Το ψαριανό μοιρολόι
Το ψαριανό μοιρολόι είναι ένας πίνακας ζωγραφικής του Νικηφόρου Λύτρα, του 1880.
| Το ψαριανό μοιρολόι | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Το ψαριανό μοιρολόι |
| Δημιουργός | Νικηφόρος Λύτρας |
| Έτος δημιουργίας | 1888 |
| Ύψος | 97 εκ. |
| Πλάτος | 140 εκ |
| Πόλη | Αθήνα |
| Μουσείο | Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου |
 | |
| δεδομένα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Ο πίνακας έχει διαστάσεις 97 x 140 εκατοστά και εκτίθεται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στην Αθήνα. Πρόκειται για λάδι σε μουσαμά.[1]
Ανάλυση Επεξεργασία
Πρόκειται για ένα από τα γνωστά ηθογραφικά έργα του, για το οποίο πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν τα γραφικά έθιμα και τα στιγμιότυπα απλών ανθρώπων.
Οι συγγενείς θρηνούν για τον χαμένο ναυτικό, καθισμένοι αυστηροί και σιωπηλοί γύρω από το φέσι του. Τα μουντά χρώματα, η οργάνωση του χώρου, τα πρόσωπα χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά αποδίδουν την εσωτερική συντριβή των ανθρώπων και την ατμόσφαιρα της θλίψης και του πένθους.[2]
Το έργο της ωριμότητας του Λύτρα Ψαριανό μοιρολόι (1888) εμφανίζει, πέρα από κάθε ηθικοπλαστικό στοιχείο του πένθους, τον εκλιπόντα ναυτικό ως απόντα, που χάθηκε για πάντα στον βυθό της θάλασσας. Μεγάλη τόλμη και πνευματική ικανότητα για ένα ζωγράφο του 19ου αιώνα να αναπαραστήσει το βουβό κενό, που κατέχει τη θέση μιας σορού, εκτός από ένα κόκκινο φέσι. Ακόμη πιο τραγικό το άφωνο πένθος των γυναικών στο φωτεινό αριστερό και των γερόντων στο σκοτεινό τμήμα του φτωχικού χώρου. Έκδηλη είναι και η διάθεση για συμβολισμό: το πεσμένο σκαμνί, που δηλώνει το τέλος, τον θάνατο.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Το ψαριανό μοιρολόι». Εθνική Πινακοθήκη. Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου (Γ' Γενικού Λυκείου)». Ψηφιακό Σχολείο. Διαδραστικά σχολικά βιβλία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2016.
- ↑ Κασιμάτη, Μαριλένα Ζ. (2006). Αφανείς και ήρωες στη νεοελληνική ζωγραφική τον 19ο αιώνα. σελ. 193,194.