Ωμέγα
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το γράμμα ωμέγα (παλαιά ονομασία: ὦ μέγα‧ κεφαλαίο Ω, πεζό ω) είναι το εικοστό τέταρτο και τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αναπαριστά τον φθόγγο / [ɔ] / (βλ. ΔΦΑ), π.χ. κώμα, όπως και το όμικρον. Στα αρχαία ελληνικά η προφορά του ήταν διαφορετική: αναπαριστούσε τον φθόγγο /[ɔː]/, δηλ. προφερόταν σε διπλάσιο χρόνο, περίπου σαν διπλό όμικρον, γι' αυτό και ονομάζεται μακρό (ή μακρόχρονο) φωνήεν όπως και το ήτα.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ω´=800. Την επόμενη αριθμητική αξία (στην κλίμακα των εκατοντάδων) την έχει το δίσιγμα ( Ϡ ϡ) ϡ´=900 και την προηγούμενη το ψ (700).
Στο λατινικό αλφάβητο αντιστοιχεί στο O o. Στο πρώιμο κυριλλικό αλφάβητο υιοθετήθηκε ως Ѡ, ѡ αλλά σταδιακά η χρήση του περιορίστηκε.
Ως σύμβολοΕπεξεργασία
Το κεφαλαίο Ω χρησιμοποιείται ως σύμβολο:
- για την μονάδα ηλεκτρικής αντίστασης Ωμ (Ohm) στο σύστημα SI
- για τα σωμάτια Ω στη σωματιδιακή φυσική φυσική.
Το πεζό ω χρησιμοποιείται ως σύμβολο: · για την γωνιακή ταχύτητα στη φυσική.