Ωδαί Σολομώντος
Οι Ωδαί του Σολομώντος είναι απόκρυφο ποιητικό κείμενο το οποίο συγκροτείται από 42 Ωδές και που τοποθετείται χρονικά στα τέλη του 1ου και στις αρχές του 2ου αιώνα μετά Χριστόν.
Η χειρόγραφη παράδοση των Ωδών Επεξεργασία
Δύο συριακά χειρόγραφα το διασώζουν: το πρώτο από την 3η έως την 42η και το δεύτερο από το μέσο της 17ης έως τη 42. Επίσης μία κοπτική,με 5 μόνο Ωδές και ένα ελληνικό χειρόγραφο με την 11η μόνο Ωδή.[1]
Η προέλευση του τίτλου τους Επεξεργασία
Η συσχέτισή τους με τον Σολομώντα δεν είναι προϊόν της προθέσεως του συντάκτη τους, αλλά από λάθος οφειλόμενο στη χειρόγραφη εκδοτική σύνδεσή τους με τους Ψαλμούς του Σολομώντα στο ίδιο συριακό χειρόγραφο.[2]
Ο συντάκτης Επεξεργασία
Δεν είναι σίγουρο αν έχουν γραφτεί από ένα ή περισσότερα πρόσωπα. Όπως επίσης αν συντάχθηκαν συγχρόνως όλοι. Ο καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου υποστηρίζει πως δεν αποκλείεται να προέρχονται από ένα πρόσωπο, τον γνωστικό Βαρδεσάνη ή και τον γιο του Αρμόνιο. Αυτό πιστοποιείται από τη θεματική ταύτιση της 23ης ωδής με ποιητικά αποσπάσματα του Βαρδεσάνη.[3] Αντίθετα ο Στυλιανός Παπαδόπουλος υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο είναι αστήρικτο.[4] Άλλοι ερευνητές δέχονται την απήχηση του γνωστικού κλίματος των βιβλίων των Ύμνων και των Ιωβηλαίων που βρέθηκαν στη Νεκρά Θάλασσα. Αυτό αποδεικνύει «ότι ο συγγραφέας των Ωδών ήταν μέλος της κοινότητας των Εσσαίων, που κατόπιν έγινε χριστιανός»[5]
Περιεχόμενο Επεξεργασία
Ο συντάκτης τους απευθύνει δοξολογία, ευχαριστία και παράκληση προς τον Θεό. Βιώνει μια ευφρόσυνη πνευματική κατάσταση, όπως αυτή προκείπτει από την ένωσή του από τον Θεό.
Η γλώσσα των Ωδών Επεξεργασία
Υπάρχουν τρεις απόψεις επί του θεματος από τους ερευνητές: η πρώτη θεμελιούμενη στον πάπυρο Bodmer XI του 3ου αιώνα, ο οποίος περιέχει την 11η Ωδή στα ελληνικά, αλλά και η χρήση ελληνικών λέξεων στο συριακό κείμενο, υποστηρίζει την πρωτοτύπως σύνταξή τους στα ελληνικά. Η άλλη δέχεται πως γράφτηκαν πρωτοτύπως στα συριακά και η τρίτη πως ταυτόχρονα γράφτηκαν στις δύο αυτές γλώσσες.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α', εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ.169, Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ.86
- ↑ Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ.87
- ↑ Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 89
- ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α', εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ.334
- ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α', εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997,σελ.168
- ↑ Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ.89