Short Seaford
Η αεράκατος Short S.45 Seaford αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1940 προκειμένου να καλύψει τον ρόλο της ναυτικής περιπολίας/βομβαρδισμού στις τάξεις της Παράκτιας Διοίκησης της RAF. Σχεδιαστικά βασισμένη στην περίφημη αεράκατο Sunderland, παραγγέλθηκε αρχικά ως «Sunderland Mark IV».
| Short Seaford | |
|---|---|
 Ένα Seaford (το NJ205) στο Ρότσεστερ τον Ιούλιο του 1946. | |
| Τύπος | αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας/βομβαρδισμού |
| Κατασκευαστής | Short Brothers |
| Χώρα προέλευσης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παρθενική πτήση | 30 Αυγούστου 1944 |
| Κύριος χειριστής | RAF |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 10 |
| Αναπτύχθηκε από | Short Sunderland |
| Παραλλαγές | Short Solent |
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
ΕπεξεργασίαΤο 1942 το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε την απαίτηση R.8/42 που περιέγραφε το αεροσκάφος που θα αντικαθιστούσε τις αερακάτους Sunderland στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού. Το νέο αεροσκάφος θα έπρεπε να διαθέτει ισχυρότερους κινητήρες και αμυντικό οπλισμό καθώς και να ενσωματώνει διάφορες άλλες βελτιώσεις.[1][2]
Στην αεράκατο Sunderland Mark IV ενσωματώνονταν πολλά από τα δομικά στοιχεία της προηγούμενης έκδοσης Mk III καθώς και οι κινητήρες Bristol Hercules. Έπειτα από τις αρχικές πτητικές δοκιμές έγιναν διάφορες επιπρόσθετες αλλαγές. Ο προβλεπόμενος αμυντικός οπλισμός αποτελούνταν από δύο σταθερά πολυβόλα των 7,7 mm στο ρύγχος, έναν πυργίσκο πολυβόλων με δύο όπλα των 12,7 mm επίσης στο ρύγχος, δύο πυροβόλα των 20 mm σε ραχιαίο πυργίσκο, δύο των 12,7 mm στον πυργίσκο Glenn-Martin του ουραίου καθώς και από ένα πολυβόλο των 12,7 mm στα πλευρά τις ατράκτου. Όλοι οι πυργίσκοι ήταν ηλεκτροκινούμενοι. Παραγγέλθηκαν δύο πρωτότυπα καθώς και τριάντα αεροσκάφη παραγωγής με την ονομασία «Sunderland Mark IV».[1][2]
Επιχειρησιακή ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο πρωτότυπο MZ269 πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 30 Αυγούστου 1944 στον ποταμό Μέντγουεη (Medway) στο Ρότσεστερ (Rochester). Η αυξημένη ισχύς των κινητήρων προκάλεσε ζητήματα αεροδυναμικής ευστάθειας, με αποτέλεσμα να σχεδιαστεί νέο κάθετο για το ουραίο με μεγαλύτερη προέκταση στη ράχη του αεροσκάφους ενώ αυξήθηκε επίσης το εκπέτασμα και η επιφάνεια των πτερύγων του ουραίου.[3] Οι αλλαγές αυτές ήταν τόσο εκτεταμένες που το αεροσκάφος μετονομάστηκε σε Seaford, από την ομώνυμη πόλη του Ανατολικού Σάσεξ.[4] Παρόλο που είχαν παραγγελθεί τριάντα αεροσκάφη, το πρώτο εξ αυτών βρέθηκε στον αέρα τον Απρίλιο του 1945, αρκετό καιρό έπειτα από την εισαγωγή των Sunderland Mark V και όταν πλέον ο πόλεμος ήταν στα καταληκτικά του στάδια στην Ευρώπη.
Τα πρωτότυπα προωθούνταν από κινητήρες Hercules XVII των 1680 hp, όμως στα αεροσκάφη παραγωγής χρησιμοποιήθηκαν οι ισχυρότεροι Hercules XIX των 1720 hp. Οι ουραίοι πυργίσκοι Glenn Martin εν τέλει δεν εγκαταστάθηκαν, ενώ τελικά ολοκληρώθηκαν μόνο οκτώ αεροσκάφη παραγωγής. Το πρώτο (NJ200) χρησιμοποιήθηκε σε δοκιμές στο «Πειραματικό Κέντρο Ναυτικής Αεροπορίας» (αγγλ. Marine Aircraft Experimental Establishment, MAEE) στο Felixstowe. Το δεύτερο (NJ201) αξιολογήθηκε από τη Διοίκηση Μεταφορών της RAF ενώ το Δεκέμβριο του 1945 δόθηκε, αφού αφαιρέθηκε ο οπλισμός, στον αερομεταφορέα BOAC ως G-AGWU για να επιστραφεί στο MAEE τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους. Τον Απρίλιο του 1946 τα εναπομείναντα έξι αεροσκάφη παραγωγής παραδόθηκαν στο Νο. 201 Σμήνος της RAF για βραχυχρόνιες επιχειρησιακές δοκιμές. Το 1948 τα αεροσκάφη αυτά μετατράπηκαν για πολιτική χρήση και μισθώθηκαν στην BOAC ως Solent 3.[5]
Χρήστες
Επεξεργασία
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
- Κατάλογοι
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
Επεξεργασία- Barnes, C.H. Shorts Aircraft since 1900. Putnam, 1967, 1989 (ISBN 0-85177-819-4)
- Green, William. War Planes of the Second World War: Volume Five Flying Boats. Macdonald, 1968. (ISBN 0-356-01449-5).
- London, Peter. British Flying Boats. Sutton Publishing, 2003. (ISBN 0-7509-2695-3).
- Ogden, Bob (2007). Aviation Museums and Collections of North America. Air-Britain. (ISBN 0-85130-385-4)
- Warner, Guy (July–August 2002). «From Bombay to Bombardier: Aircraft Production at Sydenham, Part One». Air Enthusiast (100): 13–24. ISSN 0143-5450.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Short Seaford στο Wikimedia Commons
