Intel Pentium II

Ο Pentium II ήταν ένας μικροεπεξεργαστής έκτης γενιάς 32-bit που σχεδίασε, παρήγαγε και παρουσίασε η εταιρεία ημιαγωγών Intel το Μάιο του 1997.^[1]. Ήταν σχεδιασμένος κυρίως για προσωπικούς υπολογιστές, και υπολογιστές γραφείου. Αντικατέστησε τον Pentium, ενώ τον διαδέχθηκε ο Pentium III. Η συχνότητα λειτουργίας ξεκινούσε από τα 233 MHz στις πρώτες εκδόσεις και έφτανε στα 400 MHz στις τελευταίες. Η παραγωγή του σταμάτησε το 2001^[1]. Ο Pentium II ήταν μέλος της οικογένειας επεξεργαστών με τον κωδικό x86 ενώ σχεδιάστηκε βάσει της μικροαρχιτεκτονικής P6. Διέφερε με όλους τους προκατόχους του, στην υποδοχή που τοποθετούνταν σε ειδικό υποδοχέα στη μητρική τύπου (Slot 1) (Υποδοχή που επιλέχτηκε και για μερικούς Pentium III και Celeron). Η λύση αυτή παρόλο που επέτρεπε μεγαλύτερες ταχύτητες, δεν απεδείχθη αξιόπιστη και για αυτό στους μετέπειτα μικροεπεξεργαστές εγκαταλείφθηκε.

Μέλη της οικογένειας Pentium II Επεξεργασία

Ο Pentium II κυκλοφόρησε σε εκδόσεις για επιτραπέζιους και φορητούς υπολογιστές

Τεχνικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Η συχνότητα λειτουργίας του (χρονισμός ρολογιού) ξεκινούσε από τα 233 ΜHz και έφτανε στα 400 MHz.
Η ταχύτητα τού FSB (front-side bus) ήταν στα 66 MHz.
Ενσωμάτωνε 7.500.000 τρανζίστορ στις απλές εκδόσεις, ενώ σε αυτές με αναβαθμισμένη εσωτερική μνήμη είχε 27.400.000.^[2]
Είχε εσωτερική κρυφή μνήμη (L1 cache) με χωρητικότητα 16 + 16 KB και L2 cache με 256 ή 512 kB.
Είχε δυνατότητα διευθυνσιοδότησης στα 36 bit (δίαυλος διευθύνσεων, address bus), δηλαδή διαχειριζόταν 2³⁶ byte μνήμης, ήτοι 68.719.476.736 byte ή 64 GB. Επίσης μπορούσε να διευθυνσιοδοτήσει 2⁴⁶ ή 64 terabyte εικονικής μνήμης (Virtual Memory).^[3]
Με τα εξωτερικά κυκλώματα επικοινωνούσε με δίαυλο δεδομένων (data bus) των 64 bit.^[2]
Οι τεχνολογίες ολοκλήρωσης ήταν 0,35, 0,25 και 0,18 micron.
Η υποδοχή επεξεργαστή ήταν τεχνολογίας Slot1 ή MMC1 ή MMC2 ή Mini-Cartridge των 240 Pin ή Plastic Micro-PGA1-615.