Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Αυστραλίας
Η Α-Λιγκ (αγγλικά: A-League) είναι επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών που διεξάγεται από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αυστραλίας (FFA). Αποτελεί το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Αυστραλία και ως εκ τούτου είναι η κυριότερη διοργάνωση για το άθλημα στη χώρα. Η Α-Λιγκ ιδρύθηκε το 2004, ως διάδοχος της Εθνικής Ποδοσφαιρικής Ένωσης (NSL) και ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2005.[1][2] Το πρωτάθλημα αποτελείται από δέκα ομάδες, εκ των οποίων εννέα εδρεύουν στην Αυστραλία και μία στη Νέα Ζηλανδία. Η διοργάνωση είναι γνωστή ως Hyundai A-League (HAL) για εμπορικούς λόγους που σχετίζονται με τη Hyundai Motor Company.
 | |
| Διοργανωτής | Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αυστραλίας |
|---|---|
| Ίδρυση | 2004 |
| Χώρα |  Αυστραλία |
| Χώρος διεξαγωγής | Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία |
| Αριθμός ομάδων | 10 |
| Επίπεδο | 1 |
| Τοπικά κύπελλα | Κύπελλο Αυστραλίας |
| Προκρίνει σε | ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ |
| Τρέχων κάτοχος | Πλέι-οφ: Σίντνεϊ (5) Κανονική διάρκεια: Σίντνεϊ (4) |
| Περισ. κατακτήσεις | Πλέι-οφ: Σίντνεϊ (5) Κανονική διάρκεια:Σίντνεϊ (4) |
| Τηλεοπτική κάλυψη | Ανάλογα με κάθε χώρα |
| Ιστοσελίδα | a-league.com.au |
 Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση | |
Κάθε περίοδος διαρκεί από τον Οκτώβριο έως το Μάιο και περιλαμβάνει την κανονική περίοδο με 27 αγωνιστικές και τη νοκ-άουτ φάση μετά το τέλος της κανονικής περιόδου, στην οποία λαμβάνουν μέρος οι ομάδες που βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, και η οποία ολοκληρώνεται με το μεγάλο τελικό. Η νικήτρια της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος λαμβάνει τον τίτλο «πρέμιερ» (premier), ενώ η νικήτρια των πλέι-οφ ανακηρύσσεται «πρωταθλήτρια» (champion). Η διαφορά του εν σχέση με άλλους κύριους ποδοσφαιρικούς κώδικες στην Αυστραλία, είναι ότι σε ανάλογες περιπτώσεις η νικήτρια των πλέι-οφ αναφέρεται ως «πρέμιερ», ενώ η νικήτρια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος ονομάζεται «μάινορ πρέμιερ» (minor premier).
Οι επιτυχημένες ομάδες της Α-Λιγκ αποκτούν το δικαίωμα συμμετοχής στην ηπειρωτική διοργάνωση της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (AFC) το λεγόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ποδοσφαίρου Ασίας επίσης γνωστό ως Τσάμπιονς Λιγκ (ACL). Όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά για τη Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ (MLS), καθώς και άλλα επαγγελματικά πρωταθλήματα τόσο στην Αυστραλία όσο και στη Βόρεια Αμερική, η Α-Λιγκ δε διαθέτει σύστημα ανόδου και υποβιβασμού, σε αντίθεση με διάφορα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στην Ευρώπη.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΠροέλευση
ΕπεξεργασίαΣτο παρελθόν υπήρξαν εθνικά πρωταθλήματα με διάφορες μορφές πριν από το σχηματισμό της Α-Λιγκ, με το πιο αξιοσημείωτο το Νάσιοναλ Σόκερ Λιγκ (NSL). Ο σχηματισμός του NSL ήρθε μετά από την προετοιμασία της Αυστραλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, που οδήγησε στη συζήτηση δημιουργίας ενός εθνικού πρωταθλήματος, ενώ 14 ομάδες επέλεξαν τελικά να συμμετάσχουν στην εναρκτήρια περίοδο του NSL το 1977.[3]
