Χρήστης:ManosHacker/Οργάνωση συμπεριφοράς - κρίσιμα φαινόμενα
Μερικά βήματα μπροστά Επεξεργασία
Ψάχνοντας πώς θα αποφύγουμε στο εξής τη μέτρια συμπεριφορά εναντίον των ip χαρακτηρίζοντάς τους troll ανυπόστατα σε πρώτη ευκαιρία, καθώς και τη λασπολογία γενικώς ελλείψει επιχειρηματολογίας, καλλιεργώ το έδαφος για ανταλλαγή απόψεων με κόσμια ηθική και παλέτα επιχειρημάτων στο εξής. Επίσης καταλήγω σε κάποιες τεχνικές αυτοπροστασίας του εγχειρήματος που ως προτάσεις είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς την απλοϊκότητά τους, δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς το γιατί όμως και να τις εφαρμόσει στην καθημερινότητα. Όποιοι είναι απασχολημένοι ας στρέψουν το βλέμμα αλλού και ας έρθουν στο διάλειμμά τους. Επίσης καλό είναι να μη διαβάζουν κουρασμένοι τα κείμενα που γράφω, δε βγαίνει νόημα εύκολα.
Οστρακισμός Επεξεργασία
Στην Αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία εφαρμόστηκε το μέτρο του οστρακισμού, που υποχρέωνε σε εξορία κάποιο άτομο που κρινόταν επικίνδυνο για την πόλη. «Ο οστρακισμός θεσπίστηκε αρχικά ως ένα μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αργότερα όμως, ο θεσμός αυτός έχασε βαθμιαία τη σημασία του, διότι χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων». Προσωπικά θεωρώ ως σημαντικότερο λόγο καταγραφής της Ιστορίας, το να μην πηγαίνει χαμένη η εμπειρία από τα λάθη μας για να μπορούμε να κάνουμε τα βήματα μπροστά με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Κάποια ανάγκη έτεινε στο να θεσπιστεί το μέτρο αυτό. Είναι η λαϊκή αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά με το συγκεκριμένο πρόσωπο από τη δράση του οποίου φαίνεται πως υπάρχει η ανάγκη να προστατευτεί μια κοινότητα και στο οποίο είναι δύσκολο να προσάψουν ευθείες κατηγορίες, λόγω της φαινόμενης ηθικής του και των εντός των κανόνων επιμέρους δράσεών του.
Στη δική μας περίπτωση υπάρχει το μέτρο της φραγής. Η φραγή εφαρμόζεται σε πασιφανείς περιπτώσεις παραβίασης των κανόνων, όπως σε βανδαλισμούς, φραστικούς χαρακτηρισμούς κατά προσώπων κλπ. Σε μια δομή όμως όπως ο χώρος μας παρουσιάζονται φαινόμενα που οι τσιμπίδες των κανόνων δε μπορούν να πιάσουν. Κατά πόσο θα μπορούσε να είναι χρήσιμη και ως ποιο σημείο αποδοτική η ευφυΐα της δομής και όχι τα επιχειρήματα; Θα μπορούσε να αποτρέψει ένας τέτοιος μηχανισμός, με κάποιο τρόπο αναθεωρημένος από την αρχαία προσέγγιση, πιθανές σοβαρές συνέπειες στο ζωντανό οργανισμό της ΒΠ;
Σχόλιο Πέρα από την "γρήγορη" επιβολή φραγής από τους διαχειριστές, υπάρχει και μια άλλη διαδικασία, πιο "περίπλοκη". Δες Βικιπαίδεια:Αγορά/Προτάσεις φραγής χρηστών.
Ο μηχανισμός της πίστης Επεξεργασία
Τι θα μπορούσε να μην πάει καλά στην υγεία της ΒΠ;
Η κεντρική κολώνα που κρατά το οικοδόμημα όρθιο είναι η πίστη σε αυτό. Είναι η πίστη κάτω από το όραμα, όχι απαραίτητα η πίστη στο όραμα, όπως είδαμε από τις προηγούμενες συζητήσεις. Το πρόβλημα λοιπόν μπορεί να προκύψει όταν η πίστη κλονιστεί.
