Χρήστης:ManosHacker/Η μάσκα του Βικιπαιδιστή

Η μάσκα του Βικιπαιδιστή είναι μια παρουσίαση με σκοπό να εντάξει τους βικιπαιδιστές σε ένα πιο βαθύ επίπεδο κατανόησης και χειρισμού των συναισθημάτων που αναδύονται στην αλληλεπίδραση με τη Βικιπαίδεια και να συνδέσει το κέρδος των κατακτήσεων του βικιπαιδιστή με εφόδια και δεξιότητες χρήσιμα στη φυσική προσωπική και κοινωνική του ζωή. Η παρουσίαση είναι θεατροποιημένη και φέρει στοιχεία κινησιολογίας που έχουν στόχο το ξεκλείδωμα της ροής μεταξύ σώματος, συναισθήματος και νόησης του θεατή, τη συντονισμένη αποτύπωση πληροφορίας σε πολλαπλά επίπεδα μνήμης, την ταύτιση με το πρόσωπο του παρουσιαστή ώστε να υπάρξει παραδειγματισμός, την έμπνευση πως δύσκολα πράγματα είναι δυνατόν να επιτυγχάνονται με απλότητα, και την καθοδήγηση του θεατή στην αίσθηση πως έχει ήδη αποκτήσει από την παρουσίαση μια ισορροπία και μια τάξη που τον κάνουν πιο δυνατό.

Προαπαιτούμενα για τον παρουσιαστή Επεξεργασία

  • Ο παρουσιαστής αγαπά τη Βικιπαίδεια πιο πολύ από το δίκιο που διεκδικεί στο περιεχόμενο των λημμάτων, στην πολιτική της Βικιπαίδειας και στον λόγο και τις πράξεις άλλων συντακτών. Έχει κάνει μόνος του πίσω σε προσωπικές συγκρούσεις, και για κάποιον χρόνο σε διαμάχες επί του περιεχομένου, προς χάριν του κοινού καλού. Όταν η αγάπη αυτή για τη Βικιπαίδεια είναι έκδηλη σωματικά, και τονικά στη φωνή του, ηλεκτρίζει την παρουσίαση και η αλήθεια της μαγνητίζει το κοινό.
  • Οι κινήσεις του παρουσιαστή βρίσκονται σε διαρκή ροή και σε σχέση με τον λόγο του. Ο παρουσιαστής είναι καλό να έχει δοκιμάσει την ηρεμία των κινήσεων «τάι τσι» για να μπορεί να κατανοήσει τη ροή αυτή, μέσα στην οποία εξέχουν και απότομες κινήσεις καθώς και η προς στιγμήν αποκάλυψη της δύναμης που κρύβεται και ελέγχεται από τον νου.
  • Ο παρουσιαστής δεν τεντώνει κάποιο χαμόγελο στο πρόσωπό του με σκοπό να εκβιάσει χαμόγελο από το ακροατήριο. Η επικοινωνία γίνεται κυρίως με το σώμα, τα μάτια, τον χαμηλό τόνο της φωνής αλλά και τη σταθερότητα και τη δύναμή της. Το πρόσωπο παραμένει γαλήνιο σε όλη τη διάρκεια της κύριας παρουσίασης, έχοντας ξεκινήσει εσωτερικά τη διεργασία της αυτοσυγκέντρωσης πριν ακόμη το τέλος της εισαγωγής (που υπάρχει αμφίδρομη επαφή με το κοινό και χρειάζεται ζωντάνια).
  • Ο παρουσιαστής έχει μελετήσει τη θετικότητα στον λόγο και έχει ευχέρεια στην όδευση του λόγου του από τον δρόμο της καρδιάς, προάγοντας αβίαστα την εμπιστοσύνη και την καλή πίστη. Παράδειγμα είναι το «θα μπορούσαμε να είμαστε πιο καλοπροαίρετοι» ή το «είμαι σίγουρος πως είσαι καλοπροαίρετος (χωρίς «αλλά»!)», αντί του «είσαι κακοπροαίρετος», σε μια διαμάχη.
  • Η θετικότητα στον λόγο ακολουθείται από τη γλώσσα του σώματος, αβίαστα και φυσικά.

