Χριστόδουλος (αμιράς)
Ο Χριστόδουλος υπήρξε ο πρώτος Εμίρης (αμιράς = ναύαρχος) [1] (Amiratus), αμιράς του Παλέρμο, κατά την περίοδο βασιλείας του Ρογήρου Β΄, τρίτου Νορμανδού Κόμη της Σικελίας (1105-1130).
| Χριστόδουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 12ος αιώνας |
| Παρατσούκλι | Abdul-Rahman al-Nasrani |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Εργοδότης | Ρογήρος Β΄ της Σικελίας |
| Περίοδος ακμής | 1107 - 1127 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος και εμίρης |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ καταγωγή του είναι αβέβαιη, ωστόσο ελληνική πηγή τον αναφέρει ως καταγόμενο από την Αντιόχεια. [2] Σύμφωνα με τον Έντμοντ Κέρτις, ο Χριστόδουλος ήταν Έλληνας από τη Σικελία[3], ενώ, για τον Φερντινάν Σαλαντόν, επρόκειτο για μουσουλμανικής καταγωγής άτομο[4]. Ο Χριστόδουλος αναφερόταν από τους Άραβες ως «Αμπντούλ-Ραχμάν[5] αλ-Νασράνι[6]».
Σε άγνωστη ημερομηνία, ο Χριστόδουλος εισήλθε στην υπηρεσία της Νορμανδικής Κομητείας της Σικελίας, όπου και ορίστηκε Αμιράς το 1107, στη διάρκεια της περιόδου αντιβασιλείας της Αντελαζία ντελ Βάστο, μητέρας του νεαρού Κόμη Ρογήρου.
Το 1123, κατόπιν αιτήματος του Κόμη της Σικελίας, ηγήθηκε μεγάλης ναυτικής εκστρατείας εναντίον της Ιφρικίγια. Ο σικελικός στόλος, αποτελούμενος από 300 πλοία και 30000 άνδρες, επιτέθηκε στη Μαχντία. Η εκστρατεία στέφθηκε με αποτυχία και μόνον 100 πλοία επέστρεψαν στον λιμένα της Μαρσάλα[7].
Βοηθούμενος από τον Γεώργιο της Αντιόχειας, Έλληνα στην υπηρεσία του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας, ο Χριστόδουλος κατέληξε να εκτοπιστεί οριστικά από τον τελευταίο, στα τέλη της δεκαετίας του 1120. Το όνομά του εξαφανίζεται από τις ιστορικές πηγές μετά την περίοδο εκείνη.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Τίτλος αραβικής προελεύσεως, ο οποίος διατηρήθηκε από τους Νορμανδούς της Σικελίας. Επρόκειτο για αραβική λέξη από την οποία προήλθε ο όρος «amiral».
- ↑ https://lekythos.library.ucy.ac.cy/bitstream/handle/10797/25975/par_dec1886.pdf?sequence=12&isAllowed=y ,σελ. 168
- ↑ Curtis (1912), p. 113.
- ↑ Chalandon (1907), p. 373.
- ↑ Επρόκειτο για την αραβική μετάφραση του ονόματός του.
- ↑ Σημαίνεο «ο Χριστιανός».
- ↑ Curtis (1912), pp. 115-116.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Hiroshi Takayama, The Administration of the Norman Kingdom of Sicily, BRILL, 1993.
- John Julius Norwich, The Normans in the South, 1016-1130, Longman : London, 1967.
- Edmund Curtis, Roger of Sicily and the Normans in lower Italy, 1016-1154. New York : G. P. Putnam's Sons, 1912.
- Ferdinand Chalandon, Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile, Paris, 1907.
- Léon-Robert Ménager, Amiratus-[Amēras]: l'émirat et les origines de l'amirauté, XIe-XIIIe siècles, S. E. V. P. E. N., 1960.