Υπό την καθοδήγηση του τότε διοικητικού οργάνου, της Αυστραλιανής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (αργότερα Soccer Australia), η NSL άνθισε μέσα στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά στη συνέχεια υποχώρησε με την αυξανόμενη αποχώρηση των Αυστραλιανών παικτών σε υπερπόντια πρωταθλήματα. το Seven Network και τη συνακόλουθη έλλειψη χορηγίας.[4] Ορισμένες ομάδες άρχισαν να εξελίσονται με τη Σίντνεϊ Ολίμπικ, την Περθ Γκλόρι και τη νεοσυσταθείσα Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ να αποτελούν εξαίρεση σε ένα πρωτάθλημα που έσβηνε.[5][6][7]
Τον Απρίλιο του 2003, η αυστραλιανή ομοσπονδιακή κυβέρνηση ξεκίνησε την ανεξάρτητη επιτροπή αναθεώρησης ποδοσφαίρου για να διερευνήσει τη διοίκηση και τη διαχείριση του αθλητισμού στην Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένου του NSL.[8] Το Δεκέμβριο του 2003, η έκθεση Κρόφορντ διαπίστωσε ότι το NSL ήταν οικονομικά μη βιώσιμο και, σε απάντηση, ο πρόεδρος του νέου διοικητικού σώματος του αθλητισμού, της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας, Φρανκ Λόβι, ανακοίνωσε ότι θα συσταθεί μια ομάδα εργασίας για να δημιουργηθεί μια νέα διοργάνωση σε εθνικό επίπεδο ως διάδοχος του NSL που διαλύθηκε στο τέλος της περιόδου 2003–04 μετά από 27 χρόνια λειτουργίας.[9]
Ίδρυση
ΕπεξεργασίαΗ Α-Λιγκ ανακοινώθηκε τον Απρίλιο του 2004, ως διάδοχος του NSL.[9] Οκτώ ομάδες συμμετείχαν στη νέα εθνικού επιπέδου διοργάνωση, με μία ομάδα από κάθε πόλη του Σίδνεϊ, της Μελβούρνης, του Μπρίσμπεϊν, της Αδελαΐδας, του Περθ, του Νιούκασλ και μιας ομάδας της Νέας Ζηλανδίας, όπως και μία από τις υπόλοιπες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από τη Μελβούρνη ή το Σίδνεϊ. Η ημερομηνία έναρξης της διοργάνωσης καθορίστηκε τον Αύγουστο του 2005.[1][2]
Μέχρι τον Ιούνιο του 2004, υποβλήθηκαν 20 ετήσεις και ένα μήνα αργότερα δώθηκαν 12 κοινοπραξίες στις τελικές προσφορές τους για τις οκτώ θέσεις. Τρεις προσφορές ελήφθησαν από τη Μελβούρνη, δύο από το Σίδνεϊ και το Μπρίσμπεϊν, μία από κάθε μία από τις υπόλοιπες προτιμώμενες πόλεις και μια προσφορά από τη Νέα Νότια Ουαλία στην κεντρική ακτή, την πόλη του Γκόσφορντ. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών μηνών, επανεξετάστηκε κάθε προσφορά και την 1η Νοεμβρίου 2004 αποκαλύφθηκαν οι οκτώ επιτυχείς υποψήφιοι και ο κύριος χορηγός, ο οποίος εμπεριέχονταν στην επωνυμία του πρωταθλήματος που θα ήταν γνωστό ως Hyundai A-League, ενώ η Hyundai Motor Company παρουσιάστηκε ως επίσημος χορηγός για το πρωτάθλημα.[2]
Οι οκτώ ιδρυτικές ομάδες του πρωταθλήματος ήταν η Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ, η Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς, η Μέλμπουρν Βίκτορι, η Νιούκασλ Τζέτς, η Νιου Ζίλαντ Νάιτς, η Περθ Γκλόρι, η Κουίνσλαντ Ρόαρ και η Σίντνεϊ. Η Περθ Γκλόρι, καθώς και Κουίνσλαντ Ρόαρ και Νιου Ζίλαντ Νάιτς που σχηματίστηκαν από τις ομάδες του NSL, της Μπρίσμπεϊν Λάιονς και το ποδόσφαιρο της Νιου Ζίλαντ Φούτμπολ Κινγκζ. Σε κάθε ομάδα δόθηκε μια συμφωνία αποκλειστικότητας πενταετούς διάρκειας στην ίδια της την αγορά, ως μέρος της πολιτικής του του πρωταθλήματος "one-city, one-team". Αυτό είχε ως στόχο να επιτρέψει στους συλλόγους να αναπτυχθούν και να αναπτύξουν μια ταυτότητα στην αντίστοιχη περιοχή τους χωρίς τοπικό ανταγωνισμό.[10]
Στις 26 Αυγούστου 2005, 16 μήνες μετά την κατάρρευση του NSL, άρχισε η εναρκτήρια περίοδος της Α-Λιγκ.[2]
Ανάπτυξη