Ο μηχανισμός της πίστης αυτής έχει ενδιαφέρον. Καταρχήν είμαστε τυχεροί και κληρονομούμε την πίστη που υπάρχει στο κεντρικό αδελφό εγχείρημα που είναι γραμμένο στην Αγγλική γλώσσα. Την πίστη αυτή την ενστερνίζεται η Google και τη διαχέει στον κοινωνικό ιστό. Είμαστε καταρχήν υπεύθυνοι να στηρίζουμε και να στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή, όσο ακόμα μας παρέχεται το δάνειο καλής πίστης από τη Google. Αν δεν τα καταφέρουμε εμείς πρώτα, κάποια από την πίστη αυτή θα χαθεί. Ελλείψεις σε αριθμό άρθρων, ανακρίβειες, μη ουδετερότητα, ατεκμηρίωτη και copyrighted πληροφορία, βαίνουν εναντίον της προσπάθειας. Είναι αυτό επικίνδυνο; Επηρεάζει ως συγκοινωνούν δοχείο και τη γενική αξιοπιστία του κινήματος των απανταχού wikipedia; Και ποιο είναι το χρονικό περιθώριο να δείξουμε πως έχουμε το δυναμικό να γίνουμε αξιόλογοι;
Στο οικοδόμημα της πίστης η Google είναι ο γερανός που βοηθά το οικοδόμημα να σηκωθεί. Το θεμέλιο όμως είναι το δυναμικό της πίστης των συνεισφερόντων στο θεσμό, ως παράγοντας συνοχής. Ο θεσμός είναι θεμελιωμένος λοιπόν στην "καλή πίστη" μεταξύ των μελών και φυσικά στον αριθμό των συνεισφορών. Κρυφός παράγοντας και μάλιστα ιδιάζουσας σημασίας φαίνεται να είναι ο αριθμός των μελών ώστε να καλύπτεται στο μέγιστο δυνατό βαθμό το κοινωνικό φάσμα και κατ' επέκταση να ενδυναμώνεται η ευφυΐα μέσω της πολυφωνίας. Το χρονικό δάνειο καλής πίστης που μας δίδεται εξωγενώς, το συντηρούμε όσο μπορούμε να το αποπληρώνουμε, παράγοντας μέσα από το δυναμικό της μεταξύ μας καλής πίστης. Το δυναμικό αυτό είναι που πάσει θυσία πρέπει να διαφυλάσσεται και να διαφυλαχθεί. Μα υπάρχει στ' αλήθεια κίνδυνος; Και ποιος είναι;
Ο πύργος της Βαβέλ Επεξεργασία
Ας πάμε κατ' ευθείαν σε κάτι γνωστό, για το οποίο φαίνεται να υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης και οι επιπτώσεις δεν έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη δική μας περίπτωση, τη σημερινή. Μιλώ για το τρολ. Σύμφωνα με όσα γράφονται στο άρθρο, ένα και μόνο τρολ μπορεί να προκαλέσει τη διάλυση μιας διαδικτυακής κοινότητας. Πώς το καταφέρνει αυτό; Η απάντηση είναι πως σπάει τους δεσμούς συνοχής της. Είναι το αποτέλεσμα της αμφιλεγόμενης διαμάχης στην κοινότητα που φιλονικεί για το σκοπό του τρολ. Σε ένα chat room μια τέτοια διάλυση είναι σχετικά απλό θέμα. Το δυναμικό της κοινής καλής πίστης, της συνοχής, εκεί, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε "ρηχό" και μια έντονη φιλονικία θα είχε πιθανότατα ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Το ενδιαφέρον είναι πως είχαμε πρόσφατο παράδειγμα και ακόμα και έμπειροι χρήστες δεν καταλάβαιναν περί τίνος επρόκειτο και συνέχιζαν να φιλονικούν στη σελίδα των διαχειριστών και αλλού, δίνοντας τροφή σε κάτι που τους δίχαζε και δε φαινόταν να έχει τέλος. Τη λύση έδωσε η απλή παρατήρηση των συμπτωμάτων, οπότε και το θέμα έκλεισε και μάλιστα χωρίς χαρακτηρισμούς, πριν δηλαδή φτάσουμε σε κρίσιμο σημείο να αποδοθούν ευθύνες σε ένα μόνο. Η παρατήρηση είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα δόλωμα ήταν πως κανένας δεν περισσεύει να χάνεται από το συγγραφικό έργο εδώ, και κάποιοι έντιμα προσπαθούσαν για αυτό. Η άλλη παρατήρηση αφορά την έμφυτη τάση υποστήριξης προσωπικών απόψεων και την απουσία της ικανότητας πανοραμικής αξιολόγησης της κατάστασης. Εν προκειμένω, σε μια πολυπληθή κοινότητα κάποιος θα αντιληφθεί γρήγορα περί τίνος πρόκειται και θα "πέσει σύρμα". Επίσης, μια μη ολιγομελής κοινότητα, όπως επαρκώς είμαστε εμείς για το συγκεκριμένο φαινομενο, έχει αρκετά ικανό δυναμικό συνοχής για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προκύπτει από κάποιο μέλος που δεν έχει ακόμη κερδίσει τη χρόνια εμπιστοσύνη των πολλών.
