Takisrenos

                                Ηρακλής και Λερναία Ύδρα

Σαν συνέχεια και μετεξέλιξη του συγκροτήματος DNA του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη είναι η Λερναία Ύδρα, συγκρότημα έθνικ-τζαζ-ροκ, πάντα με ελληνικό στίχο (ποιητικό με κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό). Η μουσική και η ενορχήστρωση του Ηρακλή φιλτράρονται μέσα από παραδοσιακά ηχοχρώματα.

[1972 - 1974] Ηρακλής Τριανταφυλλίδης (φωνή, κιθάρα, βιολί, μπάντζο - μαντολίνο, φλογέρες, φυσαρμόνικα κλπ), Φώντας Χατζής (τύμπανα), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί), Πέτρος Πρωτόπαππας (φλάουτο, φωνητικά), Γιώργος Τζάγκερ (μπάσο).

Αργότερα συμμετέχουν εναλλακτικά : Χρήστος Στημαγκιώτης (φλάουτο), Λάκης Παπαδόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), Τόλης Δημητρακόπουλος (κιθάρα, φωνητικά) και Νίκος Παυλάκος, "Περιπτεράς" (μπάσο).

Φθινόπωρο 1973 πρωτοπαίζεται στην μουάτ της Πλάκας «11η εντολή» η ροκ όπερα του Ηρακλή «Σε άλλους κόσμους» που κυκλοφορεί από την EMI σε διπλό LP τον Γενάρη του 1976.

Τραγούδησαν: Ηρ. Τριανταφυλλίδης, Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Π. και Χ. Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής.

Φωνητικά έκαναν: Π. και Χ. Κατσιμίχας, Ν. Ζιώγαλας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος, Γ. Ζώη, Γ. Κιουρκτσόγλου και Ηρ. Τριανταφυλλίδης.

Χορωδία οι: Ν. Στρατηγός (& διδασκαλία χορωδίας), Ε. Βασιλείου, Λ. Κοζομπόλη, Μ. Ανυφαντάκη, Δ. Γιαννίπουλος και Φ. Γιαννίσης.

Έπαιξαν σ' αυτό το δίσκο οι μουσικοί: Γ. Μαγκλάρας βιολί, βιόλα, Θεολόγος Στρατηγός Ηλεκτρ. & ακουστική κιθάρα, κλαρίνο, γκονγκ, μαντολίνο (συνοδεία), Ρ. Φαβίλλι Μέλλοτρον, Arp & Moog synthesizer, Π. Πρωτόπαππας Φλάουτο, πίκκολο, Τ. Μαρινάκης Ντραμς, κρουστά, Γ. Φιλιππίδης Μπάσο, Σ. Αργύρης Πιάνο, Moog Synth, Χ. Ανδρεάδης Πιάνο, Moog Synth, Α. Μεταλλίδης Μπάσο (από την αρχή μέχρι το "Ταξίδι"), Ν. Λύρας Ηλ. κιθάρα (στο "Θα 'ρθει βροχή"), M. Frog Άλτο σαξόφωνο (σόλο στο "Θα 'ρθει βροχή"), Π. Κατσιμίχας φυσαρμόνικα, Γ. Αρχοντίδης Τρομπόνι, Σ. Σμυρναίος Κλαρίνο, Θ. Πατερέλης Τρομπέτα, Μ. Μαντζβίνος Ευφώνιο, Σ. Βήχος Φλάουτο, Σ. Αρμενιάκος Κόρνο, Ε. Χριστόπουλος Όμποε, Γ. Κατσικάκης Βιολοντσέλο, Μ. Χαλκιάς Τενόρο σαξόφωνο, Δ. Πουλικάκος Κουδούνια, Θ. Τρύφωνας Δωδεκάχορδη κιθάρα, Γ. Κιουρκτσόγλου Μαντολίνο (συνοδεία), Synthesizer, πιατίνια, και Ηρακλής Ηλεκτρ., ακουστική & δωδεκάχορδη κιθάρα, Πιάνο (σόλο), Arp & Moog Synth, Μέλλοτρον, Ηλ.Πιάνο, Μπάντζο μαντολίνο (σόλο), ζουρνά, τάμπλα, ντέφι, κρουστά, κλπ.

Την άνοιξη του 1974 το συγκρότημα ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για μια σειρά εμφανίσεων, έχοντας ένα από τα δυνατότερα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, με Ηρακλή (τραγούδι, όργανα), Γιώργο Φιλιππίδη στο μπάσο, τον Γιάννη Παχούλη (κιθάρα, φωνητικά), τον Φώντα (τύμπανα), τον Μαγκλάρα (βιολί) και τον Πρωτόπαππα (φλάουτο).

Στο τέλος του 1976 ξαναδημιουργείται η Λερναία Ύδρα με νέα σύνθεση : Ηρακλής (Δωδεκάχορδη, μαντολίνο, Synth, βιολί, φλογέρα, κρουστά, κλπ), Μαριάννα (φωνή), Δημήτρης Ζαφειρέλης (κιθάρα, φωνή), Γιώργος Σιέρας (κιθάρα, φωνητικά), Βασίλης Σταματιάδης (τύμπανα), Νίκος Δόικας (μπάσο), Γιώργος Γαβαλάς (φλάουτο, φωνητικά), Νίκος Σακέλης (πλήκτρα), Νίκος Μηλιώνης (φυσαρμόνικα), και.

