International σειρά R
Η σειρά International R ήταν μια σειρά μοντέλων φορτηγών που κατασκευάστηκε από την International Harvester. Η σειρά μοντέλων που εισήχθη το 1953 ως αντικαταστάτης της σειράς International L, σηματοδότησε την εισαγωγή του εμβλήματος της μάσκας IH "τράκτορα" στα οδικά οχήματα της εταιρίας. Με κοινή καμπίνα με τον προκάτοχό της, η σειρά R σηματοδότησε την εισαγωγή των τετρακίνητων οχημάτων και την ευρύτερη χρήση των κινητήρων ντίζελ.
| International σειρά R | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  International Harvester |
| Παραγωγή | 1953 — 1972 |
| Σεζόν | 1953 — 1972 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | International Harvester σειρά L |
| Επόμενο μοντέλο | International Fleetstar |
Από ελαφρά φορτηγά μέχρι τράκτορες με ημιελκυστήρες διπλού άξονα, η σειρά κατασκευάστηκε σε μια μεγάλη ποικιλία εφαρμογών και διαμορφώσεων σχεδίασης.
Κατά τη διάρκεια του 1955, οι ελαφριές και μεσαίες εκδόσεις της σειράς μοντέλων μετονομάστηκαν σε σειρά S. Τα βαρέα οχήματα παρέμειναν στην παραγωγή μέχρι τη δεκαετία του 1960 (με πολλαπλές ονομασίες μοντέλων), που αντικαταστάθηκαν τελικά το 1972 από τη σειρά Paystar.[1]
Επισκόπηση μοντέλου
Επεξεργασία.jpg)
Ελαφρού τύπου
ΕπεξεργασίαΣυμπεριλαμβανομένων των γραμμών μοντέλων R-110 έως R-130, τα ελαφρά φορτηγά περιλάμβαναν αγροτικά, panel truck και οχήματα μόνο με σασί (R-130). Στη μετάβαση στη σειρά R, ο σχεδιασμός της μάσκας απλοποιήθηκε με μια μάσκα στο χρώμα του αμαξώματος που πήρε δύο μεγάλες οριζόντιες υποδοχές.
Κατασκευασμένα σε μεταξόνια 115 και 127 ιντσών, τα International αγροτικά (R-110 έως R-130 σειρά[2]) τροφοδοτούνταν με εξακύλινδρο κινητήρα Silver Diamond 220. σε συνδυασμό με χειροκίνητο κιβώτιο 3 ταχυτήτων, ο κινητήρας απέδιδε 102 ίππους. Για το 1954, παρουσιάστηκε το R-100. Με τιμή 60 $ λιγότερο από το R-110, η νέα σειρά μοντέλων έλαβε διαφορετικά φρένα και ρύθμιση ανάρτησης. το SD-220 επανασυντονίστηκε για απόδοση 105 ίππων. Προαιρετικά, η International εισήγαγε τόσο ένα χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων overdrive όσο και ένα αυτόματο κιβώτιο 3 ταχυτήτων (μια έκδοση της GM Hydramatic). Επίσης, μια άλλη επιλογή περιελάμβανε υδραυλικό τιμόνι.
Ενώ μοιραζόταν μεγάλο μέρος του αμαξώματος του με την αρχική του σχεδίαση της δεκαετίας του 1930, το βαν της Metro ακολούθησε τη σχεδίαση των International ελαφρών φορτηγών, υιοθετώντας το σύστημα μετάδοσης κίνησης των αγροτικών της σειράς R. Προερχόμενο από το panel truck της σειράς R, το 1953, η International παρουσίασε το στέισον βάγκον International Travellall (πρόδρομος του SUV πλήρους μεγέθους).
Μεσαίου τύπου
Επεξεργασία.jpg)
Συμπεριλαμβανομένων των γραμμών μοντέλων R-140 έως R-180, τα φορτηγά μεσαίου τύπου κατασκευάστηκαν ως "μουρωτά" φορτηγά τα οποία ήταν διαθέσημα χωρίς έτοιμη καρότσα, επιτρέπωντας έναν ξεχωριστό κατασκευαστή αμαξωμάτων να βάλει ότι αμάξωμα θέλει πίσω. Τα φορτηγά μεσαίου καθήκοντος χρησίμευσαν επίσης ως βάση για το σασί λεωφορείων με καπό "Schoolmaster".[3] Το Loadstar επέστρεψε, υποδηλώνοντας εκδόσεις υψηλής χωρητικότητας κάθε οικογένειας μοντέλων. Για το 1953, η International παρουσίασε για πρώτη φορά φορτηγά με κίνηση στους τέσσερις τροχούς εργοστασιακής παραγωγής (στις σειρές R-140 και R-160). Τα προηγούμενα φορτηγά 4x4 ήταν μετατροπές (είτε από διεθνείς είτε από δεύτερους κατασκευαστές).
Τα φορτηγά μεσαίας χρήσης κινούνταν με πολλαπλούς κινητήρες, ανάλογα με τη σειρά μοντέλων.[4] Τα R-140 και R-150 μοιράζονταν το SD-220 με τα ελαφρά φορτηγά, ενώ το R-160 κινούνταν από ένα εξακύλινδρο κινητήρα SD-240 108 ίππων. Το R-170 διατήρησε το Super Blue Diamond 269 από τη σειρά L, με απόδοση 101 ίππους. ένας εξακύλινδρος κινητήρας Super Black Diamond 282 130 ίππων (στάνταρ στο R-180) προσφέρθηκε προαιρετικά.
Το σασί R-Series μεσαίου τύπου (R-160 έως R-180, μαζί με R-190 και R-200 βαρέως τύπου) χρησίμευσε ως βάση για το φορτηγό Fageol, ένα φορτηγό παράδοσης τύπου λεωφορείου που συναρμολογήθηκε από την Twin Coach.[4]
Βαρύς τύπος
Επεξεργασία
Η σειρά βαρέως τύπου R περιλάμβανε πολλές οικογένειες μοντέλων που αναπτύχθηκαν για πολλαπλές εφαρμογές. Μαζί με τα τυπικά "μουρωτά" (R-190, R-200, R-210, R-220), ένα "D" υποδηλώνει μοντέλα με κινητήρες ντίζελ και ένα "F" που υποδηλώνεται σε διπλούς πίσω άξονες, ένα "H" χρησιμοποιήθηκε για μοντέλα βαρέως τύπου. Άλλα μοντέλα της σειράς R αναπτύχθηκαν κυρίως για εφαρμογές βαρέως τύπου, συμπεριλαμβανομένου του R-306 (που αναπτύχθηκε για πυροσβεστικά οχήματα) και του "μαρκύς-μύτης" RD-305/405 (για να ταιριάζει σε κινητήρες ντίζελ Cummins).[4] Μια οικογένεια μοντέλων "RC/RDC/RDFC" ήταν "χωρίς μούρη", που προερχόταν από τα "μουρωτά" φορτηγά.
Η σειρά R χρησίμευσε ως βάση για άλλες σειρές μοντέλων, συμπεριλαμβανομένης της σειράς V, που παρουσιάστηκε το 1956, η σειρά V αναπτύχθηκε για να φιλοξενήσει την εισαγωγή κινητήρων V8 από τη International, με ελαφρώς ανασχεδιασμένο καπό και επανασχεδιασμένη μάσκα.
Μετά την εισαγωγή της σειράς S, η σειρά R βαρέως τύπου υπέστη αρκετές αναθεωρήσεις μοντέλων. Αφού έγινε μέρος της σειράς S, το "χωρίς μούρη" της σειράς R αντικαταστάθηκε από το DCO-400 "Emeryville" tilt-cab COE το 1957. Το 1960, η International άρχισε να ενοποιεί αρκετά μοντέλα βαρέως τύπου της σειράς R και V, δημιουργώντας τη σειρά F με προσανατολισμό στην κατασκευή. Η εισαγωγή του 1962 του "μουρωτού" Fleetstar επίσης τέθηκε σε εφαρμογή σταδιακά ως αντικατάσταση πολλαπλών μοντέλων της σειράς R. Το 1965, τα φορτηγά κατασκευής έριξαν ένα πρόθεμα γράμματος, και έγιναν η σειρά 210/230. η σειρά μοντέλων κατασκευάστηκε μέχρι το 1972, όταν αντικαταστάθηκε από το Paystar.
S-series (1955-1957)
Επεξεργασία.jpg)
Για το 1955, η International αντικατέστησε τα ελαφρά και μεσαία φορτηγά της σειράς R με τη σειρά S, που κυμαίνονταν από το S-110 έως το φορτηγό S-184. Η σειρά μοντέλων περιελάμβανε επίσης το σασί του λεωφορείου Schoolmaster, το βαγόνι Travelall και το φορτηγό παράδοσης μετρό. Διακρίνεται από τον επανασχεδιασμό της μπροστινής όψης, η σειρά S σηματοδότησε την εισαγωγή της τετρακίνησης στα ελαφρά οχήματα.
Παραγωγική παραγωγή
ΕπεξεργασίαΤα στοιχεία παραγωγής για το 1953 ήταν 123.026 (77.817 φορτηγά που κατασκευάστηκαν στο Σπρίνγκφιλντ, 38.613 στο Φορτ Γουέιν, 626 στο Έμερυβιλ και 5.970 στο Μπρίτζπορτ), συν άλλα 13.912 φορτηγά που κατασκευάστηκαν στο Τσάθαμ του Καναδά, για ένα μεγάλο σύνολο 13.99,
Το 1954, η παραγωγή ανήλθε συνολικά σε 105.463 μονάδες (το Fort Wayne κατασκεύασε 33.637, το Emeryville 680, το Bridgeport παρήγαγε 7.041, ενώ το καναδικό εργοστάσιο Chatham εξέδωσε 7.073 μονάδες).
Ο μεγαλύτερος πωλητής κατά την περίοδο 1954-55 ήταν το μοντέλο R-110, με 72.659 κατασκευή.
βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Charles Anderson says (21 Ιουνίου 2019). «Flashback Friday: profiling International Harvester's rich history in trucks». FreightWaves (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020.
- ↑ http://content.wisconsinhistory.org/cdm/ref/collection/ihc/id/36853
- ↑ «International Truck Specifications -- Schoolmaster -- 1950-1978 :: McCormick - International Harvester Collection». content.wisconsinhistory.org. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «International Truck Specifications -- R Line -- 1952-1965 :: McCormick - International Harvester Collection». content.wisconsinhistory.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020."International Truck Specifications -- R Line -- 1952-1965 :: McCormick - International Harvester Collection". content.wisconsinhistory.org. Retrieved 2020-07-06.