Παρουσίαση Επεξεργασία

  • Η άνοδος/εισαγωγή στη σκηνή παρουσίασης γίνεται με φυσικότητα και με τη χαρά της έκθεσης στο κοινό. Ο παρουσιαστής δεν στήνεται πίσω από έπιπλα ούτε ακολουθεί περιττές διαδρομές ώσπου να σταθεί στο σημείο της παρουσίασης, είναι άμεσος και ανοικτός.
  • Η χρήση μικροφώνου που κρατιέται στο χέρι δεν είναι δυνατή στην παρουσίαση αυτή. Είτε η φωνή πρέπει να έχει δουλευτεί αναπνευστικά ώστε να γεμίζει όλο τον χώρο είτε να γίνεται χρήση μικροφώνου που φοριέται.

Προεργασία Επεξεργασία

Είναι καλό για την παρουσίαση να έχουν ήδη προηγηθεί, είτε από προηγούμενους εισηγητές είτε από τον ίδιο σε προηγούμενο χρόνο, βολιδοσκοπήσεις του κοινού που συμμετέχει στην παρουσίαση, καθώς και αναφορά στο ότι στη Βικιπαίδεια γράφει κανείς σε «εγκυκλοπαιδικό τόνο», δηλαδή αχρωμάτιστα και αντικειμενικά. Αναφέρονται εδώ, όμως δεν θεωρούνται μέρος της παρουσίασης· αν και αυτό είναι υπό την κρίση του παρουσιαστή.

  1. Έχει ζητηθεί το σήκωμα χεριών όσων έχουν ήδη κάνει επεξεργασίες.
  2. Έχει γίνει εξήγηση, πως το να γράφει κανείς με ουδέτερο ύφος και χωρίς να εκφράζει άποψη είναι ικανότητα που δεν είναι έμφυτη στον άνθρωπο αλλά αποκτάται.
  3. Έχει ζητηθεί το σήκωμα χεριών όσων τους έχουν γίνει αναιρέσεις των συνεισφορών τους ή επιπλήξεις.

Εισαγωγή Επεξεργασία

Σύσταση Επεξεργασία

Από όρθια, ευθυτενή και ανοικτή στάση γίνεται η σύσταση του παρουσιαστή και της ιδιότητάς του ως βικιπαιδιστή στο κοινό.

Αλληλεπίδραση με το κοινό Επεξεργασία

  • «Τι είναι η μάσκα, γνωρίζετε;», ρωτά στην πρώτη αλληλεπίδρασή του με το κοινό ο παρουσιαστής ζητώντας (δείχνοντας) να σηκωθούν χέρια για απαντήσεις και δίνει τον λόγο σε κάποιους να απαντήσουν επιγραμματικά.
  • «Πότε φοράμε μάσκες;» είναι η δεύτερη ερώτηση και ζητείται πάλι η λακωνική συμμετοχή, με γρήγορες εναλλαγές, διαφόρων από το κοινό.
  • «Στην καθημερινότητα φοράμε μάσκες;» είναι η επόμενη ερώτηση, στην οποία αφήνεται μια μικρή παύση καθώς η ερώτηση γίνεται κάπως περίεργη. Είτε υπάρξει αντίδραση είτε όχι, ακολουθεί η επόμενη ερώτηση:
  • «Όταν μιλάμε με τους γονείς μας, τους δασκάλους μας ή τον κολλητό μας, μιλάμε με τον ίδιο τρόπο;» και αφήνεται πάλι ελάχιστος χρόνος σιωπής για επεξεργασία, όμως έρχεται η επόμενη ερώτηση λυτρωτικά:
  • «Όταν συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές στη συμπεριφορά μας, χάνουμε τον εαυτό μας;» και ο παρουσιαστής περιμένει για λίγο την αναμενόμενη αντίδραση που επιβεβαιώνει: «Όχι!».

