρχείο pdf)
- Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν (1716-1821), εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1939. (ανατύπωση Απρίλιος 2002· τυπογραφείο Α. Ελευθέρου)