Montjoye-Saint-Denis
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η φράση Mont-Joye-Saint-Denis, ήταν μία από τις σημαντικότερες στην ιστορία της Γαλλίας, και χρησιμοποιήθηκε για καιρό ως πολεμική ιαχή των βασιλικών στρατευμάτων της χώρας, ενώ διατηρήθηκε και μετά την κατάργηση του θεσμού της βασιλείας, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Πολλοί είναι οι συγγραφείς που προσπάθησαν να εντοπίσουν την προέλευσή της, χωρίς αποτέλεσμα, όμως. Ό,τι πιο πραγματολογικό υπάρχει αναφορικά με την ετυμολογία του όρου αυτού, είναι η παρατήρηση πως, σε παλαιότερες εποχές, Mont-Joye ήταν η ονομασία λοφίσκων από πέτρες που σχημάτιζαν οι άνθρωποι, ώστε να διακρίνονται τα μονοπάτια. Αναφορικά, ο Καρδινάλιος Ουγέτος του Σαιν-Σερ αναφέρει το εθιμοτυπικό των προσκυνητών, οι οποίοι έφτιαχναν Mont-Joyes αποτελούμενα από πέτρες, πάνω στις οποίες κάρφωναν σταυρούς, όταν τους ήταν ορατός, πλέον, ο τόπος προσκυνήματος τους : Constituunt, αναφέρει, acervurn lapidum, et ponunt cruces, et dicitur Mons gaudii. Ο Ντελ Ρίο αναφέρει παρόμοια περίπτωση, με τους προσκυνητές που έκαναν το ταξίδι για το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα : Lapidum songeries … Galli Mont-Joyes vocant. Οι σταυροί που υπήρχαν στους δρόμους του Παρισού στην περιοχή του Σαιν-Ντενί, κατά τον 19ο αιώνα, ήταν υπολείμματα αυτών των Mont-Joyes. Έτσι, όπως αυτά τα Mont-Joyes προορίζονταν στο να δείχνουν τον δρόμο, παρομοίως, όταν οι Γάλλοι βασιλείς επέλεξαν τον Saint-Denis ως προστάτη άγιο του βασιλείου, και το λάβαρό του ως έμβλημα πίστης στις τάξεις των στρατευμάτων, αυτό το λάβαρο έγινε το Mont-Joye, το οποίο ρύθμιζε τον βηματισμό του στρατού. Συνεπώς, η ιαχή "Mont-Joye Saint-Denis", σήμαινε, ακολουθήστε, ή βηματίστε, ή προσχωρήστε στο λάβαρο του Saint-Denis.
Με τον ίδιο τρόπο, είχαν και οι Δούκες της Βουργουνδίας ως ιαχή το "Mont-Joye Saint-André", και όταν ο Δούκας, αυτοπροσώπως συμμετείχε στην εκστρατεία, "Mont-Joye au noble duc". Οι Βουργουνδοί φώναζαν, "Mont-Joye Notre-Dame", να συσπειρωθούν τα στρατεύματά τους γύρω από τους άρχοντές τους ή τα λάβαρά τους, τα οποία έφεραν την εικόνα της Παναγίας. Κι αν, αργότερα, το λάβαρο του Saint-Denis δεν μεταφερόταν στα πεδία των μαχών, η χρήση της πολεμικής ιαχής, η οποία είχε συνδεθεί με την χαρά και την νίκη, παρέμεινε αμετάβλητη, μέχρι τον καιρό κατά τον οποίο η εμφάνιση του πυροβολικού στα πεδία των μαχών απαιτούσε πλέον διαφορετικούς "κώδικες" επικοινωνίας στην διάρκειά τους.
Αυτή άποψη φαντάζει πιο λογική από αυτή που είχε προτείνει ο Μ. Μπενετόν, στο έργο του "Commentaires sur les enseignes militaires", όπου παρατηρεί πως ανεγείρονταν πάνω στους τάφους σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως Αγίων, μαρτύρων, αυτού του είδους οι λοφίσκοι, οι οποίοι ονομάζονταν Mont-Joyes, όπου Mont-Joye Saint-Denis συμβόλιζε τον τάφο του Σαιν-Ντενί (Αγίου Διονυσίου), για τον οποίο οι Γάλλοι μονάρχες υπερηφανεύονταν επειδή βρισκόταν στην χώρα τους, ωσάν να ήθελαν να πουν : Έχουμε αναλάβει την φύλαξη του τάφου του Σαιν-Ντενί. Το "Mont-Joye Saint-Denis" είναι, εντούτοις, μια μαρτυρία για το τί ένιωθαν οι Γάλλοι ως έθνος για αυτό το γεγονός. Στόχος αυτών των λέξεων, ήταν η ανύψωση του ηθικού των στρατιωτών, σε καιρό πολέμου. Αλλά, και οι δούκες της Βουργουνδίας, από την πλευρά τους, διέθεταν το σώμα του Αγίου Ανδρέα, ενώ οι Βουρβόνοι διαφύλασσαν τον τάφο της Παναγίας. Επομένως, το Mont-Joye δεν είχε μεγάλη σημασία για αυτούς, πέρα του "Εμπρός για το λάβαρο του Αγίου Ανδρέα", για τους πρώτους και του "Εμπρός για το λάβαρο της Παναγίας" : έτσι το Mont-Joye Saint-Denis δεν σήμαινε τίποτα περισσότερο, με την σειρά του, παρά "Εμπρός για το λάβαρο του Αγίου Διονυσίου", κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο λάβαρο χρησίμευε, επί των βασιλέων της τρίτης δυναστείας, στον καθορισμό του βηματισμού, αλλά και της στρατοπέδευσης των στρατευμάτων.
Αυτή η πολεμική ιαχή υιοθετήθηκε από τα γαλλικά στρατεύματα, μονάχα υπό την βασιλεία του Λουδοβίκου του Παχύ, ο οποίος, έχοντας ενσωματώσει στο βασίλειο την Κομητεία του Βεξάν, έγινε προστάτης της εκκλησίας του Σαιν-Ντενί, παίρνοντας έτσι το λάβαρο του Αγίου, εκ του οποίου προήλθε η πολεμική ιαχή. Έτσι, η απόδοσή της στον Χλωδοβίκο είναι παντελώς λανθασμένη, καθώς ήταν το λάβαρο του Αγίου Μαρτίνου της Τουρ που χρησιμοποιούνταν τότε από τα στρατεύματα, στη διάρκεια της βασιλείας του Χλωδοβίκου, ως εθνική σημαία.
Πηγές Επεξεργασία
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ιστορία της Γαλλίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |