Χαλκοαλουμίνιο

Το Χαλκοαλουμίνιο, ή χαλκαλουμίνιο, όπως μαρτυρά και από την ονομασία του είναι κράμα χαλκού (Cu), και αλουμινίου (Al). Ανάλογα δε της περιεκτικότητα του Al, που όμως δεν υπερβαίνει το 14% κ.β., παράγονται πολλοί τύποι χαλκοαλουμίνιων για διάφορες χρήσεις.

Κατά κανόνα τα χαλκοαλουμίνια εμφανίζουν υψηλή μηχανική αντοχή και καλή αντίσταση στη διάβρωση. Τα καθαρά διμερή κράματα με περιεκτικότητα αλουμινίου μέχρι 8,5% κ.β. παρουσιάζουν μονοφασική δομή. Είναι ιδιαίτερα μαλακτά, κατάλληλα σε ολκή, εξέλαση, σφράγιση ή και βαθιά εκκοίλανση. Λαμβάνουν δε προσδιοριστική ονομασία και με τον αριθμό της εκατοστιαίας περιεκτικότητας αλουμινίου, όπως π.χ. "χαλκοαλουμίνιο 5", που σημαίνει ότι το κράμα αυτό περιέχει 5% Al, ή "χαλκοαλουμίνιο 8", ομοίως.

Στη πραγματικότητα τα χαλκοαλουμίνια προκειμένου να παρουσιάσουν βελτιωμένες μεταλλουργικές ιδιότητες προσμιγνύονται και με άλλα μέταλλα και ειδικότερα με νικέλιο, μαγγάνιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και αρσενικό, λαμβάνοντας ανάλογη επιπρόσθετη ονομασία εξ όσων στοιχείων η περιεκτικότητα είναι μεγαλύτερη από το 0,5 %, παραλείποντας τα άλλα όπως π.χ. χαλκοαλουμινονικέλιο, χαλκοαλουμινομαγγάνιο, ή χαλκοαλουμινοσίδηρος.

Χρήσεις

Τα χαλκοαλουμίνια χρησμοποιούνται κυρίως ως αντιδιαβρωτκά υλικά. Ειδικότερα τα φερόμενα με περιεκτικότητα 6% αλουμινίου και 2% νικελίου χρησιμοποιούνται στη νομισματοκοπία. Με μεγαλύτερη περιεκτικότητα αλουμινίου χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη ναυπηγική, την αεροναυπηγική, σε εξαρτήματα μηχανών θαλάσσης (εσω-εξωλέμβιες) κ.λπ. Τα φερόμενα με προσμίξεις μαγγανίου διευκολύνουν την εν θερμώ κατεργασία και συγκόλληση, ενώ με προσμίξεις σιδήρου χρησιμοποιούνται σε βαρύτερες κατασκευές.

Πηγές

• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.60ος, σελ.357.