Ikiru
To Ikiru (γνωστό και ως Ο Καταδικασμένος) (ιαπωνικά: 生きる) είναι μία ιαπωνική δραματική ταινία του 1952, σε σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα. Το σενάριο γράφτηκε από τον σκηνοθέτη, σε συνεργασία με τον Σινόμπου Χασιμότο και τον Χίντεο Ογκούνι, το οποίο επηρεάστηκε από το μυθιστόρημα του Λέοντος Τολστόι, Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς.[6] Πρωταγωνιστεί ο Τακάσι Σιμούρα.
| Ikiru 生きる | |
|---|---|
 Αυθεντική αφίσα επανακυκλοφορίας. | |
| Σκηνοθεσία | Ακίρα Κουροσάβα[1][2] |
| Παραγωγή | Σοτζίρο Μοτόκι |
| Σενάριο | Ακίρα Κουροσάβα, Σινόμπου Χασιμότο και Χιντέο Ογκούνι |
| Βασισμένο σε | Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς |
| Πρωταγωνιστές | Τακάσι Σιμούρα[2][3], Μινόρου Χιάκι[3], Μποκουζέν Χιντάρι[3], Καματάρι Φουτζιγουάρα[2][3], Makoto Kobori[2][3], Nobuo Kaneko[2][3], Νορίκο Χόνμα[3], Shinichi Himori, Χαρούο Τανάκα[3], Νομπούο Νακαμούρα[3], Γιονοσούκε Ιτό, Κιν Σουγκάι[4] και Σέιτζι Μιγιαγκούτσι[4] |
| Μουσική | Φουμίο Χαγιασάκα |
| Φωτογραφία | Ασακάζου Νακάι |
| Μοντάζ | Ακίρα Κουροσάβα |
| Εταιρεία παραγωγής | Toho |
| Διανομή | Toho |
| Πρώτη προβολή | 9 Οκτωβρίου 1952[5] |
| Διάρκεια | 143 λεπτά |
| Προέλευση | Ιαπωνία |
| Γλώσσα | Ιαπωνικά |
| δεδομένα () | |
Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η ταινία είναι ο τρόπος ζωής, η ανεπάρκεια της γραφειοκρατίας και η οικογενειακή ζωή που φθείρεται και χάνεται, στην Ιαπωνία, την περίοδο εκείνη, θέμα που απασχολείσαι ακαδημαϊκούς και κριτικούς. Η ταινία, κατά την πρώτη κυκλοφορία της, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως,[7] ενώ στην Ιαπωνία κέρδισε και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Kinema Junpo και στα Mainichi Film Awards.[5]
Η πλοκή της ταινίας, επικεντρώνεται σε έναν μεσήλικα γραφειοκράτη, ο οποίος πέρασε 30 χρόνια της ζωής του, στο ίδιο πόστο, στην ίδια υπηρεσία, χωρίς να έχει κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του, παρά να δουλεύει. Κλονίζεται όμως, όταν μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο στομάχι, και 6 μήνες με έναν χρόνο ζωής. Τότε αλλάζει σκεπτικό και θεωρία και προσπαθεί να κάνει κάτι σημαντικό και ιδιαίτερο, κάτι που δεν έκανε σε όλη του ζωή.
Πλοκή Επεξεργασία
Ο Kanji Watanabe είναι ένας γραφειοκράτης μεσήλικας, ο οποίος εργάζεται για 30 χρόνια στην ίδια μονότονη δουλειά του. Χήρος χρόνια, αποφάσισε να εργαστεί σκληρά για τον γιο του, ο οποίος πλέον, μαζί με τη γυναίκα του, ενδιαφέρονται περισσότερο για την κληρονομιά που θα τους αφήσει, όταν πεθάνει. Μία μέρα, στη δουλειά του θα έρθουν κάποιοι γονείς, οι οποίο στέλνονται από το ένα τμήμα στο άλλο, προσπαθώντας να καταφέρουν, η σηπτική δεξαμενή της περιοχής του να απομακρυνθεί και να κτιστεί στη θέση μία παιδική χαρά.
Η ζωή του Watanabe θα κλονιστεί και θα αλλάξει οριστικά, όταν πληροφορηθεί ότι έχει καρκίνο στο στομάχι, έχοντας λιγότερο από έναν χρόνο ζωής πλέον. Βρισκόταν σε επεξεργασία της ιδέας του επικείμενου θανάτου του, και δεν πήγαινε στη δουλειά του, στην οποία δεν έλειψε ποτέ, τα τελευταία 30 χρόνια, με τους συναδέλφους του εκεί να απορούν. Ένα βράδυ, συναντά έναν εκκεντρικό συγγραφέα, στον οποίον ζητά να τον βοηθήσει να κάνει κάτι ιδιαίτερο κάτι που δεν έκανε τόσα χρόνια, προσπαθώντας να βρει το νόημα της ζωής. Έτσι, ξενύχτισαν όλο το βράδυ, γυρνώντας από μπαρ σε μπαρ. Η απουσία του το βράδυ, θα γίνει αισθητή από τον γιο του, ο οποίος όμως δεν έχει μάθει ακόμα για τον πατέρα του, γιατί, όταν εκείνος του μιλάει, δεν τον παρακολουθεί, δεν τον προσέχει.