Πλαισίωση του στόχου της παρουσίασης Επεξεργασία

Τότε ο παρουσιαστής κάνει σύντομα την υπενθύμιση:

  1. του φόβου που έχει κανείς να κάνει μια συνεισφορά, είτε του πρωταρχικού φόβου της πρώτης επεξεργασίας είτε του φόβου που προκύπτει από την αναίρεση των συνεισφορών του
  2. του θυμού από την αναίρεση των συνεισφορών του, των διαπληκτισμών που εκλαμβάνει ως προσωπικές επιθέσεις και τις πραγματικές προσωπικές επιθέσεις που ενδεχομένως δέχεται κάποιος μέσα στη Βικιπαίδεια
  3. του αφύσικου για την ανθρώπινη φύση να γράφει κανείς αχρωμάτιστα, χωρίς να παίρνει θέση, και μη συναισθηματικά

και ρωτά ρητορικά: «Είναι δυνατό κάποιος να μην δείχνει να φοβάται ή να μην εκφράζει τον θυμό του, όταν έρχεται σε αλληλεπίδραση και διχογνωμία με άλλους ανθρώπους; Χάνει κάποιος την ανθρώπινη φύση του όταν πρέπει να γράφει αχρωμάτιστα και ουδέτερα; Είναι φυσικό πράγμα να φορά κανείς μια μάσκα που φαίνεται ανέκφραστη;».

Δουλεύοντας εσωτερικά Επεξεργασία

Εδώ ο παρουσιαστής ανακοινώνει: «Σε πρώτη φάση δουλεύουμε εσωτερικά τα συναισθήματά μας».

Στο σημείο αυτό ο παρουσιαστής αρχίζει και δουλεύει πιο έντονα με τη σωματική έκφραση. Στην ενότητα αυτή θα επικεντρώσει διδακτικά σε τρία σημεία. Το κάθε σημείο φέρει μια κύρια κίνηση που διαρκεί όσο μια μεγάλη ανάσα, μια απαλή εισπνοή μαζί με την εκπνοή της. Κατά την εισπνοή επικεντρώνει στην πράξη της κίνησης και κατά την εκπνοή αποκαθιστά με τα μάτια την επαφή με το κοινό, καθώς η κίνηση τελειώνει και συνεχίζει ο λόγος. Οι κινήσεις ανάμεσα στις τρεις κύριες είναι μικρότερες σε έκταση, ακολουθούν όμως την ίδια ροή, είναι μαλακές και χρωματίζουν απαλά τον λόγο.

Χωνεύουμε τα συναισθήματά μας Επεξεργασία

«Πρώτα πρώτα χωνεύουμε τα συναισθήματά μας. Αναγνωρίζουμε πως έρχεται (ή έχει έρθει) ο φόβος, ο θυμός, η επιθυμία να γράψουμε για κάτι με θέρμη. Χωνεύουμε τα συναισθήματά μας».

Τα λόγια του παρουσιαστή που είναι με έντονα γράμματα συνοδεύονται από ιδιαίτερη κίνηση. Οι παλάμες είναι ανοικτές με τα δάχτυλα ενωμένα, κοιτούν προς τα επάνω και εφάπτονται στα σημεία των δακτύλων με το ένα χέρι κάτω από το άλλο. Ξεκινούν έτσι, ακριβώς κάτω από το ύψος της ζώνης και συνεχίζουν ανεβαίνοντας, μαζί με την εισπνοή, ως κάτω από το διάφραγμα. Έπειτα οι παλάμες γυρίζουν προς τα κάτω και ακολουθούν την αντίστροφη πορεία στην απαλή εκπνοή, περνώντας πάλι μπροστά από την κοιλιακή χώρα και φτάνοντας στο ύψος της ζώνης. Είναι η πρώτη κίνηση και επαναλαμβάνεται δύο φορές, καθώς επαναλαμβάνεται και η φράση. Η κίνηση μπροστά από το πεπτικό σύστημα είναι χαρακτηριστική καθώς τα αρνητικά συναισθήματα, όταν εμφανίζονται, επιδρούν άμεσα σε αυτό το σημείο του σώματος, και η κίνηση αυτή είναι υπό μία έννοια θεραπευτική.