Ο διχασμός όμως μπορεί να προκληθεί από την πόλωση των θέσεων μεταξύ προσφιλών στην κοινότητα προσώπων. Τα συμπτώματα είναι τα ίδια και πιθανώς χειρότερα, αν δει κανείς τα αποτελέσματα. Στη δική μας περίπτωση είχαμε την τύχη στη διαμάχη μεταξύ των δύο προσώπων, οι δύο προσωπικότητες να μην είναι στο ίδιο επίπεδο ισχύος, έστω και τυπικά, παρόλο που το σθένος και των δύο ήταν ανυπότακτο. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση που θα επρόκειτο για παράδειγμα για δύο διαχειριστές, ή χειρότερα ανθρώπους με ομότιμα κερδισμένη βαθιά την εμπιστοσύνη της κοινότητας που ξαφνικά θα διαφωνούσαν ταυτόχρονα σε πολλά θέματα και που το εγώ του χαρακτήρα δεν άφηνε κανένα να κάνει το βήμα πίσω. Επίσης είχαμε την τύχη να προτείνει κάποιος που διέγνωσε την κατάσταση, θεατρικά ή μη, τη θεματική τους φραγή ώστε να αντιληφθούν όλοι προς τα πού όδευε η κοινότητα και να υπάρξει συστολή.
Τέλος υπάρχει το δικό μου παράδειγμα που θα μπορούσε να είναι επίσης από τα πιο σοβαρά και επικίνδυνα. Θεωρείται σοβαρό γιατί έχει ιδεολογικό υπόβαθρο και είναι attractor της πίστης, γύρω του δηλαδή αναπτύσσει ισχυρό δυναμικό. Το δυναμικό αυτό γίνεται ισχυρότερο όταν υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο αυτό από την κοινότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μεγαλύτερο των δύο ετών στη δική μας περίπτωση. Πώς όμως μπορεί να προκληθεί αστάθεια σε μια φράκταλ δομή; Την απάντηση τη δίνουν τα μοντέλα που διερευνούν την οργάνωση φράκταλ δομών με όρους πολυπλοκότητας. Ψάχνοντας στις επιστημονικές εργασίες βρίσκει κανείς πότε, πώς και γιατί συμβαίνουν σε πολλές περιπτώσεις επιληπτικές κρίσεις, χρηματοοικονομικά κραχ, τυφώνες, ηλιακές εκλάμψεις, καρδιακές μαρμαρυγές κλπ. Πρόκειται για φαινόμενα καταστροφής σε φράκταλ δομές που αυτοοργανώνεται και αν δεν προσεχτούν τα συμπτώματα ώστε να ληφθούν μέτρα, αν είναι δυνατό κι αν υπάρχει χρόνος, άγουν προς την καταστροφή. Τα συμπτώματα λοιπόν φάνηκε να παρατηρούνται, απλώς δεν υπάρχει το υπόβαθρο της ερμηνείας και ο μηχανισμός ελέγχου, ακόμα. Για να δούμε αν όντως χρειαζόταν φραγή, καθώς πολλοί μπερδεύονται από τον τρόπο που προτείνω τα διάφορα, ακόμα και σε βάρος του εαυτού μου, σε σχέση με το σε τι αποσκοπώ.
