Nakajima J5N
Το Nakajima J5N ήταν ιαπωνικό δικινητήριο βαρύ μαχητικό/αναχαιτιστικό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασική αποστολή του, για την οποία και σχεδιάστηκε, θα ήταν η αναχαίτιση των αμερικανικών βομβαρδιστικών Boeing B-29 Superfortress που έπλητταν την Ιαπωνία,[1] όμως το J5N παρέμεινε τελικά στο στάδιο του πρωτοτύπου.
| Nakajima J5N | |
|---|---|
 Το J5N. | |
| Τύπος | βαρύ μαχητικό/αναχαιτιστικό |
| Κατασκευαστής | Nakajima |
| Παρθενική πτήση | 13 Ιουλίου 1944 |
| Κύριος χειριστής | Αεροπορική Υπηρεσία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού |
| Μονάδες που παρήχθησαν | έξι |
| Αναπτύχθηκε από | Nakajima J1N |
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
ΕπεξεργασίαΤην άνοιξη του 1943 η Αεροπορική Υπηρεσία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού εξέδωσε απαίτηση βάσει της οποίας ζητούσε την ανάπτυξη νέου μονοθέσιου δικινητήριου αναχαιτιστικού που θα μπορούσε να φθάσει σε μέγιστη ταχύτητα 666 km/h σε ύψος 6000 m. Η πρόταση της Nakajima ήταν βασισμένη σχεδιαστικά στο προγενέστερο τριθέσιο νυκτερινό μαχητικό J1N1. Το νέο αεροσκάφος, που ονομάστηκε J5N1, είχε κάπως μικρότερες διαστάσεις. Η γενική διάταξη του J5N επίσης ήταν παρόμοια με του J1N: επρόκειτο για ένα χαμηλοπτέρυγο αεροσκάφος με τους δύο αστεροειδείς κινητήρες Nakajima Homare των 1990 hp κρεμασμένους κάτω από τις πτέρυγες, επιμήκη άτρακτο και συμβατικής διάταξης ουραίο. Για τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της ισχύος που παρείχαν οι κινητήρες, χρησιμοποιήθηκαν μεγάλες τετράφυλλες έλικες. Οι δύο κύριοι τροχοί του συστήματος προσγείωσης αναδιπλώνονταν στα ατρακτίδια των κινητήρων ενώ ο τρίτος τροχός στο ουραίο ήταν σταθερός. Το ρύγχος ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε ο πιλότος να έχει άριστη ορατότητα κατά την αποπροσγείωση.
Ο οπλισμός αποτελούνταν από δύο πυροβόλα των 30 mm καθώς και δύο των 20 mm, ενώ μπορούσε να μεταφερθεί και μια βόμβα των 250 kg. Το J5N ήταν σχεδιασμένο για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα, γρήγορα και βαριά οπλισμένα B-29 για αυτό διέθετε τον προαναφερθέντα ισχυρότατο οπλισμό που θα του επέτρεπε να προξενήσει σοβαρά πλήγματα στα αμερικάνικα βομβαρδιστικά στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που είχε στη διάθεση του ο πιλότος για να βάλλει. Και τα τέσσερα πυροβόλα ήταν εγκατεστημένα στο ρύγχος, ώστε να είναι συγκεντρωτικά τα πυρά.
Επιχειρησιακή ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ Αεροπορική Υπηρεσία του Ναυτικού, όντας ικανοποιημένη με την πρόταση της Nakajima, προχώρησε με την περαιτέρω ανάπτυξη του J5N1 ζητώντας την κατασκευή έξι πρωτοτύπων. Το όλο εγχείρημα αντιμετώπισε όμως προβλήματα διότι οι κινητήρες δεν ήταν σε θέση να παρέχουν την προβλεπόμενη ισχύ καθώς και εξαιτίας της αύξησης του βάρους του αεροσκάφους. Το δεύτερο ζήτημα οφείλονταν στην ανάγκη προσθήκης θωράκισης σε αρκετά κρίσιμα σημεία.e.[2] Το αρχικό πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 13 Ιουλίου 1944 χωρίς να φέρει οπλισμό. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν 597 km/h σαφώς χαμηλότερη της αναμενόμενης των 666 km/h. Παρόλο που στα άλλα πέντε πρωτότυπα ενσωματώθηκαν διάφορες τροποποιήσεις και βελτιώσεις, δεν μπόρεσαν να φθάσουν στην προβλεπόμενη μέγιστη ταχύτητα με συνέπεια το πρόγραμμα να εγκαταλειφθεί τον Φεβρουάριο του 1945. Τέσσερα από τα έξι αεροσκάφη δοκιμών χάθηκαν σε ατυχήματα.[3]
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
Επεξεργασία- Berliner, Don. Surviving Fighter Aircraft of World War Two: Fighters. London: Pen & Sword Aviation, 2011. (ISBN 978-1-8488-4265-6).
- Francillon, Rene J. Japanese Aircraft of the Pacific War (1st ed.). London: Putnam & Company Ltd., 1970. (ISBN 0-370-00033-1).
- Green, William. Warplanes of the Second World War, Volume Three: Fighters. London: Macdonald & Co.(Publishers) Ltd., 1961. (ISBN 978-0-356-01447-0).
- Nohara, Shigeru.Photo Book Japanese Fighter(in Japanese). Kojinsha, 2000. (ISBN 978-4-7698-1493-1).
- Townend, David R. Thunderbolt & Lightning. Markham: AeroFile Publications, 2008, (ISBN 978-0-9732020-2-1).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nakajima J5N Tenrai στο Wikimedia Commons
