Φορ-ον-δε-φλορ

Το Four-on-the-Floor (ή τέσσερα τέταρτα) είναι ένα ρυθμικό μοτίβο που χρησιμοποιείται κυρίως στη ντίσκο και την ηλεκτρονική χορευτική μουσική . Είναι ένας σταθερός, ομοιόμορφος ρυθμός σε 4/4 χρόνο κατά τον οποίο το μποτόμπασο χτυπάται σε κάθε ρυθμό (1, 2, 3, 4) σε ίσα χρονικά διαστήματα. Αυτό διαδόθηκε στη μουσική ντίσκο της δεκαετίας του 1970 και ο όρος « τέσσερα στο πάτωμα » χρησιμοποιήθηκε ευρέως εκείνη την εποχή, το μπήτ προήλθε απο ντραμς με πετάλ. Ο Earl Young θεωρείται ο εφευρέτης του στυλ ντίσκο-ροκ ντράμ (στο " The Love I Lost " του Harold Melvin & the Blue Notes από το 1973), καθώς ήταν ο πρώτος που έκανε εκτενή και διακριτική χρήση του hi-hat καθ 'όλη τη διάρκεια μιας ηχογράφησης R&B.

"Four on the floor" στο μπάσο play within typical rock beat  και Play alone 

Πολλά στυλ χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής χρησιμοποίησαν αυτόν το ρυθμό ως σημαντικό μέρος της ρυθμικής δομής. Μερικές φορές ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφέρεται ομοιόμορφο 4/4 ρυθμό για οποιοδήποτε τύμπανο.

Μια μορφή 4/4 χρησιμοποιείται επίσης στα τζαζ ντραμς . Αντί να χτυπιέται η μπότα με έντονο και επομένως εύκολα ακουστικό τρόπο, συνήθως χτυπάται πολύ ελαφρά (αναφέρεται ως "φτερό") έτσι ώστε ο ήχος του ντραμς να γίνεται ανεπαίσθητα αισθητός αντί να ακούγεται έντονα από τον ακροατή. Συνήθως, αυτό συνδυάζεται με ένα κύμβαλο και hi-hat σε συγχρονισμό . Όταν ένα έγχορδο παιχτεί σε αυτόν τον ρυθμό ( κιθάρα, μπάντζο ), και οι τέσσερις νότες του μέτρου παίζονται με πανομοιότυπα καθοδικά αρπίσματα. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί στην Reggae.