Η διάσπαση της wilileaks: λέγεται εντός πως ευθύνεται και η προσπάθεια να φουντώσει το εγχείρημα και όχι να κερδίσει σιγά σιγά και μεθοδικά τη βαρύτητα της θέσης του.
Το παράδειγμα της επιληψίας στο μοντέλο του εγκεφάλου - Κρίσιμα φαινόμενα Επεξεργασία
Ο εγκέφαλος έχει φράκταλ δομή και λειτουργία και αυτό γίνεται κατανοητό όχι διαισθητικά λόγω του σχήματός του, αλλά με την ανάλυση της καταγραφής της ηλεκτρικής του δραστηριότητας. Έτσι εμφανίζονται κέντρα του εγκεφάλου που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μέσα σε αυτά μικρότερα κέντρα και μέσα σε αυτά ακόμα πιο μικρά, και τέλος φτάνουμε στη στοιχειώδη μονάδα αλληλεπίδρασης, το νευρώνα. Σε φυσιολογική λειτουργία υπάρχουν συνεχόμενες εναλλαγές στη χωρική κατανομή της δραστηριότητας και δεν υπάρχει επίμονη δραστηριότητα σε κάποια περιοχή γενικά, εκτός κι αν κάτι μας τραβά την προσοχή έντονα. Στην περίπτωση του θυμού, για παράδειγμα, δραστηριοποιείται έντονα η περιοχή της αμυγδαλής. Γενικά όμως σε φυσιολογική λειτουργία ανάβουν και σβήνουν περιοχές και η ηλεκτρική δραστηριότητα έχει την τάση να "ξεθωριάζει" μέχρι την επαναδραστηριοποίηση της περιοχής, υπάρχει δηλαδή μηχανισμός που τείνει να κλωτσά το σύστημα μακριά από καταστάσεις τοπικής υπερδραστηριότητας.
Σε ιδιάζουσες καταστάσεις προκαλούνται κατά τόπους ανωμαλίες στην ηλεκτρική δραστηριότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η εμφάνιση όγκου στον εγκέφαλο ο οποίος ασκεί πίεση τοπικά και αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε περιοχής την οποία ενοχλεί και προκαλεί κινητικά προβλήματα, αλλαγή της προσωπικότητας κλπ. Αν ο όγκος εξαπλωθεί στον εγκέφαλο επιδρά σε πολλές περιοχές και εμφανίζονται επιληπτικές κρίσεις. Όμως η επιληψία δεν εμφανίζεται, κατ' ανάγκη, μόνο σε περιπτώσεις όγκου στον εγκέφαλο των ασθενών..
Ας ονομάσουμε νησίδες τα διάφορα κέντρα ηλεκτρικής αλληλεπίδρασης του εγκεφάλου. Χρησιμοποιείται η ορολογία των επιστημόνων για να περιγραφεί με τον όρο αυτό η προεξοχή από την ηρεμία, μιας περιοχής που δραστηριοποιείται. Οι νησίδες δεν έχουν συγκεκριμένο μέγεθος και οι διαστάσεις τους μπορεί να ποικοίλουν, από τη διέγερση μιας ολόκληρης περιοχής όπως η αμυγδαλή, ως και την αλληλεπίδραση μερικών νευρώνων μεταξύ τους στους οποίους καταλήγει ένα αισθητήριο νεύρο. Ας δούμε πώς η αυτοοργάνωση μιας τέτοιας φράκταλ δομής, που δεν έχει χαρακτηριστική κλίμακα, μπορεί να φέρει μια κατάσταση σε κρίσιμο σημείο.
Χορηγώντας ουσίες που προκαλούν επιληπτικές κρίσεις σε ποντίκια στο εργαστήριο, παρατηρούνται τα εξής: Στην αρχή δεν υπάρχει εμφανής διαφορά στις καταγραφές της ηλεκτρικής δραστηριότητας. Οι νησίδες φαίνονται να συμπεριφέρονται όμοια με πριν. Εκτός κι αν ελέγξουμε την εντροπία του συστήματος μέσω των καταγραφών. Βλέπουμε πως αυτή αρχίζει σταδιακά και μειώνεται, δηλαδή μικραίνει η υγιής αταξία και αρχίζει η οργάνωση. Οργάνωση σημαίνει πως οι μικρές νησίδες αρχίζουν και συνενώνονται σε όλο και μεγαλύτερες.