Βάζουμε στόχους Επεξεργασία

«Και πώς υπερβαίνουμε το συναισθηματικό φορτίο; · (παύση) · Β ά ζ ο ν τ α ς · σ τ ό χ ο υ ς . Θα γράψουμε καλύτερα το λήμμα, θα βάλουμε πιο καλές πηγές, θα φτιάξουμε νέο, πιο καλό λήμμα!».

Η κίνηση που συνοδεύει τα έντονα γράμματα είναι το τέντωμα ενός τόξου. Τα χέρια σηκώνονται φυσικά και απαλά με την εισπνοή και φθάνουν στο στήθος μαζί, μόλις κάτω από το ύψος των ώμων. Εκεί τα δάχτυλα του ενός χεριού σχηματίζουν ένα V (δείκτης και μέσος) και το χέρι προεκτείνεται στοχεύοντας στο πλάι, με το σκόπευτρο να είναι ανάμεσα στα δύο δάχτυλα, και το κεφάλι γυρίζει κι αυτό στο πλάι και κοιτά προς τον στόχο. Το άλλο χέρι, που φαίνεται σαν να κρατά τη χορδή του τόξου, ακουμπά με τις άκρες των δακτύλων το στήθος σαν να αγγίζει την καρδιά. Με απαλή κίνηση το κεφάλι γυρίζει πάλι προς τους θεατές και αποκαθιστά την επαφή μαζί τους με τα μάτια, ενώ το τεντωμένο χέρι μαζεύεται και χαμηλώνει μαζί με το άλλο στην απαλή εκπνοή. Το σημείο της καρδιάς συμβολίζει την καθαρότητα του συναισθήματος από το οποίο πηγάζουν οι νέοι στόχοι.

Κατανοούμε τις ασυμμετρίες μας Επεξεργασία

«Επόμενο βήμα για να φτάσουμε τους στόχους: κατανοούμε τις ασυμμετρίες μας. Δεν είμαστε τέλειοι, δεν γνωρίζουμε τα πάντα. Εξαρτόμαστε από τη λογική αλλά και τη φαντασία μας».

Εδώ στο τέλος της εισπνοής ο παρουσιαστής έχει φέρει τα χέρια παράλληλα μεταξύ τους στα πλάγια του κεφαλιού, τα δύο δάχτυλα (δείκτης-μέσος) κοιτούν προς τα επάνω κι αγγίζουν τους κροτάφους, ενώ τα άλλα δύο είναι τεντωμένα ως τη μέση τους προς τα επάνω και προς τα έξω και οι άκρες τους κοιτούν προς τα μέσα, προς την περιοχή των ματιών. Ο αντίχειρας είναι το δυνατόν κολλημένος στην παλάμη. Η θέση αυτή ολοκληρώνει την πρώτη φράση που τελειώνει στη λέξη «στόχους», με τους αγκώνες να βρίσκονται στο άνοιγμα των ώμων, ενώ τα χέρια με τα δάχτυλα σε αυτόν τον σχηματισμό φαίνονται να πλαισιώνουν τη σκέψη για να την οδεύσουν στον στόχο.

