Φρειδερίκος Γ΄ της Δανίας
Ο Φρειδερίκος Γ΄ (Frederik 3, 18 Μαρτίου 1609 - 9 Φεβρουαρίου 1670) ήταν βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας από το 1648 έως τον θάνατό του[1][2]. Υπήρξε, επίσης, ο διοικητής του Πριγκιπάτου-Επισκοπής του Βέρντεν (1623–29 και 1634–44) και του Πριγκιπάτου-Αρχιεπισκοπής της Βρέμης (1635–45).[1][2][3]
Φρειδερίκος Γ΄ | |
---|---|
Βασιλιάς της Δανίας Βασιλιάς της Νορβηγίας | |
Περίοδος | 28 Φεβρουαρίου 1648 – 9 Φεβρουαρίου 1670 |
Στέψη | 23 Νοεμβρίου 1648 Βορ Φρίε Κίρκε, Κοπεγχάγη |
Προκάτοχος | Χριστιανός Δ΄ της Δανίας |
Διάδοχος | Χριστιανός Ε΄ της Δανίας |
Γέννηση | 18 Μαρτίου 1609 Χάντερσλεβ, Δανία |
Θάνατος | 9 Φεβρουαρίου 1670 (61 ετών) Κοπεγχάγη, Δανία |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Ροσκίλντε |
Σύζυγος | Σοφία Αμαλία του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ |
Επίγονοι | Χριστιανός Ε΄ της Δανίας Άννα-Σοφία Φρειδερίκη-Αμαλία Βιλελμίνη-Ερνεστίνη Γεώργιος Ουλρίκα-Ελεονόρα (νόθος) Ούλρικ-Φρειδερίκος |
Οίκος | Οίκος του Όλντενμπουργκ |
Πατέρας | Χριστιανός Δ΄ της Δανίας |
Μητέρα | Άννα Αικατερίνη του Βρανδεμβούργου |
Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Πρώιμα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Φρειδερίκος γεννήθηκε στο Χάντερσλεβ του Σλέσβιχ το 1609.[1] Ήταν ο γιος του Βασιλιά Χριστιανού Δ' και της Άννας-Αικατερίνης των Χοεντσόλερν, κόρης του Ιωακείμ-Ερνέστου εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου.[1] Κατά την παιδική του ηλικία δεν αναμενόταν να αποκτήσει το θρόνο της Δανίας, καθώς ο μεγαλύτερος αδελφός του Χριστιανός είχε επιλεγεί ως διάδοχος.[1][2]
Ο Φρειδερίκος φοίτησε στην Ακαδημία του Σόρο, στις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία.[1] Ως νέος άνθρωπος είχε εκφράσει ενδιαφέρον για τη θεολογία, τις φυσικές επιστήμες και την σκανδιναβική ιστορία.[1][2][4]
Στις 1 Οκτωβρίου 1643 παντρεύτηκε την Σοφία-Αμαλία των Γουέλφων, κόρη του Γεωργίου πρίγκιπα του Μπράουνσβαϊγκ-Λιούνεμποργκ, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.[1] Ωστόσο, είχε προηγουμένως αποκτήσει ήδη ένα γιο από παράνομη σχέση του.[1]
Ο πατέρας του του είχε χορηγήσει την διοίκηση του Πριγκιπάτου-Επισκοπής του Βέρντεν (1623–29 και 1634–44) και του Πριγκιπάτου-Αρχιεπισκοπής της Βρέμης (1635–45), ενώ τον είχε παραχωρήσει αρμοδιότητες στην Επισκοπή του Χάλμπερσταντ.[1][2]
Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών ήταν ο επικεφαλής του βρεμικού φρουρίου του Στάντε.[1][2] Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Τόρστενσον (1643-1645) έχασε τον έλεγχο των κτήσεών του εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[1] Στη συνέχεια ανέλαβε ορισμένα πόστα στα δουκάτα του Σλέσβιχ και του Χόλσταϊν, όπου βρέθηκε σε αντιπαράθεση με τον ευγενή Άντερς Μπίλε.[1][2]
