Φραγκίσκος Α΄ του Σαιν-Πολ

Γάλλος ευγενής και πολέμαρχος

Ο Φραγκίσκος, γαλλ. François (6 Οκτωβρίου 1491 - 1 Σεπτεμβρίου 1545) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν κόμης του Σαιν-Πολ. Ήταν σημαντικός στρατιωτικός διοικητής κατά τη διάρκεια των Ιταλικών Πολέμων.[3]

Φραγκίσκος Α΄ του Σαιν-Πολ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
François Ier de Saint-Pol (Γαλλικά)
Γέννηση6  Οκτωβρίου 1491
Αμ
Θάνατος1  Σεπτεμβρίου 1545
Ρενς
Τόπος ταφήςValmont Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςAdrienne d'Estouteville (από 1534)[1]
ΤέκναMarie de Bourbon, Duchess of Estouteville
Francis II de Bourbon, Count of Saint-Pol
ΓονείςΦραγκίσκος της Βουρβόνης-Βαντόμ και Μαρία του Λουξεμβούργου
ΑδέλφιαLouise de Bourbon
Αντουανέτα των Βουρβόνων
Κάρολος Δ΄ της Βουρβόνης
Λουδοβίκος της Βουρβόνης-Βαντόμ
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαστρατιωτικός κυβερνήτης (από 1527, Ντωφινέ)[2]
Αρχιστράτηγος (από 1521, d:Q806291)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου δούκα του Βαντόμ και της Μαρίας του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρης και κληρονόμου του Πέτρου Β΄ κόμη του Σαιν-Πολ.

Το 1515, μετά τη μάχη του Μαρινιάνο χρίστηκε ιππότης από τον Πιέρ Τεράιγ κύριο του Μπαγιάρ. Έλαβε μέρος στην άμυνα του Μεζιέρ το 1521. Υπό τους Γκιγιώμ Γκουφιέ κύριο του Μπονιβέ και Πιέρ Τεράιγ συμμετείχε στην μάχη της Σεζιά που ηττήθηκαν (1524). Μετά τη μάχη της Παβίας, το επόμενο έτος, αιχμαλωτίστηκε.[4]

Το 1527 έγινε κυβερνήτης του Δελφινάτου και υπεύθυνος των Γαλλικών επιχειρήσεων εναντίον της Σαβοΐας και του Πεδεμοντίου. Στη μάχη του Λαντριάνο ο στρατός του καταστράφηκε και ο ίδιος φυλακίστηκε ως τη Συνθήκη του Καμπραί (1529). [5] Ήταν παρών στη συνάντηση του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και του πάπα Κλήμη Ζ΄ στη Μασσαλία (1533).

Ακολούθησε τον διάδοχο (δελφίνο) στην Πικαρδία και στο Λουξεμβούργο (1542). Το επόμενο έτος συμμετείχε στη διοίκηση του στρατού εναντίον των Άγγλων και των Ισπανών στην Πικαρδία. Στον Ιταλικό Πόλεμο (1542-46) ανέλαβε την κατάκτηση της Σαβοΐας. Συμβούλεψε να μη γίνει η μάχη του Σερεζόλ, αλλά ακολουθήθηκε η συμβουλή του Μπλαίζ ντε Λεσράν-Μασενκόμ κυρίου του Μονλύκ, ο οποίος νίκησε στη μάχη.[6]

Οικογένεια

Επεξεργασία

Τον Φεβρουάριο του 1534 νυμφεύτηκε την Αντριέν κυρία του Εστουντβίλ. Τον Σεπτέμβριο η κυριότητα του Εστουτβίλ αναβαθμίστηκε σε δουκάτο (Συνέλευση της Ρουέν). Είχε τέκνα:

Πρόγονοι

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  • Charles Gavard, «Galerie Historique du Palais de Versailles. Vol.VIII» (1846) Imprimerie Royale.

Παραπομπές

Επεξεργασία