Φήμη (μυθολογία)

Στην ελληνική μυθολογία, αλλά και κατά τους ιστορικούς χρόνους, η Φήμη ήταν η προσωποποίηση της μετάδοσης του λόγου, των παραδόσεων, των εξιστορήσεων κ.λπ.. Τη θεωρούσαν δευτερεύουσα θεά της αναγγελίας των νικών, κυρίως των αθλητικών αγώνων. Για το λόγο αυτό οι αρχαίοι ποιητές την αποκαλούσαν «πτερόεσσα», «πολύλαλο», «τέκνο χρυσής ελπίδας», κ.λπ.. Η ονομασία αυτή προέρχεται από την έννοια της λέξεως φήμη που απαντάται και στην Οδύσσεια (β 35, υ 100, 105), δηλαδή με την έννοια του λόγου που προαναγγέλλει κάτι το καλό, το αγαθό, και όχι κάτι το άσχημο.

Φήμη
Πληροφορίες ασχολίας
Σχετικά πολυμέσα

Βωμός της θεάς Φήμης υπήρχε στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, κοντά στο βωμό της Αιδούς. Επίσης λατρευόταν και στην Κέρκυρα, όπως διαπιστώνεται από επιγραφή νομισμάτων που έφεραν τη λέξη Φάμα.

Δείτε επίσης

• Σημειώνεται πως «Φήμιο» αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τον Δία και «Φημία» τη θεά Αθηνά.

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου", τομ.18ος, σελ.198.