Μετά από διάστημα λίγων λεπτών τα πράγματα έχουν αλλάξει. Καθώς οι μικρές νησίδες ενώνονται σε όλο και μεγαλύτερους σχηματισμούς, σε όλη τη χωρική κατανομή του εγκεφάλου, παρατηρούνται φαινόμενα μνήμης. Η δραστηριότητα δηλαδή στις όλο και μεγαλύτερες νησίδες γίνεται επίμονη και η ηλεκτρική δραστηριότητα δε σβήνει. Η τάση είναι οι νησίδες να συνενώνονται σε όλο και μεγαλύτερες και τελικά ο εγκέφαλος καταλήγει χωρισμένος σε νησίδες-ήπειρους, όπου η αλληλεπίδραση είναι πλέον τοπική και έντονα επίμονη. Ενδέχεται στο σημείο αυτό, όπου ακόμη δεν παρουσιάζονται συμπτώματα, να εμφανίζεται μια παράξενη ησυχία στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, που θυμίζει την ησυχία πριν την καταιγίδα. Αυτό είναι το τελικό σημείο πέρα από το οποίο η επιληπτική κρίση είναι αναπόφευκτη. Αν εμφανιστεί η ηλεκτρική ησυχία, μετά από λίγο η επιληπτική κρίση ξεσπά και μάλιστα ανεπίστρεπτα. Όσο η ησυχία δεν εμφανίζεται, το σύστημα τελικά θα ηρεμήσει, καθώς έχει την τάση να αυτογιατρεύεται. Στα έντονα επιρρεπή προς την επιληψία ποντίκια, το διάστημα του χρόνου ηλεκτρικής ησυχίας πριν από τα συμπτώματα της κρίσης, μειώνεται από την τάξη του λεπτού σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Κρίσιμο κατώφλι υπερδραστηριότητας στην Αγορά Επεξεργασία
Υπάρχει λόγος να επιβάλλεται φραγή σε άτομα που υπερδραστηριοποιούνται στην Αγορά; Υπάρχουν ενδείξεις ασφαλούς πρόγνωσης πως οδεύουμε προς καταστροφικό γεγονός, πέραν της όποιας ενόχλησης προκαλεί μια έντονη δραστηριότητα; Υπάρχει τρόπος διάγνωσης ώστε να απεμπλεκόμαστε νωρίς από κρίσιμες καταστάσεις, και ποιος είναι αυτός; Είναι η ευφυία της δομής που παρακολουθεί το συμβάν ή κάποιοι κανόνες ελλείψει λογικής; Πως αναγνωρίζουμε τη στιγμή που πλησιάζουμε σε κρίσιμο σημείο; Είναι αυτός λόγος να κλείνει ακόμα και η σελίδα της Αγοράς για την προστασία της ΒΠ ή μήπως τότε πρόκειται για μια ησυχία πριν την καταιγίδα; Μια κάποια ησυχία δίνει, σύμφωνα με τα παρατηρήσιμα, αναγκαία και ικανή συνθήκη για ασφαλή πρόγνωση μα πολλές φορές δεν είναι εντοπίσημη υπό συνθήκες προϋπάρχοντος στρες. Κοινωνική ευφυΐα λοιπόν και οστρακισμός. Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για να ξέρουμε, όταν και αν χρειαστεί. Και ας αναπτύξουμε αισθητήριο για τους πονηρούς που θα προσομοιώσουν τις συνθήκες. Από την άλλη, ακόμα κι αν κάπου το σύστημα αδυνατεί να προστατέψει τον έναν, καλύτερα είναι να προστατευτεί το ίδιο. Και οι σοβαρές αλλαγές να επιτρέπονται με ισχυρή πλειοψηφία, μόνο, ως την οποία θα κρατείται η προϋπάρχουσα γραμμή πλεύσης. Μπορεί να ευνοώ την ήδη συγκεντρωμένη εξουσία στα χέρια όσων κρατούν το τιμόνι. Μπορεί και να κάνω λάθος στις πρώτες μου αυτές εκτιμήσεις. Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις όμως, έχει νόημα η σωτηρία έναντι της βελτίωσης. Και εδώ έχουν το λόγο όλοι όσοι ενδιαφέρονται. Ίσως το κείμενο να μην είναι χρήσιμο ακόμα. Ίσως και να είναι.
