Τζιρόλαμο Μινόττο
Ο Τζιρόλαμο Μινόττο (? - 1453) ήταν Βενετός βαΐλος της Κωνσταντινούπολης την περίοδο της άλωσης αυτής, το 1453.
| Τζιρόλαμο Μινόττο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 30 Μαΐου 1453 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΚαθώς ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ προετοίμαζε την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, ο Μινόττο εξέφρασε την στήριξή του προς τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄, ενώ, ταυτόχρονα, ψήφισε απόφαση σύμφωνα με την οποία και για λόγους ανωτέρας βίας οι καπετάνιοι των βενετικών πλοίων ήσαν υποχρεωμένοι να παραμείνουν στην Κωνσταντινούπολη (η συγκεκριμένη απόφαση υπερψηφίσθηκε με 21 ψήφους υπέρ και μία κατά, στις 14 Δεκεμβρίου 1452)[1]. Στην συγκεκριμένη κίνηση προχώρησε έπειτα από την βύθιση βενετικού πλοίου από το οθωμανικό φρούριο του Ρουμελιχισάρ, τον Οκτώβριο του 1452. Σε περίπτωση απόπειρας φυγής, θα επιβάλλετο χρηματικό πρόστιμο της τάξεως των 3.000 δουκάτων. Επιπλέον, υποσχέθηκε την επερχόμενη άφιξη στόλου προερχόμενου από την Βενετία και ο οποίος θα μετέφερε ενισχύσεις προς την Κωνσταντινούπολη. Μαζί του έμεινε και ο γιατρός και χρονικογράφος της πολιορκίας Νικολό Μπάρμπαρο.
Στις 26 Ιανουαρίου, απέστειλε επιστολή προς την Βενετία, προκειμένου να ζητήσει βοήθεια, ωστόσο οι υπεκφυγές της Βενετικής Γερουσίας απέτρεψαν την αποστολή στολίσκου προς την Κωνσταντινούπολη[2]. Παρά την πλήρη στήριξη του Μινόττο, επτά πλοία, εκ των οποίων τα έξι βενετικά, πέτυχαν να εγκαταλείψουν την Κωνσταντινούπολη στις 26 Φεβρουαρίου[3]. Στην διάρκεια της πολιορκίας, ανέλαβε την υπεράσπιση του Παλατιού των Βλαχερνών, το οποίο και αποτέλεσε αρχηγείο του[4]. Επιδιόρθωσε τα τείχη και την τάφρο. Στις 29 Μαΐου, ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, ο Μινόττο πέτυχε να απωθήσει τα διάφορα κύματα των οθωμανικών επιθέσεων στον τομέα άμυνάς του, ωστόσο αυτό δεν απέτρεψε τους Οθωμανούς από το να εισέλθουν εντός της πόλης μέσω άλλων τμημάτων των τειχών[5]. Λίγο αργότερα, ο Μινόττο και οι δυνάμεις του ευρέθηκαν περικυκλωμένοι και υποχρεώθηκαν σε συνθηκολόγηση. Ο ίδιος εκτελέστηκε, μαζί με έναν εκ των υιών του, καθώς και έξι άλλους Βενετούς, λίγο μετά την άλωση της πόλης[6]. Ένας άλλος υιός του Μινόττο εστάλη από την Βενετία προκειμένου να καταβάλει τα απαιτούμενα λύτρα για την απελευθέρωση του πατέρα του, ωστόσο έφθασε αργά και δεν ήταν σε θέση παρά να απελευθερώσει, μόνον, την μητέρα του και, συνεπώς, σύζυγο του Μινόττο.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Runciman 2007, σελ. 133
- ↑ Runciman 2007, σελ. 172
- ↑ Schlumberger 2010, σελ. 34
- ↑ Runciman 2007, σελ. 142
- ↑ Schlumberger 2010, σελ. 137
- ↑ Runciman 2007, σελ. 219
Πηγές
Επεξεργασία- (Γαλλικά) Runciman, Steven (2007). Hélène Pignot, επιμ. La chute de Constantinople : 1453. Texto. Tallandier. σελ. 348. ISBN 9782847344271. OCLC 170956326.
- (Γαλλικά) Schlumberger, Gustave (2010). 1453 : le siège, la prise et le sac de Constantinople par les Turcs. Collection Les batailles essentielles, mémoire des peuples. Παρίσι: Laville. σελ. 179. ISBN 9782953596601. OCLC 633257297.