Οι συναυλίες έχουν μεγάλη επιτυχία, όπου δεν υπάρχει το καθιερωμένο εισιτήριο, παρά πληρώνει ο καθένας ό,τι θέλει στο τέλος της παράστασης. Το κοινό τους ακολουθεί, όμως οι εσωτερικές τριβές στο πολυμελές γκρουπ δεν το αφήνουν να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία.

Σε επόμενη φάση, μετά από καιρό, ο Ηρακλής ανασυγκροτεί τη Λερναία Ύδρα με τους Πιέρ Χορέμη (κιθάρα), Σπύρο Φατούρο (τύμπανα), Νίκο Γιαννάτο (μπάσο) και τη Μαριάννα (φωνή).

Παρ' όλες τις επιτυχημένες συναυλίες τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα ροκ γκρουπ δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ο Ηρακλής ξαναφεύγει για το εξωτερικό απ' όπου γυρνά και ανασυντάσσει το γκρουπ με σύνθεση αυτή τη φορά τους Μαριάννα (φωνή), Γιώργο Σιέρα (κιθάρα, φωνητικά), Ηρακλή Σαριδάκη (κιθάρα), Μιχάλη Νικολαΐδη (μπάσο), Θάνο Αποστόλου (τύμπανα). Αργότερα στη θέση των Σιέρα και Σαριδάκη έρχεται ο Τάσος Καλιανιώτης, και πολύ αργότερα στα τύμπανα ο Στέλιος Ζαχαρίου.

Πολλές επιτυχημένες συναυλίες την περίοδο αυτή στα θέατρα «Λουζιτάνια» και «Βρετάνια» επίσης στα τζαζ ροκ κλαμπ του Μπαράκου στην Πλάκα.

Το τελευταίο σχήμα αυτής της περιόδου ήταν με τον Μιχάλη Νικολαΐδη σταθερά στο μπάσο, τη Μαριάννα στη φωνή και τον Βασίλη Λεμονή στα τύμπανα.

Πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις, με κορυφαία το καλοκαίρι του 1980 στη Γουριά, που διοργάνωσαν οι ανεξάρτητοι νέοι του χωριού, όπου είχε μαζευτεί η νεολαία από τις γύρω περιοχές (Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Ναύπακτο), σαν ένα μικρό Γούντστοκ.

Το φθινόπωρο του 1980 ο Ηρακλής ανοίγει τη «Σοφίτα» στην Πλάκα που γίνεται ελεύθερο βήμα για κάθε είδος καλλιτεχνικής έκφρασης μέχρι το 1984 που έκλεισε. Παράλληλα ανασυγκροτεί μια νέα Λερναία Ύδρα, έχοντας τον Μιχάλη Νικολαΐδη στο μπάσο και τους Τάσο Φωτοδήμο στα τύμπανα, Γιάννη Γιοκαρίνη στα πλήκτρα και τα φωνητικά, Πάνο Πατσόγλου στο τρομπόνι και Γιάννη Κικινή στο σαξόφωνο και φλάουτο.

Το 1981 η Λερναία Ύδρα αλλάζει κεφάλια, και με σταθερούς τους Νικολαΐδη και Φωτοδήμο, προστίθεται ο Χρήστος Λαγός (κιθάρα) και αργότερα ο Νίκος Ζιώγαλας (φωνή). Επί μία σεζόν παίζουν στη σοφίτα. Τότε κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη παραγωγή το L.P. «Παίζεις με τις μηχανές», ενώ παράλληλα δίνονται παραστάσεις και σε άλλους χώρους.

Στη συνέχει διάφορα μέλη φεύγουν και η Λερναία Ύδρα αλλάζει μορφή. Με το Νικολαΐδη (μπάσο), τον Παναγιώτη Γανωσέλη (τύμπανα) και το Γιώργο Γραικούση (φωνή).

Αργότερα η Λερναία Ύδρα κάνει ανασχηματισμό με τους Άκη Περδίκη (τύμπανα), τον Αμερικάνο Ματ Ντάριαν (σοπράνο σαξόφωνο) τη Μιλένα Τριανταφύλλου (πλήκτρα) και φυσικά Ηρακλή και Μιχάλη. Κάνουν εμφανίσεις σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Άλλο ένα σχήμα με μικρή διάρκεια ζωής, αλλά με καλές εμφανίσεις και με κορυφαία συναυλία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας ήταν και το κουαρτέτο Ηρακλής - Μιχάλης - Γιάννης Γιοκαρίνης (Πλήκτρα, Φωνή) - Νίκος Σιδηροκαστρίτης (Τύμπανα).