Την επόμενη μέρα, θα συναντήσει τυχαία στον δρόμο μια νεαρή συνάδελφό του, η οποία ήθελε τη σφραγίδα του, για να καταθέσει την παραίτησή της, από αυτήν την ανιαρή δουλειά. Η κοπέλα τον ακολούθησε στο σπίτι, και μόλις τον ευχαριστούσε για την εξυπηρέτηση, τους είδε η οικονόμος του σπιτιού χέρι - χέρι. Έτσι, τόσο ο αδελφός του, όσο και ο γιος του, θεώρησαν ότι διατηρεί δεσμούς με μία τόσο νεαρή κοπέλα. Εν συνεχεία, οι δυο τους θα συνεχίσουν να βγαίνουν με θέληση του Watanabe, ο οποίος άρχισε να γοητεύετε από την αγάπη για ζωή που είχε η νεαρή. Ένα βράδυ, του λέει ότι είναι ύποπτο το να βγαίνουν συνέχεια μαζί, και τότε της αποκαλύπτει ότι πεθαίνει κι ότι ζηλεύει τη στάση της για τη ζωή. Μιλώντας με την κοπέλα, βρήκε επιτέλους αυτό που ήθελε να κάνει, και παίρνοντας ένα παιχνίδι στα χέρια του (ήταν της κοπέλας η οποία εργαζόταν σε εργοστάσιο παιχνιδιών) φεύγει από το μαγαζί. Μια παρέα παραπέρα τραγούδα το "Happy Birthday To You", με τη σκηνή αυτή σηματοδοτείται και συμβολίζεται η αναγέννηση του ήρωα.[8]
Την επόμενη μέρα γυρίζει στη δουλειά του. Και προωθεί μία απόφαση που δεν ανήκει στο τμήμα του, ώστε η σηπτική δεξαμενή της περιοχής, να μετατραπεί σε παιδική χαρά. Μετά από 5 μήνες ο Watanabe πεθαίνει στο πάρκο που "έχτισε". Στην αγρυπνία που κάνανε για αυτόν, παρευρίσκονταν συνάδελφοί του και η οικογένειά του. Πίνοντας, προσπαθούσαν να λύσουν το μυστήριο για την περίεργη αλλαγή της συμπεριφοράς του. Σιγά - σιγά καταλήξανε στο συμπέρασμα ότι ήξερε ότι είχε καρκίνο στο στομάχι. Παράλληλα, ο καθένας έλεγε μία ιστορία με τον Watanabe κι έτσι έφτασαν σε αυτό το συμπέρασμα. Στο ενδιάμεσο έρχεται ένας αστυνομικός που τον είδε, το τελευταίο του βράδυ, κάνοντας κούνια και τραγουδώντας το Gondola no Uta (στη μνημειώδη σκηνή της ταινίας). Στο τέλος όλοι παραδέχτηκαν πόσο μεγαλόψυχο ήταν να αφιερώσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του, για κάτι που δε θα του αποφέρει ούτε χρήματα ούτε θα του πιστωθεί κάπως. Έτσι υπόσχονται ότι δεν πέθανε εις μάτην και ότι θα αλλάξουν κι αυτοί τον τρόπο με τον οποίον ζουν. Όμως, πίσω στη δουλειά, μετά από λίγες μέρες, δεν άλλαξε τίποτα.
Διανομή Επεξεργασία
- Τακάσι Σιμούρα... ως Kanji Watanabe, πρωταγωνιστής της ιστορίας.
- Σινίτσι Σιμόρι... ως Kimura
- Χαρούο Τανάκα... ως Sakai
- Μινόρου Τσιάκι... ως Noguchi
- Μπουκούζεν Χιντάρι... ως Ohara, υπάλληλος
- Μίκι Ονταγκίρι... ως Toyo Odagiri, η υπάλληλος
- Καματάρι Φουτζιβάρα.. ως Ōno
- Νόμπουο Νακαμούρα... ως ο Αντιδήμαρχος
- Γουνοσούκε Ίτο... ως Συγγραφέας
- Μινοσούκε Γιαμάντα
- Μακότο Καμπόρι... ως ο αδελφός του Kanji
- Νόμπουο Κανέκο... ως Mitsuo Watanabe, ο γιος του Kanji
- Ατσούσι Γιατανάμπε... ως ένας ασθενής
- Νορίκο Χόμα... ως οικονόμος
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0044741 /. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www
.filmaffinity .com /es /film246184 .html. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2016. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 www
.imdb .com /title /tt0044741 /fullcredits. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2016. - ↑ 4,0 4,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ 5,0 5,1 Galbraith 2008, σελ. 88.
- ↑ McGee, Scott. «Ikiru». Turner Classic Movies. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ Lucken 2016, σελ. 108.
- ↑ Sesonske, Alexander (19 Νοεμβρίου 1990). «Ikiru». The Criterion Collection. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2016.
Βιβιλογραφία Επεξεργασία
- Galbraith, Stuart IV (2008). The Toho Studios Story: A History and Complete Filmography. Lanham, Maryland, Toronto and Plymouth: The Scarecrow Press. ISBN 1461673747.
- Lucken, Michael (2016). Imitation and Creativity in Japanese Arts: From Kishida Ryusei to Miyazaki Hayao. Columbia University Press. ISBN 023154054X.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Ikiru στην IMDb
- Ikiru στο Rotten Tomatoes
- Ikiru (Ιαπωνικά) at the Japanese Movie Database
- Essay by Pico Iyer at the Criterion Collection