ΕπεξεργασίαΣτις 20 Μαρτίου 2007, ανακοινώθηκε ότι η Ουέλινγκτον Φίνιξ θα αντικαταστήσει τη Νιου Ζίλαντ Νάιτς από την αρχή της περιόδου 2007–08.[11] Τόσο η Γκολντ Κόουστ Γιουνάιτεντ όσο και η Νορθ Κουίνσλαντ Φιούρι εντάχθηκαν στο πρωτάθλημα το 2009–10. Στις 12 Ιουνίου 2009, η Μέλμπουρν Χαρτ έλαβε άδεια για να συμμετάσχει στην περίοδο 2010–11.[12] Την 1η Μαρτίου 2011 η άδεια του Α-Λιγκ της Νορθ Κουίνσλαντ Φιούρι ανακλήθηκε για οικονομικούς λόγους.[13] Στις 29 Φεβρουαρίου 2012, η άδεια της Γκολντ Κόουστ Γιουνάιτεντ είχε επίσης ανακληθεί.[14][15] Στις 4 Απριλίου 2012 ανακοινώθηκε ότι ένας νέος σύλλογος με έδρα το Δυτικό Σίδνεϊ, η Γουέστερν Σίντνεϊ Γουόντερερς, θα προσχωρούσε στο πρωτάθλημα για την περίοδο 2012–13.[16] Τον Ιανουάριο του 2014, η Μέλμπουρν Χαρτ αποκτήθηκε από την City Football Group και μετονομάστηκε σε Μέλμπουρν Σίτι πριν από την περίοδο 2014–15.[17] Τον Φεβρουάριο του 2018, οι υπάλληλοι ανακοίνωσαν ότι το πρωτάθλημα θα επεκταθεί σε 12 ομάδες από την περίοδο του 2019–20.[18]
Λογότυπο
ΕπεξεργασίαΤο αρχικό λογότυπο του Α-Λιγκ σχεδιάστηκε από την Coast Design Sydney. Ήταν το αρχικό λογότυπο του πρωταθλήματος. Οι δύο τόνοι χρώματα ώχρας αντιπροσώπευαν τον ήλιο, τη γη και την έρημο, ενώ η «λάμψη» που προέρχεται από το κέντρο του λογότυπου απεικόνιζε την άνοιξη και τη θερινή περίοδο. Οι οκτώ φιγούρες "Α" που αποτελούσαν τη μπάλα, αντιπροσωπεύουν τις οκτώ του πρωταθλήματος.[19] Ένα νέο λογότυπο της A-League παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2017 από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αυστραλίας. Το λογότυπο αποτέλεσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού της Α-Λιγκ και των επικεφαλής του διαγανόσεων, της Γ-Λιγκ και της Γιουθ Λιγκ. Ο σχεδιασμός του λογότυπου ήταν "εμπνευσμένος από τα τρία εξαιρετικά χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου - ατμόσφαιρα, ποικιλία και ενότητα" και έχει επιλογές χρώματος προσαρμοσμένες σε κάθε μία από τις 10 ομάδες της Α-League. Οι αλλαγές τέθηκαν σε ισχύ πριν από την περίοδο 2017/18.[20]
Τίτλοι
Επεξεργασία| Περίοδος | Πλέι-οφ | Κ.Δ. |
|---|---|---|
| 2005–06 | Σίντνεϊ | Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ |
| 2006–07 | Μέλμπουρν Βίκτορι | Μέλμπουρν Βίκτορι |
| 2007–08 | Νιούκασλ Τζετς | Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς |
| 2008–09 | Μέλμπουρν Βίκτορι | Μέλμπουρν Βίκτορι |
| 2009–10 | Σίντνεϊ | Σίντνεϊ |
| 2010–11 | Μπρίσμπεϊν Ρόαρ | Μπρίσμπεϊν Ρόαρ |
| 2011–12 | Μπρίσμπεϊν Ρόαρ | Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς |
| 2012–13 | Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς | Γουέστερν Σίντνεϊ Γουόντερερς |
| 2013–14 | Μπρίσμπεϊν Ρόαρ | Μπρίσμπεϊν Ρόαρ |
| 2014–15 | Μέλμπουρν Βίκτορι | Μέλμπουρν Βίκτορι |
| 2015–16 | Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ | Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ |
| 2016–17 | Σίντνεϊ | Σίντνεϊ |
| 2017–18 | Μέλμπουρν Βίκτορι | Σίντνεϊ |
| 2018–19 | Σίντνεϊ | Περθ Γκλόρι |
| 2019–20 | Σίντνεϊ | Σίντνεϊ |
| Ομάδα | Νικήτρια | Δεύτερη θέση | Έτη κατάκτησης |
|---|---|---|---|
| Σίντνεϊ | 4 | 2 | 2009–10, 2016–17, 2017–18, 2019-20 |
| Μέλμπουρν Βίκτορι | 3 | 2 | 2006–07, 2008–09, 2014–15 |
| Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς | 2 | 2 | 2007–08, 2011–12 |
| Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ | 2 | 2 | 2005–06, 2015–16 |
| Μπρίσμπεϊν Ρόαρ | 2 | 1 | 2010–11, 2013–14 |
| Γουέστερν Σίντνεϊ Γουόντερερς | 1 | 2 | 2012–13 |
| Περθ Γκλόρι | 1 | 0 | 2018–19 |
| Νιούκασλ Τζετς | 0 | 2 | – |
| Ομάδα | Νικήτρια | Δεύτερη θέση | Έτη κατάκτησης |
|---|---|---|---|
| Σίντνεϊ | 5 | 1 | 2006, 2010, 2017, 2019, 2020 |
| Μέλμπουρν Βίκτορι | 4 | 2 | 2007, 2009, 2015, 2018 |
| Μπρίσμπεϊν Ρόαρ | 3 | 0 | 2011, 2012, 2014 |
| Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς | 1 | 3 | 2013 |
| Νιούκασλ Τζετς | 1 | 1 | 2008 |
| Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ | 1 | 2 | 2016 |
| Γουέστερν Σίντνεϊ Γουόντερερς | 0 | 3 | |
| Περθ Γκλόρι | 0 | 2 |