Στη συνέχεια η πρόταση «κατανοούμε τις ασυμμετρίες μας» συνοδεύεται (ομιλία = εκπνοή) από δύο αντίθετους κύκλους, που διαγράφουν στα πλάγια του κεφαλιού, δίπλα και λίγο πάνω από τα μάτια και δείχνοντας προς τα εμπρός, τον πρώτο το ένα χέρι, και αμέσως μετά, τον δεύτερο κύκλο το άλλο χέρι. Οι κύκλοι σχηματίζονται από τις άκρες των δαχτύλων (που μπορούν τώρα να βρίσκονται σε πιο φυσική θέση), σε μια ροή που φαίνεται να σχηματίζει ένα «οκτώ» από το ένα χέρι στο άλλο.

Στις λέξεις «λογική» και «φαντασία» διαγράφονται δύο ακόμα κύκλοι προς το κοινό, πιο μεγάλοι, με απαλές φυσικές κινήσεις των χεριών, μακρύτερα από το πρόσωπο και πιο χαμηλά, συνοδεύοντας τον λόγο με έναν αντίθετο κύκλο για την κάθε έννοια.

(γρήγορη επανάληψη) Επεξεργασία

Στο τέλος της ενότητας επαναλαμβάνονται οι κύριες κινήσεις μαζί με τα κύρια στοιχεία του λόγου:

«Χωνεύουμε τα συναισθήματά μας, βάζουμε στόχους, κατανοούμε τις ασυμμετρίες μας».

Οι κινήσεις ακολουθούν ακόμα πιο φυσική ροή (δεν ολοκληρώνονται με λεπτομέρεια) για να μπορούν να δένουν η μία με την άλλη και εκτελούνται σε ελαφρά πιο γρήγορο χρόνο. Μπορεί να γίνει μικρή επεξήγηση των συμβολισμών, εν τάχει σάρωση εννοιών που συνδέονται με τη Βικιπαίδεια, ή να τεθούν σημεία της ενότητας που τυχόν παραλείφθηκαν. Όμως πολύ πολύ σύντομα.

Την ώρα της πράξης Επεξεργασία

«Αφού λοιπόν δουλέψουμε εσωτερικά, έρχεται η ώρα της πράξης. Εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα συναισθήματα την ώρα που εκδηλώνονται».

Θυμός: επαφή με το άπειρο Επεξεργασία

«Πρώτα μπορεί να έρθει ο θυμός. Στο θυμό τι κάνουμε; ·· Τίποτα. Στο θυμό διατηρούμε την επαφή μας με το άπειρο. ·· Δεν μας παρασέρνει τίποτα, τίποτα δεν μας αποσπά την προσοχή».

Στην ερώτηση «τι κάνουμε» ο παρουσιαστής κάνει απαλή εισπνοή που εμφανίζεται στο κοινό ως παύση, σηκώνοντας ταυτόχρονα το ένα χέρι και το τείνοντάς το εμπρός σαν να ζητά την απάντηση. Μόλις το χέρι φτάσει ψηλά, απαντά «τίποτα» και το χέρι κλίνει (τεντωμένο εμπρός) προς τον αντίθετο ώμο. Η παλάμη γυρίζει προς τα κάτω, τα δάχτυλα τείνουν προς τα εμπρός με φυσικότητα και η φράση συνεχίζει ως το «άπειρο». Το χέρι ταυτόχρονα κινείται συνοδεύοντας (πιο χαμηλά και χωρίς να εμποδίζει) το βλέμμα που σαρώνει με ηρεμία την αίθουσα, οριζόντια, πάνω από τα μάτια των θεατών, αργά, χωρίς να σταματά, χωρίς να σκαλώνει πουθενά. Η σάρωση μπορεί να καταλήξει σε πλήρη εκπνοή στο τέλος της κίνησης. Η κίνηση είναι αργή, όμως δεν πρέπει να κρατήσει πολύ και να γίνει κουραστική, πρέπει να έχει τη φυσικότητα του χρόνου μιας απαλής εισπνοής μαζί με την εκπνοή της. Το χέρι πέφτει απαλά, ακολουθούν τα υπόλοιπα λόγια και ταυτόχρονα αποκαθίσταται η επαφή του βλέμματος με το κοινό.

