Το προαύλιο των τρελών
Το προαύλιο των τρελών (Ισπανικά: Corral de locos) είναι ένας πίνακας (ελαιογραφία σε λευκοσίδηρο) του Φρανθίσκο Γκόγια, που δημιουργήθηκε μεταξύ 1793 και 1794. Ο Γκόγια είπε πως το έργο ήταν εμπνευσμένο από καταστάσεις που ο ίδιος είχε δει σε ιδρύματα στη Σαραγόσα όταν ήταν νέος. Ο Γκόγια ζωγράφισε τον πίνακα περί τη χρονική περίοδο που η Γαλλία κήρυξε πόλεμο στην Ισπανία, όταν η κώφωση και ο φόβος για πιθανή πνευματική ασθένεια είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται στον Γκόγια ο οποίος ανησυχούσε όλο και περισσότερο για την υγεία του. Σύμφωνα με μία διάγνωση που είχε γίνει ο θόρυβος στο κεφάλι του και η κώφωση δε βελτιώνονται, ωστόσο η όρασή του είναι πολύ καλύτερα και έχει ανακτήσει τον έλεγχο της ισορροπίας του.
| Το προαύλιο των τρελών | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Το προαύλιο των τρελών |
| Δημιουργός | Q5432 |
| Έτος δημιουργίας | 1793-1794 |
| Είδος | Eλαιογραφία σε λευκοσίδηρο |
| Πόλη | Ντάλας |
| Μουσείο | Μουσείο Meadows |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Η σκηνή που απεικονίζεται, τοποθετείται σε κάποιο ψυχιατρικό άσυλο, και ο πίνακας δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που αυτού του είδους τα ιδρύματα ήταν, σύμφωνα με τον κριτικό τέχνης Robert Hughes, τίποτα παραπάνω από τρύπες στην κοινωνική επιφάνεια, μικρές χωματερές μέσα στις στις οποίες οι ψυχικά ασθενείς μπορούσαν να πεταχτούν δίχως να γίνει η παραμικρή προσπάθεια να αναγνωριστεί, να ταξινομηθεί, ή να γιατρευτεί η ασθένειά τους.[1]
Η αυλή του Γκόγια είναι υπερβολικά σκληρή, με εγκλωβισμένους κρατούμενους περικυκλωμένους από ψηλούς τοίχους και μια βαριά πέτρινη αψίδα. Οι κρατούμενοι, που παλεύουν και γελούν ανόητα ή κουλουριάζονται απελπισμένα, "λούζονται" από φως σε καταθλιπτικές αποχρώσεις του γκρι και του πράσινου, ενώ φυλάσσονται από έναν άντρα. Το έργο εκφράζει μια τρομακτική και φανταστική άποψη της μοναξιάς, του φόβου και της κοινωνικής αποξένωσης, αποκλίνοντας από από την πιο επιφανειακή αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειεας στα έργα προγενέστερων καλλιτεχνών όπως ο Γουίλιαμ Χόγκαρθ.
Σε ένα γράμμα προς το φίλο του Bernardo de Yriarte, το 1794, ο Γκόγια έγραψε πως ο πίνακας δείχνει ένα προαύλιο με τρελούς, και δύο από αυτούς να παλέυουν γυμνοί ενώ ο φρουρός τους χτυπάει, (είναι μια σκηνή που είδα στη Σαραγόσα).[2] Συνήθως θεωρείται ως μια καταδίκη της ευρέως διαδεδομένης τακτικής της τιμωρίας των ψυχοπαθών, που κρατούνταν μαζί με εγκληματίες, φορούσαν χειροπέδες, και υποβάλλονταν καθημερινά σε σωματική τιμωρία[1], εβρισκόμενοι στο έδαφος και εγκλωβισμένοι από πέτρινους τοίχους και σιδερένιες πύλες.
Παραπομπές Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Connell, Evan S. Francisco Goya: A Life. New York: Counterpoint, 2004. ISBN 1-5824-3307-0
- Hagen, Rose-Marie & Hagen, Rainer. Francisco Goya, 1746-1828. Taschen, 2003. ISBN 3-8228-1823-2
- Hughes, Robert. Goya. New York: Alfred A. Knopf, 2004. ISBN 0-3945-8028-1