Βασιλεία
ΕπεξεργασίαΆνοδος στο θρόνο
ΕπεξεργασίαΟ θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του, του Χριστιανού, τον Ιούνιο του 1647, έδωσε τη δυνατότητα στο Φρειδερίκο να ανέλθει στο δανικό θρόνο.[1] Ωστόσο, αυτό διευθετήθηκε μετά το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1648.[1] Η βασιλεία του ξεκίνησε στις 6 Ιουλίου 1648 και η τελετή ενθρόνισής του πραγματοποιήθηκε στις 23 Νοεμβρίου.[1][2]
Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, το συμβούλιο των ευγενών ήταν το κύριο κέντρο εξουσίας της δανικής πολιτικής.[1] Ωστόσο, ο Φρειδερίκος Γ΄ κατάφερε σταδιακά να αποκτήσει σημαντικές εξουσίες, απομακρύνοντας τους δύο πιο σημαντικούς ευγενείς από το συμβούλιο.[1]
Δανο-Σουηδικοί Πόλεμοι
ΕπεξεργασίαΟ Φρειδερίκος θεωρούσε ότι η άνοδος του Καρόλου Ι΄ Γουσταύου στο θρόνο της Σουηδίας αποτελούσε άμεσο κίνδυνο για τη Δανία. Η εισβολή του Καρόλου στην Πολωνία τον Ιούλιο του 1655, έδωσε την αφορμή στο Φρειδερίκο να επιτεθεί στις γερμανικές κτήσεις της Σουηδίας τον Ιούνιο του 1657.[1][2]
Η Σουηδός μονάρχης κατάφερε να καταρρίψει όλα τα σχέδια του Φρειδερίκου, προελαύνοντας στη Γιουτλάνδη, τη Φιονία και τη Ζηλανδία, κατά τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1658. Η προέλαση των Σουηδών ανάγκασε το Φρειδερίκο να ζητήσει ανακωχή. Ο Κάρολος πιεζόμενος από τους Άγγλους και τους Γάλλους συμφώνησε να υπογράψει μια αντικειμενική συνθήκη ειρήνης με το Φρειδερίκο στις 26 Φεβρουαρίου 1658. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Φρειδερίκος εξέφρασε την επιθυμία και πέτυχε να κάνει μια προσωπική γνωριμία τον Κάρολο Ι΄, τον οποίο φιλοξένησε για τρεις ημέρες, το Μάρτιο του ίδιου έτους, στα Ανάκτορα του Φρέντερικσμποργκ.[2]
Η ακόρεστη δίψα του Καρόλου Ι΄ για την επέκταση του βασιλείου του και η βαθιά ριζωμένη καχυποψία του προς τη Δανία τον οδήγησε να κηρύξει ξανά τον πόλεμο στον Φρειδερίκο Γ΄. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, ο Φρειδερίκος εξασφάλισε μεγάλη δημοτικότητα, καθώς αρνούμενος τις συμβουλές των ευγενών παρέμεινε στην Κοπεγχάγη και την υπερασπίστηκε επιτυχώς από την σουηδική επίθεση. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη της δανικής νίκης, έπαιξαν οι Ολλανδοί, οι οποίοι πήραν το μέρος του Φρειδερίκου Γ΄.[2]
Ο πόλεμος έληξε με την Συνθήκη της Κοπεγχάγης, που υπογράφηκε στις 27 Μαΐου 1660. Με αυτή τη συνθήκη η Σουηδία επέστρεφε στη Νορβηγία το Τρόντελαγκ και στη Δανία το Μπόρνχολμ και εδάφη του Σλέσβιχ.[2][5]
Απόλυτη μοναρχία
ΕπεξεργασίαΟ Φρειδερίκος επωφελούμενος από την δημοφιλία του άλλαξε το σύστημα διαδοχής στο θρόνο από εκλογικό σε κληρονομικό.[1] Έπειτα, καθιέρωσε το πολίτευμα της απόλυτης μοναρχίας, αφαιρώντας σημαντικές εξουσίες από τους ευγενείς.[1][2]