Ο ρόλος της γνώσης που πρέπει να έχει ο καθένας Επεξεργασία
Στους σεισμούς, τις νησίδες τις σχηματίζουν οι μικρορωγμές στο σημείο που συγκρατεί το ρήγμα από την ολίσθηση. Οι μικρορωγμές με τη σειρά τους ενώνονται σε μεγαλύτερες ρωγμές κι ολοένα οργανώνονται σε μεγαλύτερες νησίδες, ώσπου τελικά, από μια μεγάλη ρωγμή, το σημείο που το ρήγμα στηρίζεται, σπάει. Αν τύχει και συμβεί άλλος σεισμός κάπου κοντά, οι τάσεις εκτονώνονται και δε φτάνουμε στην παγερή ησυχία, η οποία σημαίνει πως η ρωγμή είναι πλέον γεγονός και αναμένεται η ολίσθηση. Ίσως επειδή εμείς δεν είμαστε πέτρες, ίσως, να προλάβει κάποιος που ξέρει να τραβήξει την πρίζα, έστω και ακόμα και πάνω στη σιωπή, μια πολυτέλεια ευφυΐας που η φύση δεν την έχει αυτοφυώς. Αναγκαία συνθήκη για να δουλέψει ο συλλογισμός μου, είναι να υπάρχει γνώση από τους από κάτω γιατί η πρίζα τραβήχτηκε.
Υπάρχει μια τεχνική αντιμετώπισης της αύξησης της οργάνωσης σε επίμονη συμπεριφορά, ένας τρόπος να καταστέλλονται νωρίς τα φαινόμενα μνήμης. Είναι η τεχνητή ησυχία και εφαρμόζεται πολύ νωρίτερα από το αναγκαίο κατέβασμα κάποιου γενικού. Απλά κλείνουμε κάποιο διακόπτη. Η τεχνική αυτή εξυπηρετεί αν γίνεται από τη φύση μας και όχι με προσπάθεια, γιατί συσσωρεύει ενέργεια που δεν εκτονώνεται. Ο στόχος είναι διπλός: από τη μία να εκτονώνονται τα φαινόμενα μνήμης που ενοχλούν τη δράση μεταξύ μας εδώ, βλάπτουν την εικόνα μας προς τα έξω κλπ και από την άλλη να κινούμαστε σε επίπεδο «χαμηλού θορύβου» ώστε να έχουμε μεγαλύτερη ευαισθησία στο να αντιλαμβανόμαστε τις τάσεις υπερ-οργάνωσης. Πρακτικά «αφήνουμε, πού και πού, κάτι να πέσει στο πάτωμα», δε σκύβουμε να τα μαζέψουμε όλα, δεν απαντάμε σε όλα. Ας μείνει κάποιο κενό, ας μας θεωρήσουν χαζούς, ας.. οτιδήποτε! Σε κάποια στιγμή το θέμα θα λυθεί με το επιχείρημα κάποιου που σκέφτηκε κάτι έξυπνο. Ας μην υπάρχει επιμονή, καθώς το βασικό ήταν να τεθεί το ζήτημα και όχι η επίμονη προσπάθεια για άμεση λύση του. Κουτσά στραβά, προχωράμε και δεν είναι ανάγκη να τραβάμε χειρόφρενα όλη την ώρα. Νομίζω θα μας επιταχύνει πολύ και πρέπει να γίνει δεύτερη φύση μας, όχι η αδιαφορία, αλλά η γνώση και η ικανότητα αυτοελέγχου των συναισθημάτων και του εγωισμού.
«Αφήστε τους άλλους να ζουν στο όνειρό τους. Για την άγνοιά τους δεν είστε εσείς υπεύθυνοι». Θα μου επιτρέψετε, ως ένα σημείο, να διαφωνώ και να γράφω τις εκτενείς σκέψεις μου για πράγματα που μας αφορούν σε βάθος. Από την άλλη το παράκανα με το καλημέρα και πάλι και υπόσχομαι αυτοεξορία από την Αγορά στο μέτρο του δυνατού. 
ManosHackertalk 07:46, 4 Μαρτίου 2011 (UTC)