Φόβος: ελιγμός / δράση Επεξεργασία

«Αντίθετα, στον φόβο δεν πρέπει να παγώνουμε. Δεν ξεκινάμε όμως φεύγοντας εμπρός απερίσκεπτοι. Στον φόβο των στόχων μας χρειάζεται ελιγμός, και δράση. Τολμάμε».

Αρχικά ο παρουσιαστής έχει να αναδείξει την αποφυγή του «φεύγοντας εμπρός απερίσκεπτοι». Εκεί τα μάτια του κοιτούν καρφωμένα μπροστά σαν να μη βλέπουν τίποτα και τα χέρια (παράλληλες παλάμες) κινούνται σαν να δείχνουν κάτι μονοκόμματο που ξεκινά και φεύγει εμπρός. Αμέσως επανασυνδέεται με το κοινό και ετοιμάζεται για την κίνηση του ελιγμού και της δράσης: το σώμα χαμηλώνει, ο ένας ώμος γέρνει πιο κάτω από τον άλλον και εμπρός, το βάρος πέφτει πιο πολύ στο πόδι του ώμου που χαμήλωσε, το απέναντι χέρι αντισταθμίζει την κίνηση λυγισμένο μόλις πάνω από το κεφάλι με την παλάμη (δάχτυλα ενωμένα) προς τα επάνω και προς τα έξω, ενώ το χέρι από τη μεριά που έχει σκύψει ο ώμος είναι μαζεμένο κοντά στο σώμα, έχει την παλάμη προς τα κάτω, τον αντίχειρα μαζεμένο, τον δείκτη να δείχνει ίσια εμπρός και τα υπόλοιπα δάχτυλα εμπρός ως την πρώτη τους άρθρωση και το υπόλοιπό τους μαζεμένο. Από τη στάση αυτή το χέρι με τον δείκτη προτεταμένο εκτινάσσεται εμπρός και επανέρχεται πιο σιγά, σαν φίδι που τσιμπά. Ύστερα ο παρουσιαστής επανέρχεται στη φυσική θέση, έχοντας όμως δείξει πως ελίσσεται, προστατεύεται, ζυγίζει και δρα καίρια. Η τελευταία αυτή κίνηση είναι πιο απότομη, ξεχωρίζει από την υπόλοιπη ροή και έρχεται να «ξυπνήσει» το κοινό που ενδεχομένως έχει χαλαρώσει παρακολουθώντας ήπιες κινήσεις ως τώρα.

Έπαρση: ταπεινότητα Επεξεργασία

«Νικήσαμε λοιπόν τον φόβο μας, νικήσαμε τον θυμό μας και γράψαμε το λήμμα μας, δέχτηκαν τις αλλαγές μας. Τα καταφέραμε! Όμως κάτι μένει μετά την πάλη για την επιτυχία, που πρέπει να καθαρίσει. Τι είναι αυτό; (παύση για ενδεχόμενη απάντηση) ··· Η έπαρση.. ·· Για να έρθει αυτή η κάθαρση χρειάζεται ταπεινότητα. Ταπεινότητα δεν σημαίνει πως χάνουμε την περηφάνια μας. Σημαίνει πως ελέγχουμε τα συναισθηματικά κατάλοιπα από τις μάχες που κερδίσαμε».