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων της βασιλείας του, ο βασιλιάς βρισκόταν σχετικά απομονωμένος και επικεντρωμένος στην αλλαγή των διοικητικών δομών της χώρας.[1] Το 1665 εισήγαγε τη Βασιλική Νομοθεσία (Lex Regia), που θεωρείται ως η πρώτη μορφή συντάγματος της Δανίας.[1][6] Με αυτή τη νομοθεσία ο Φρειδερίκος Γ΄ καταργούσε όλα τα άλλα κέντρα εξουσίας των βασιλείων του, όπως του βασιλικού συμβουλίου των ευγενών.[1]
Το 1665 o Φρειδερίκος είχε την ευκαιρία να επιστρέψει στις Κάτω Χώρες την υποστήριξή τους, προστατεύοντας την επιστροφή του στόλου από τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες. Οι Άγγλοι είχαν αποκλείσει την Μάγχη, επιβάλλοντας στους Ολλανδούς να πλεύσουν γύρω από τις Βρετανικές Νήσους. Οι Ολλανδοί, καταδιωκόμενοι από αγγλικά πολεμικά πλοία, βρήκαν καταφύγιο στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Οι Άγγλοι προέτρεψαν και έπεισαν τον Φρειδερίκο να υποτάξει τον ολλανδικό στόλο. Όμως, προτού προλάβει να φθάσει η εντολή του εκεί, οι Άγγλοι επιτέθηκαν στον ολλανδικό στόλο, γνωρίζοντας συντριπτική ήττα. Σημαντικό ρόλο στη νίκη τους έπαιξαν και οι Νορβηγοί που βρίσκονταν στο φρούριο του Μπέργκεν.[7]
Ο Φρειδερίκος Γ΄ πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1670 στο Κάστρο της Κοπεγχάγης και ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Ροσκίλντε.[1]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1643 τη Σοφία-Αμαλία των Γουέλφων, κόρη του Γεωργίου δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ-Κάλενμπεργκ και είχε τέκνα:
- Χριστιανός Ε΄ 1646-1699, βασιλιάς της Δανίας.
- Άννα-Σοφία 1647-1717, παντρεύτηκε τον Ιωάννη-Γεώργιο Γ΄ των Βέττιν εκλέκτορα της Σαξονίας.
- Φρειδερίκη-Αμαλία 1649-1704, παντρεύτηκε τον Χριστιανό-Αλβέρτο των Όλντενμπουργκ δούκα του Σ.Χ.Γκόττορπ.
- Βιλελμίνη-Ερνεστίνη 1650-1706, παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ των Βίττελσμπαχ εκλέκτορα του Παλατινάτου.
- Γεώργιος 1653-1708, πρίγκιπας της Δανίας.
- Ουλρίκα-Ελεονόρα 1656-1693, παντρεύτηκε τον Κάρολο ΙΑ΄ των Βίττελσμπαχ βασιλιά της Σουηδίας.
- Φρειδερίκος 1651-1652, Δωροθέα 1657-1658, απεβίωσαν νήπια.
Από τη μη νόμιμη σχέση του με τη Μαργαρίτα Πάπε είχε ένα φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Ούλρικ-Φρειδερίκος Γκύλντενλιβε 1638-1704, βαρόνος του Λίβενταλ.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2015.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 http://www.denstoredanske.dk/Dansk_Biografisk_Leksikon/Monarki_og_adel/Konge/Frederik_3
- ↑ http://www.danskmoent.dk/f3.htm
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2015.
- ↑ http://danmarkshistorien.dk/leksikon-og-kilder/vis/materiale/frederik-3-1609-1670/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2015.
- ↑ http://steensiebken.dk/Testtrovaerdighed.html