Τεφρώδες φως

Τεφρώδες φως ή γαιόφως χαρακτηρίζεται στην Αστρονομία το αμυδρό φως που φωτίζει το στραμμένο προς τη Γη σκοτεινό τμήμα της Σελήνης, όταν αυτή βρίσκεται σε φάση λεπτού μηνίσκου, έτσι ώστε να καθίσταται ο δίσκος της αμυδρά ορατός.

Επεξηγητικό διάγραμμα τεφρώδους φωτός

Τεφρώδες φως: Η φωτεινή περιοχή φωτίζεται άμεσα από τον Ήλιο, ενώ το υπόλοιπο του φεγγαριού φωτίζεται αμυδρά από το φως που αντανακλάται από τη Γη.

Το τεφρώδες αυτό φως οφείλεται στο ανακλώμενο από τη Γη ηλιακό φως. Όμως και η Γη παρατηρούμενη από τη Σελήνη παρουσιάζει ομοίως συμπληρωματικές φάσεις. Έτσι κατά τη διάρκεια των φάσεων της Σελήνης όσο ο μηνίσκος αυτής γίνεται πλατύτερος τόσο και η ένταση του τεφρώδους φωτός μειώνεται λόγω του προοδευτικού της φωτισμού από τον Ήλιο, αλλά και αντίθετα, της προοδευτικής μείωσης του ανακλωμένου φωτός από τη Γη. Αυτό έχει ως συνέπεια το τεφρώδες φως να εξαφανίζεται τελείως στη φάση του τετάρτου.

Σημειώνεται ότι το ανακλώμενο φως της Γης (ο δίσκος της οποίας είναι 14 φορές μεγαλύτερος της Σελήνης) είναι πολύ μεγαλύτερο. Η μέση λευκαύγεια της Γης είναι 0,37, έναντι της Σελήνης που είναι 0,12.