Εδώ ο παρουσιαστής κάνει ελάχιστες κινήσεις. Η έπαρση δηλώνεται με ανασήκωμα του σαγονιού και χαμήλωμα των βλεφάρων, ενώ τα χέρια είναι στα πλάγια του σώματος και το ένα έρχεται μπροστά στην κοιλιά και ανεβαίνει προς το διάφραγμα με την παλάμη προς τα επάνω, κατά την εισπνοή. Στην ταπεινότητα το κεφάλι κλίνει ελαφρά προς τα κάτω, τα μάτια κοιτούν χαμηλότερα από τα μάτια των άλλων, ενώ το πρόσωπο είναι γαλήνιο. Τα χέρια βρίσκονται μπροστά από τον κορμό, χαμηλά στην κοιλιακή χώρα, με τις παλάμες προς τα κάτω, μοιράζοντας την απόσταση μεταξύ τους και στα πλάγια του κορμού. Ο παρουσιαστής μένει σε αυτή τη στάση για λίγο, έπειτα αποκαθιστά την επαφή με το κοινό (με τα μάτια) και αμέσως μετά επαναφέρει τα χέρια, απαλά.

Η μάσκα του Βικιπαιδιστή Επεξεργασία

«Έχοντας ολοκληρώσει τους δύο κύκλους έχουμε πια τη δύναμη πίσω από ένα ήρεμο πρόσωπο. Οι κινήσεις μας είναι πλέον οιεσδήποτε, όμως το πρόσωπο παραμένει γαλήνιο, με όλη τη δύναμη που ελέγχει. ··· Α υ τ ή ,· ε ί ν α ι · η · μ ά σ κ α · τ ο υ · Β ι κ ι π α ι δ ι σ τ ή».

Αυτό είναι το τελευταίο μέρος της παρουσίασης, η παρουσίαση κλείνει. Ο θεατής πρέπει να νιώσει ισχυρή ενέργεια, την οποία θα απορροφήσει για να τον βοηθήσει να επεξεργαστεί όλα τα στοιχεία της παρουσίασης. Η ενέργεια μπορεί να διαχυθεί και να γίνει δεκτή μόνο όταν δεν εμπνέει τον φόβο, όταν δηλαδή είναι υπό έλεγχο και υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο αυτού που την διαπνέει. Σε όλο αυτό το τελευταίο μέρος το πρόσωπο του παρουσιαστή παραμένει γαλήνιο, ενώ το σώμα δεν κρύβει πια τη δύναμη που κατέχει. Τα πόδια ανοίγουν, το σώμα χαμηλώνει, ο κορμός παραμένει κατακόρυφος, ευθυτενής μαζί με το κεφάλι, τα χέρια είναι προτεταμένα και σφιγμένα σε γροθιές μπροστά από το στήθος, το ένα πιο μπροστά από το άλλο, με τους αγκώνες να προεξέχουν ελαφρά από τον κορμό γέρνοντας ελάχιστα προς τα κάτω, με την αίσθηση της καθαρής δύναμης. Τα χείλη και τα μάτια δεν είναι καθόλου σφιγμένα, είναι χαλαρά σε μια συνειδητή αίσθηση γαλήνης, όπως και όλο το πρόσωπο. Η κίνηση των χεριών αλλάζει μετά από λίγο και οι γροθιές γίνονται δυνατά ενωμένες στα δάχτυλα παλάμες, και τα χέρια διαγράφουν έναν κύκλο προστασίας μπροστά από το σώμα, με τις παλάμες να δείχνουν εμπρός και να κλείνουν και πάλι στις γροθιές, απότομα και με ένταση. Με ήρεμο πρόσωπο εκφέρεται αργά και γαλήνια η τελευταία φράση, τα χέρια κατεβαίνουν περνώντας από την θέση της ταπεινότητας, την οποία ακολουθεί και το σώμα, και η παρουσίαση κλείνει.

Δικαιώματα χρήσης Επεξεργασία

Η παρουσίασή μου αυτή εμπνεύσθηκε και εξελίχθηκε από μέρος της τεχνικής «PA TUAN JIN» που διδάσκεται στην πολιτιστική ομάδα SHAOLIN KUNG FU «RED DRAGON» στην Αθήνα. Μπορεί να αναπαραχθεί, να μεταφραστεί και να τροποποιηθεί ελεύθερα οποιοδήποτε αντίγραφό της, αρκεί να γίνεται μνεία στην προέλευσή της.