Βικιπαίδεια

Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2015.

Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους (λατινικά: Sacrum Romanum Imperium) περιελάμβανε εδάφη της Κεντρικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα υπό την εξουσία ενός Αυτοκράτορα, που είχε την ευλογία της Ρώμης. Η σύνθετη ονομασία αυτή προέκυψε, επειδή οι μεσαιωνικοί αυτοκράτορες ήθελαν να εμφανίζονται συνεχιστές της ένδοξης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Θεωρούσαν ακόμη ότι η ουράνια βασιλεία, σύμφωνα με την χριστιανική πίστη, πρέπει να εφαρμόζεται και στη Γη, υπό την εποπτεία τους.

Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Heiliges Römisches Reich
Χάιλιγκες Ρέμισες Ράιχ
←
 
←
 
←
800/962 – 1806 →
 
→
 
→
Σημαία Έμβλημα
Πρωτεύουσα Άαχεν (800-1556)
Βιέννη
(Αυτοκρατορική Κατοικία, συνεχόμενα στο διάστημα 1483-1806)
Ρέγκενσμπουρκ
Πράγα
(1346-1437, 1583-1611)
Γλώσσες Λατινική
Θρησκεία Καθολικός Χριστιανισμός (800-1806)
Λουθηρανισμός (1555-1806)
Καλβινισμός (1648-1806)
Πολίτευμα Αιρετή μοναρχία
Αυτοκράτορας
 -  800-814 Καρλομάγνος
 -  962-973 (πρώτος) Όθων Α΄
 -  1792-1806 (τελευταίος) Φραγκίσκος Β´
Ιστορία
 -  Στέψη Καρλομάγνου 25 Δεκεμβρίου 800
 -  Στέψη Όθωνα Α΄ 2 Φεβρουαρίου 962
 -  Συνθήκη της Βεστφαλίας 24 Οκτωβρίου 1648
 -  Μάχη του Άουστερλιτς 2 Δεκεμβρίου 1805
 -  Εξαναγκασμένη παραίτηση Φραγκίσκου Β´ 6 Αυγούστου 1806
Έκταση
 -  1032 900.000 km²
Πληθυσμός
 -  1032 εκτ. 10.000.000 
     Πυκνότητα 11,1 /km²
 -  1700 εκτ. 20.000.000 
 -  1800 εκτ. 29.000.000 
Ο αυτοκράτωρ και το βασίλειο. Πίνακας του 17ου αιώνα. Στο κέντρο ο αυτοκράτορας Φερδινάρδος Γ΄ επικεφαλής των δουκών του. Αβραάμ Ωμπρύ, Νυρεμβέργη του 1663/64.

Αρχικά η έκταση περιελάμβανε και περιοχές της Ιταλίας (και τη Ρώμη), αλλά αργότερα περιορίστηκε στην κεντρική Ευρώπη. Η επίσημη ονομασία, που άλλαξε αρκετές φορές, από τα τέλη του 15ου αιώνα ήταν Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους (λατινικά Sacrum Romanum Imperium Nationis Germanicae, γερμανικά Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation).

Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους (Α.Ρ.Α.Γ.Ε.) δημιουργήθηκε, όταν στέφθηκε αυτοκράτορας (Kaiser) το 962 ο Όθων Α΄ ο Μέγας, της δυναστείας των Οθωνιδών, δουκών της Σαξονίας.[1] Ο τελευταίος αυτοκράτορας ήταν ο Φραγκίσκος ο Β΄, ο οποίος υποχρεώθηκε σε παραίτηση από τον Ναπολέοντα Α΄ το 1806, κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων. Ο αυτοκράτορας εκλεγόνταν από επτά εκλέκτορες: τους αρχιεπισκόπους Μαγεντίας (Μάινς), Τρεβήρων (Τρηρ) και Κολωνίας, τον βασιλιά της Βοημίας, τον δούκα της Σαξονίας, τον μαργράβο (μαρκήσιο κόμη) του Βρανδεμβούργου και τον παλατινό κόμη του Ρήνου.[2]

Η εδαφική επικράτεια της αυτοκρατορίας ποίκιλλε καθ' όλη την ιστορία της, αλλά στο απόγειό της ενσωμάτωνε περιοχές της σημερινής Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ελβετίας, του Λίχτενσταϊν, του Λουξεμβούργου, της Τσεχίας (Βοημίας), της Σλοβενίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας, καθώς και μεγάλα τμήματα της σημερινής Πολωνίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Σε όλο το διάστημα της ιστορίας της η αυτοκρατορία απετελείτο από εκατοντάδες μικρότερα βασίλεια, πριγκιπάτα, δουκάτα, κομητείες, Ελεύθερες Αυτοκρατορικές Πόλεις και άλλα κρατίδια, διαιρούμενα, επανενούμενα, συγχωνευόμενα και πάλι διασπαζόμενα. Παρά το όνομά της, κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ύπαρξής της η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν περιλάμβανε τη Ρώμη εντός των ορίων της.

