Φάρος της Αλεξανδρούπολης
Ο Φάρος της Αλεξανδρούπολης κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα από την γαλλική Εταιρία Φάρων και Φανών της Μεσογείου κατόπιν σύμβασης με την τότε τουρκική κυβέρνηση. Χτίστηκε στο σημερινό λιμάνι της πόλης, αποσκοπώντας στη διευκόλυνση της ακτοπλοΐας και της πελαγοδρομίας για τους ντόπιους ναυτικούς και ναυτιλλομένους που ταξίδευαν στην περιοχή του Ελλήσποντου. [1]
| Φάρος της Αλεξανδρούπολης | |
|---|---|
 Άποψη του φάρου | |
 | |
| Είδος | φάρος |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°50′37″N 25°52′30″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αλεξανδρούπολης |
| Τοποθεσία | Αλεξανδρούπολη |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1880 |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι τοποθετημένος στη δυτική πλευρά του λιμανιού και εδράζεται πάνω σε ένα κυλινδρικό βάθρο που απέχει 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τον θαλάσσιο πυθμένα . Αποτελεί έναν από τους ψηλότερους φάρους της Ελλάδας, μιας και το ύψος του αγγίζει τα 18 μέτρα, διαθέτει 98 εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούν στο θάλαμο του φανού ενώ το πάνω μέρος του είναι ελασμάτινο με 10 σειρές υαλοπινάκων. Γύρω από τον φανό, στην κορυφή του Φάρου της Αλεξανδρούπολης, περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα – μια διαδικασία που γινόταν με βάση τα αντίβαρα και τις τροχαλίες που φρόντιζε ο φαροφύλακας για πολλά χρόνια. Σε 6 ενδιάμεσα σημεία του κλιμακοστασίου υπάρχουν έξι πλατύσκαλα και έξι παράθυρα που χρησιμεύουν στην εσωτερική φωταγώγηση του κτηρίου. Το στίγμα του είναι 40ο 50΄ 07 ΄΄ Βόρειο, 25ο 52΄ 05΄΄ Ανατολικό.
Ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Φάρου της Αλεξανδρούπολης αποτελεί η φωτεινή του δέσμη καθώς σημειώνει τρεις λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα (0,38 + 2,12 + 0,38 + 2,12 +0,38 + 9,62 =15δ). Η φωτιστική του ορατότητα είναι δυνατή σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων από την ακτή (44χλμ περίπου).[2]
Ιστορική πορεία Επεξεργασία
Tα εγκαίνια του φάρου έγιναν την 1η Ιουνίου 1880 και από τότε λειτουργεί χωρίς διακοπή σηματοδοτώντας το χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης της Αλεξανδρούπολης. [3] Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε με ασετιλίνη, μέθοδος που με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε με αυτή του της πυράκτωσης με τη χρήση πετρελαίου. Από το 1974 μέχρι σήμερα λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για έκτακτες περιπτώσεις διακοπής της ηλεκτροδότησης. Επισκευές και μετασκευές στην κτιριακή υποδομή του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός του εξοπλισμός με έναν πιο πρόσφατης τεχνολογίας. [4] select Αλεξανδούπολης
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Φάρος - Αλεξ/πολη».
- ↑ «Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ».
- ↑ «Ο φάρος της Αλεξανδρούπολης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Φάρος - Αλεξ/πολη».