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Lynch, Michael (23 March 2004). «Hundreds of jobs on hold in league revamp». The Age. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-01-27. https://web.archive.org/web/20160127094157/http://newsstore.fairfax.com.au/apps/viewDocument.ac?page=1&docID=AGE040323JKS7R6E192E. Ανακτήθηκε στις 5 September 2014. «If the eighth best" application comes from Sydney or Melbourne, either of those cities would have two teams.»
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Our History». Hyundai A-League. Football Federation Australia. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Hay, Roy· Murray, Bill, επιμ. (2006). The World Game Downunder. Melbourne: Australian Society for Sports History. σελ. 120. ISBN 0975761668.
- ↑ «A brief history of the NSL: Part IV». The Roar. 19 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.[Αναξιόπιστη πηγή ;]
- ↑ «Origins». Sydney Olympic Football Club. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.
- ↑ Howe, Andrew (21 Φεβρουαρίου 2013). «History against the Wanderers». footballaustralia.com.au. Football Federation Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.
- ↑ «Wanderers help lay some ex-NSL ghosts to rest». The Roar. 25 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.[Αναξιόπιστη πηγή ;]
- ↑ Baum, Greg (18 November 2009). «Crawford wants sport to be for all, not just the privileged». The Age (Melbourne). http://www.theage.com.au/opinion/society-and-culture/crawford-wants-sport-to-be-for-all-not-just-the-privileged-20091118-il27.html. Ανακτήθηκε στις 9 April 2013.
- ↑ 9,0 9,1 Hill, Simon (8 Απριλίου 2014). «Simon Says: 10 years on from last NSL game, the past and present are starting to share the future». Fox Sports. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2014.
- ↑ «Was one-team one-city a mistake by the FFA?». The Roar. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2013.[Αναξιόπιστη πηγή ;]
- ↑ «New franchise keeps NZ in A-League». Herald Sun. Herald and Weekly Times. 20 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2010.
- ↑ Reed, Ron (13 June 2009). «Melbourne awarded licence for second A-League team». Fox Sports. http://www.foxsports.com.au/story/0,8659,25629397-5000940,00.html?from=public_rss. Ανακτήθηκε στις 12 October 2009.
- ↑ «HAL Hath No Fury». Australian FourFourTwo. 1 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Gatt, Ray (29 February 2012). «Gold Coast owner Clive Palmer loses A-League licence». The Australian (News Limited). http://www.theaustralian.com.au/news/sport/gold-coast-owner-clive-palmer-loses-a-league-licence/story-e6frg7mf-1226285136612.
- ↑ «Glimmer of hope for Gold Coast's future». The World Game (Special Broadcasting Service). 4 March 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-16. https://web.archive.org/web/20120416024100/http://theworldgame.sbs.com.au/a-league/news/1095969/Glimmer-of-hope-for-Gold-Coast-s-future. Ανακτήθηκε στις 22 December 2012.
- ↑ «New Hyundai A-League club for Western Sydney». Football Federation Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Manchester City buy A-League's Melbourne Heart». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ «FFA announce A-League expansion to 12 teams but clubs are wary of 'smokescreen'». The Sydney Morning Herald. 16 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Logo signals refreshing new era». A-League.com.au. Football Federation Australia. 1 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ «FFA reveal new branding and A-League logo». SBS Australia. 24 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017.