Η Reichssturmfahne χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική σημαία κατά τη διάρκεια του 13ου έως τις αρχές του 14ου αιώνα.
Η εδαφική εξέλιξη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 962 μέχρι το 1806

Βλέπε επίσηςΕπεξεργασία

ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία

Γενικές πηγέςΕπεξεργασία

  • Klaus Herbers, Helmut Neuhaus: Das Heilige Römische Reich – Schauplätze einer tausendjährigen Geschichte (843–1806). Böhlau-Verlag, Köln, Weimar 2005. 343 S., ISBN 3-412-23405-2.
  • Ricarda Huch: Deutsche Geschichte, 3 Bde. Artemis Verlag, Berlin und Zürich 1934–1949.
    • Band 1: Römisches Reich Deutscher Nation, Berlin 1934.
    • Band 2: Das Zeitalter der Glaubensspaltung, Berlin 1937.
    • Band 3: Untergang des Römischen Reiches Deutscher Nation, Zürich 1949.
  • Καραγεώργος Στυλ. Βασίλειος, Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , Τόμος 1ος, Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Βασιλόπουλος, Αθήνα, 1987.
  • Julia Haas: Die Reichstheorie in Pufendorfs „Severinus de Monzambano“: Monstrositätsthese und Reichsdebatte im Spiegel der politisch-juristischen Literatur von 1667 bis heute. Duncker & Humblot, Berlin 2006, ISBN 978-3-428-12315-5.
  • Christian Raap: Zur rechtlichen Struktur des Heiligen Römischen Reiches. In: Horst Fischer, Ulrike Froissart, Wolff Heintschel von Heinegg, Christian Raap (Hrsg.): Krisensicherung und Humanitärer Schutz – Crisis Management and Humanitarian Protection: Festschrift für Dieter Fleck, Berliner Wissenschafts-Verlag, Berlin 2004, S. 477–487, ISBN 3-8305-0568-X.
  • Gerhard Hartmann: Die Kaiser des Heiligen Römischen Reiches. Marix-Verlag, Wiesbaden 2008, ISBN 3-86539-938-X.

ΜεσαίωναςΕπεξεργασία

  • Heinz Angermeier: Reichsreform 1410–1555. München 1984, ISBN 3-406-30278-5.
  • Johannes Fried: Der Weg in die Geschichte. Die Ursprünge Deutschlands bis 1024. Berlin 1998, ISBN 3-548-26517-0.
  • Karl-Friedrich Krieger: König, Reich und Reichsreform im Spätmittelalter (Enzyklopädie Deutscher Geschichte, Band 14). München 2005, ISBN 3-486-57670-4.
  • Malte Prietzel: Das Heilige Römische Reich im Spätmittelalter. Darmstadt 2004, ISBN 3-534-15131-3.
  • Ernst Schubert: König und Reich. Studien zur spätmittelalterlichen deutschen Verfassungsgeschichte (Veröffentlichungen des Max-Planck-Instituts für Geschichte 63). Göttingen 1979. (wichtiges Standardwerk)
  • Hans K. Schulze: Grundstrukturen der Verfassung im Mittelalter, Bd. 3. Stuttgart u. a. 1998, ISBN 3-17-013053-6. (gutes Überblickswerk)
  • Bernd Schneidmüller, Stefan Weinfurter (Hrsg.): Die Deutschen Herrscher des Mittelalters. München 2003, ISBN 3-406-50958-4.
  • Bernd Schneidmüller, Stefan Weinfurter (Hrsg.): Heilig – Römisch – Deutsch. Das Reich im mittelalterlichen Europa. Internationale Tagung zur 29. Ausstellung des Europarates und Landesausstellung Sachsen-Anhalt. Dresden 2006.
  • Bernd Schneidmüller: Die Kaiser des Mittelalters. Von Karl dem Grossen bis Maximilian I. C. H. Beck, München 2006, ISBN 3-406-53598-4.

Νεότερη ιστορίαΕπεξεργασία

  • Karl Otmar von Aretin: Das Alte Reich 1648–1806, 4 Bde. Stuttgart 1993–2000, ISBN 3-608-91043-3.
  • Peter Claus Hartmann: Das Heilige Römische Reich deutscher Nation in der Neuzeit 1486–1806. Stuttgart 2005, ISBN 3-15-017045-1. (sehr informativer Kurzüberblick über das Reich und seine Institutionen)
  • Axel Gotthard: Das Alte Reich 1495–1806. Darmstadt 2003, ISBN 3-534-15118-6.
  • Helmut Neuhaus: Das Reich in der frühen Neuzeit. Enzyklopädie Deutscher Geschichte, Band 42. München 2003, ISBN 3-486-56729-2. (enzyklopädischer Teil und zusätzlich ausführlicher Überblick über die aktuelle Forschung)
  • Georg Schmidt: Geschichte des Alten Reiches. Staat und Nation in der Frühen Neuzeit 1495–1806. München 1999, ISBN 3-406-45335-X.
  • Anton Schindling, Walter Ziegler (Hrsg.): Die Kaiser der Neuzeit 1519–1806. München 1990, ISBN 3-406-34395-3.
  • Barbara Stollberg-Rilinger: Das Heilige Römische Reich Deutscher Nation. Vom Ende des Mittelalters bis 1806. C. H. Beck, München 2006, ISBN 3-406-53599-2.
  • Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation 962–1806. Ausstellungskatalog. Band 1: Katalog. Band 2: Essays. Dresden 2006, ISBN 3-937602-64-X.

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ Καραγεώργος, τ. Α΄, σελ. 161 και ιδίως 178-179
  2. ↑ Πηγή Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα,τόμος 1ος,σελ 483.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία


   Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αγία_Ρωμαϊκή_Αυτοκρατορία&oldid=9394671"