Χόρχε Μπ. Βάργκας
Ο Χόρχε Μπαρτολομέ Βάργκας ι Σέλις (ισπανικά: Jorge Bartolomé Vargas y Celis)[3] (24 Αυγούστου 1890 - 22 Φεβρουαρίου 1980) ήταν Φιλιππινέζος δικηγόρος, διπλωμάτης και συνήγορος νέων. Αποφοίτησε με την υψηλότερη βαθμολογία από το λύκειο Νέγκρος Οσιντέταλ το 1909 και απέκτησε πτυχίο Bachelor of Arts το 1911 και πτυχίο Bachelor of Laws το 1914, και τα δύο από το Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Φιλιππίνων (τώρα Ολυμπιακή Επιτροπή Φιλιππίνων) το 1911 και υπηρέτησε στην Εκτελεστική Επιτροπή το 1918.[4] Διετέλεσε δεύτερος πρόεδρος από το 1935 έως το 1955. Ήταν επίσης ο πρώτος Φιλιππινέζος στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.[5]
| Χόρχε Μπ. Βάργκας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Φεβρουαρίου 1890 Μπάγκο |
| Θάνατος | 22 Φεβρουαρίου 1980[1] Μανίλα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Φιλιππίνες |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εκτελεστική Επιτροπή των Φιλιππίνων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός των Φιλιππίνων Δήμαρχος της Μανίλα (1941–1942) |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ορειχάλκινου Λύκου (1959)[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Κυβερνητική υπηρεσία Επεξεργασία
Αφού έγινε δεκτός στην Δικηγορική Ένωση Φιλιππίνων το 1914, διορίστηκε νομικός υπάλληλος της Επιτροπής των Φιλιππίνων. Γρήγορα ανέβηκε στις τάξεις και προήχθη στη θέση του Αρχιγραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών το 1917.[6]
Το 1918, υπηρέτησε ως νομοθετικός γραμματέας στον Πρόεδρο Σέρχιο Οσμένια της Βουλής των Αντιπροσώπων και το 1936 διορίστηκε από τον Πρόεδρο Μανουέλ Λ. Κεσόν ως Εκτελεστικός Γραμματέας του, και έγινε ο πρώτος στη χώρα που υπηρέτησε σε μια τέτοια θέση.[7]
Όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στη χώρα το 1941, ο Βάργκας διορίστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως γραμματέας του. Λίγες εβδομάδες αργότερα, διορίστηκε από τον Πρόεδρο Μανουέλ Κεσόν ως δήμαρχος της Πόλης της Ευρύτερης Μανίλα το 1941. Οι ευθύνες του περιλάμβαναν τη διοίκηση της ανοιχτής πόλης κατά την άφιξη των κατοχικών στρατευμάτων του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού στις 2 Ιανουαρίου 1942.
Έως το 1942, ο Βάργκας είχε γίνει πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Φιλιππίνων, η οποία χορηγούταν από την Ιαπωνία. Κατά τη διάρκεια της δοσίλογης Δεύτερης Δημοκρατίας των Φιλιππίνων, του ζητήθηκε κάποια στιγμή από τους Ιάπωνες να αναλάβει την Προεδρία, αλλά αρνήθηκε. Αντ 'αυτού υπηρέτησε ως Πρέσβης του καθεστώτος στην Ιαπωνία. Σε αυτήν τη θέση, αναφέρθηκε λίγο πριν από την απομάκρυνση των ιαπωνικών στρατευμάτων από τη Μανίλα, δηλώνοντας ότι «γνωρίζουμε ότι η Ιαπωνία προορίζεται για σίγουρη νίκη και ευημερία για τα επόμενα χρόνια».[8]
Ο Βάργκας υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Σχεδιασμού από το 1946–1954 και ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου των Φιλιππίνων από το 1961-1965. Το 1960, η Δημοκρατία των Φιλιππίνων του απένειμε τη Λεγεώνα της Τιμής με το αξίωμα του Διοικητή.[4]
Προσκοπισμός Επεξεργασία
Η εμπλοκή του Βάργκας με τον Προσκοπισμό ξεκίνησε το 1935, όταν έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Φιλιππινέζικου Συμβουλίου των Προσκόπων Αμερικής. Μαζί με άλλους υποστηρικτές των Προσκόπων των Φιλιππίνων, έγινε ένα από τα μέλη των Προσκόπων των Φιλιππίνων το 1936.[4]
Μετά το θάνατο του Μανουέλ Κάμους το 1949, ο Βάργκας επιλέχθηκε ομόφωνα από την Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή για να υπηρετήσει ως Πρόεδρος του Προσκόπων των Φιλιππίνων και Επικεφαλής Πρόσκοπος των Προσκόπων των Φιλιππίνων. Υπηρέτησε στη θέση του Εθνικού Προέδρου μέχρι το 1961. Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Επιτροπής Προσκόπων του Παγκόσμιου Οργανισμού Προσκοπικής Κίνησης από το 1951 έως το 1957.
Ο Βάργκας έλαβε τον Χάλκινο Λύκο το 1959 και έλαβε άλλα βραβεία, όπως το Silver Tamaraw (Φιλιππίνες), το Silver Fox (Καναδάς), το Silver Ibex (Αυστρία), το Silver Wolf (ΗΒ) και το 1959 έλαβε επίσης την υψηλότερη διάκριση της Ένωσης Προσκόπων της Ιαπωνίας, το Βραβείο Χρυσού Φασιανού.[9] Έγινε επίσης ο πρώτος αποδέκτης του βραβείου Tanglaw ng Kabataan (Φως της Νεότητας) των Προσκόπων των Φιλιππίνων το 1961.[4]
Διακρίσεις Επεξεργασία
- Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας: Μεγάλος Σταυρός (1st Βαθμίδα) και το Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου (1 Οκτωβρίου 1943)[10]
Θάνατος Επεξεργασία
Ο Βάργκας πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1980 στη Μανίλα των Φιλιππίνων σε ηλικία 89 ετών.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6h71qrt. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ scout
.org /bronze-wolf-awardees. - ↑ The Jorge B. Vargas Art Collection as a Microcosm of Art during the Commonwealth - page 4: "Jorge Bartolome Vargas (1890-1980) became well known..."
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 On My Honor, Πρόσκοποι των Φιλιππίνων, 2001, 136-137.
- ↑ «Philippine Olympic Committee». Olympic.ph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Philippine Department of Defense». Dnd.gov.ph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Jorge B. Vargas Museum
- ↑ "Japan is warned by puppet envoy of Manila's fate," Oakland Tribune, 2D, 1945-02-03.
- ↑ reinanzaka-sc.o.oo7.jp/kiroku/documents/20140523-3-kiji-list.pdf
- ↑ «Filipino recipients of Japanese decorations and Japanese recipients of Philippine decorations». Official Gazette of the Republic of the Philippines. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-06-24. https://web.archive.org/web/20210624200056/https://www.officialgazette.gov.ph/featured/filipino-recipients-of-japanese-decorations-and-japanese-recipients-of-philippine-decorations/. Ανακτήθηκε στις 2020-11-11.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Αρμάντο Χ. Μαλέι (1967). Occupied Philippines: The Role of Jorge B. Vargas During the Japanese Occupation. Filipiniana Book Guild.
- Μπλακ, Τζόναθαν (2010). «CMC Student Scholarship». Jose P. Laurel and Jorge B. Vargas: Issues of Collaboration and Loyalty during the Japanese Occupation of the Philippines (ανώτερη διατριβή). Κολέγιο Κλέρμοντ.