Ένα από τα πιο δυνατά σχήματα της Λερναίας Ύδρας που άντεξε στο χρόνο και έκανε τις πιο πολλές εμφανίσεις, ήταν : Ηρακλής (Κιθάρα, Τραγούδι, Βιολί, Synth ), Μιχάλης Νικολαΐδης (Μπάσο), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Μάκης Σημίτης (πλήκτρα, φωνητικά), καθώς και ο Πάνος Στρέκλας (σαξόφωνο) για ένα μεγάλο διάστημα στην αρχή, και περιστασιακά σε κάποιες εμφανίσεις αργότερα.

Το 1984 και αφού είχε κλείσει η «Σοφίτα» κυκλοφορεί ένα νέο LP τη «Στιγμή». Τη διετία 1984-85 γίνονται οι περισσότερες εμφανίσεις του συγκροτήματος, τόσο στην Αθήνα όσο και σ' ολόκληρη την Ελλάδα και φτάνουν μέχρι το Βελιγράδι (Άνοιξη 1985), με ανέλπιστη επιτυχία.

Στα τέλη του 1985 το σχήμα μένει τρίο (Κιθάρα - Μπάσο - Τύμπανα) με πιο Jazz-Rock ήχο. Την ίδια εποχή ο Ηρακλής συμμετέχει και είναι συνιδρυτής της "ΜουΣυνΚΑ" (Μουσική Συνεργατική Κίνηση Αθηνών), που οργανώνει μουσική σκηνή για τα συγκροτήματα στο Rodeo club.

Ύστερα από διαφωνία με τα άλλα τρία μέλη της Μουσυνκα (άνοιξη 1986) αποχωρεί και ιδρύει - οργανώνει το καλλιτεχνικό σωματείο "Α.Ε.ΤΑ" (Ανεξάρτητες Εκφραστικές Τάσεις). Μεγάλη συμμετοχή καλλιτεχνών (πάνω από τριάντα μουσικά συγκροτήματα Αθηνών και επαρχίας, ηθοποιοί, χορευτές, ακροβάτες, ζωγράφοι, ποιητές κλπ). Παραστάσεις μαμούθ (Διήμερο στο Λυκαβηττό, διήμερο στο πάρκο Ελευθερίας, ανοιχτά θέατρα δήμων της Αθήνας.)

Παρ' όλες τις οργανωτικές δραστηριότητές για τις ανάγκες των παραστάσεων της ΑΕΤΑ, ο Ηρακλής δημιουργεί νέα "Λερναία Ύδρα" με τους Στράτο Αλοίμονο (πλήκτρα), Κώστα Παπανικολάου (Μπάσο), Μανώλη Σκουλά (κιθάρα) και Νίκος Μακράκης (Τύμπανα) [συναυλία Πάρκου Ελευθερίας], και το Σεπτέμβρη 1986 για τη συναυλία του Λυκαβητού με τους Στράτο Αλοίμονο (πλήκτρα), Κώστα Παπανικολάου (Μπάσο), Πέτρο Πελέλη (Τύμπανα).

Με το τελευταίο σχήμα και τη συνδρομή της Μαριάννας δίνουν μερικές ακόμη συναυλίες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Από το 1987 μέχρι το 1990 ο Ηρακλής ανασυγκροτεί τη "Λερναία Ύδρα" με διάφορες μορφές, δυνατά σχήματα με ικανοποιητικές εμφανίσεις.

Στα διάφορα σχήματα συμμετέχουν : Χάρης Αντωνίου (Τύμπανα), Τόλης Βουλτζάτης (Κιθάρα), Μανώλης Πεταλάκης (Πλήκτρα), Κώστας Παπανικολάου (Μπάσο), Μιχάλης Νικολαΐδης (Μπάσο), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Στράτος Αλοίμονος (πλήκτρα).

Την τελευταία επανίδρυση της "Λερναίας Ύδρας" έκανε γύρω στο 1995. Το σχήμα ήταν άψογο, με τον Άκη Μουχλιανίτη (Πλήκτρα), Δημήτρη Παπανίκου (Μπάσο) και τον Χάρη Αντωνίου (Τύμπανα) στην αρχή και στη συνέχεια τον Γιώργο Ράλλη.

Δόθηκαν αρκετές και αξιόλογες συναυλίες με κορυφαία αυτήν στο Σιδηρόκαστρο όπου γέμισε ολόκληρη η κεντρική πλατεία από τους συμπατριώτες του που ήρθαν να τον ακούσουν. Στη συναυλία αυτή συμμετείχαν και τα δυο παιδιά του Ηρακλή, ο Αλέξανδρος (Κιθάρα, φωνητικά) και Ειρήνη (Φωνητικά).

Ίσως αυτή ήταν και η τελευταία παράσταση της Λερναίας Ύδρας, ενός συγκροτήματος που ξεκίνησε από το 1972 και έπαιξε σε πάρα πολλές συναυλίες σ' ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πέρασαν από τα σχήματά της οι περισσότεροι μουσικοί της εποχής, και παρ' όλ' αυτά έμεινε στο περιθώριο κι έξω από τις φωταψίες της ροκ σκηνής, όπως αρμόζει σ' ένα γνήσιο ροκ συγκρότημα...