Φαράγγι Μυλωνά

Το φαράγγι του Μυλωνά βρίσκεται στην Κοινότητα Αγίου Ιωάννου (Αη-Γιάννη) Ιεράπετρας και καταλήγει κοντά στην παραλία Κακιά Σκάλα ανάμεσα στους οικισμούς Κουτσουνάρι και Φέρμα. Απέχει από την Ιεράπετρα 10-15 λεπτά με το αυτοκίνητο και συμπεριλαμβάνει ένα εντυπωσιακό καταρράκτη. Για να φτάσει κανείς στον καταρράκτη υπάρχουν δύο μονοπάτια, ένα πολύ εύκολο και ένα πολύ δύσκολο.

Φαράγγι Μυλωνά
Χώρα	Ελλάδα
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Ιεράπετρας
Γεωγραφική υπαγωγή	Κρήτη
Γεωγραφικές συντεταγμένες	35°2′8″N 25°51′0″E
δεδομένα ()

Το φαράγγι του Μυλωνά στον Άγιο Ιωάννη Ιεράπετρας το καλοκαίρι

Μέσα στον καταρράκτη του Μυλωνά την άνοιξη

Το εύκολο μονοπάτι διαρκεί μόνο 20 λεπτά και ο δρόμος είναι βατός καθώς υπάρχει ένα τσιμεντένιο μονοπάτι, το οποίο είναι χτισμένο πρόσφατα. Οι ταμπέλες για την πορεία του μονοπατιού είναι ευκρινέστατες. Το δύσκολο μονοπάτι, μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 2 ώρες. Για να διασχίσει κάποιος αυτό το μονοπάτι, πρέπει να περάσει μέσα από τον ποταμό και σε κάποια σημεία ίσως χρειαστεί να σκαρφαλώσει στα βράχια. Στα δεξιά του μονοπατιού υπάρχει το εύκολο μονοπάτι, οπότε είναι εύκολο να αλλάξει δρόμο αν χρειαστεί.

Όποιο από τα δύο μονοπάτια και αν διαλέξει, η διαδρομή θα καταλήξει στους, 40 μέτρων, καταρράκτες του Μυλωνά. Η καλύτερη εποχή για να διασχίσει κανείς το συγκεκριμένο φαράγγι είναι το χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη, ώστε να υπάρχουν πολλά νερά, κάτι που δείχνει το τοπίο μαγευτικό. Ωστόσο, εάν κάποιος διαλέξει τον δύσκολο δρόμο, θα πρέπει να πάει εποχή που δεν υπάρχουν πολλές βροχοπτώσεις, καθώς αν βρέχει, το μονοπάτι γίνεται επικίνδυνο.

Τα νερά από τον ποταμό του φαραγγιού καταλήγουν στη θάλασσα της Κακιάς Σκάλας. Σύμφωνα με τον κ.Νικήτα Λαμπράκη, πρόεδρο του τοπικού Συμβουλίου του Αγίου Ιωάννη, τα νερά αυτά, με μέτριες βροχοπτώσεις, φτάνουν ετησίως τα 4,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Παράλληλα με το ποτάμι και μέσα στο δάσος υπάρχουν οι τσιμεντένιοι καταπότες, οι οποίοι κατασκευάστηκαν από Αγιαννιώτες και χρονολογούνται από το 1960-1965. Οι "νευράλακες αυτοί κάποτε χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν το νερό από τους καταρράκτες στο Κουτσουνάρι για αρδευτικούς σκοπούς.