Taylorcraft Auster
| Auster | ||
|---|---|---|
 Auster V | ||
| Περιγραφή[1] | ||
| Αποστολή | Αεροσκάφος συνδέσμου | |
| Πλήρωμα | 3 | |
| Κατασκευαστής | Auster | |
| Διαστάσεις | ||
| Μήκος | 6,83 m | |
| Εκπέτασμα | 10,97m | |
| Ύψος | 2,44 m | |
| Επιφάνεια πτέρυγας | 15,51 m² | |
| Βάρος | ||
| Άδειο | 499 kg | |
| Μέγιστο απογείωσης | 839 kg | |
| Πηγή ισχύος | ||
| Κινητήρες | Lycoming O-290-3 | |
| Ισχύς | 130 hp | |
| Επιδόσεις | ||
| Μέγιστη ταχύτητα | 130 mph 209 km/h | |
| Αυτονομία | 250 miles 402 km | |
Το Taylorcraft Auster ήταν Βρετανικό αεροσκάφος συνδέσμου και επιτήρησης που κατασκευάστηκε από την the Taylorcraft Aeroplanes (England) Limited κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Σχεδίαση και εξέλιξη Επεξεργασία
Το Auster ήταν η εξέλιξη μίας Αμερικανικής σχεδίασης της Taylorcraft για ένα πολιτικό αεροσκάφος, το Taylorcraft B. Το μοντέλο B χρειάστηκε να επανασχεδιαστεί στη Μεγάλη Βρετανία ώστε να πληροί τις αυστηρότερες προδιαγραφές της πολιτικής Αεροπορίας και ονομάστηκε Taylorcraft Plus C. Με την έναρξη του πολέμου, η εταιρεία εξέλιξε περαιτέρω το αεροσκάφος ως αεροσκάφος εναέριας επιτήρησης για υπηρεσία με τις μονάδες πυροβολικού του Βρετανικού στρατού.
Η έκδοση Plus C έφερε τον κινητήρα Blackburn Cirrus Minor I και μετονομάστηκε σε Taylorcraft Plus D. Τα περισσότερα από τα πολιτικά Plus C και D που επιτάχτηκαν από την Βρετανική Βασιλική Αεροπορία απέκτησαν τον κινητήρα Cirrus Minor I και μετονομάστηκαν σε Plus C2.
Το πρώτο Auster I ήταν το ενδέκατο αεροσκάφος που Taylorcraft Plus C παραδόθηκε στο Υπουργείο Αεροπορίας για δοκιμές το 1939. Οι δοκιμές αυτές οδήγησαν σε μία παραγγελία για 100 αεροσκάφη το 1941.
Το Auster II ήταν ουσιαστικά το ίδιο αεροσκάφος με το Auster I, με μόνη διαφορά τη χρήση του Αμερικανικού κινητήρα Lycoming O-290, ισχύος 130 ίππων. Εξαιτίας της έλλειψης σε Αμερικανικούς κινητήρες η έκδοση αυτή δεν κατασκευάστηκε αλλά οδήγησε στην εξέλιξη του Auster III, όμοιου και αυτού με το Auster I αλλά με κινητήρα de Havilland Gipsy Major, ισχύος επίσης 130 ίππων. Η επόμενη έκδοση ήταν το Auster IV, το οποίο διέθετε ελαφρά μεγαλύτερη καμπίνα με τρεις θέσεις και χρησιμοποιούσε τον κινητήρα Lycoming 0-290. Η κυριότερη έκδοση παραγωγής όμως ήταν το Auster V, το οποίο ήταν στην ουσία ένα Auster IV με τον απαραίτητο εξοπλισμό για πτήση δια οργάνων.
Μεταπολεμικά το Auster Mark V χρησιμοποιήθηκε ως βάση για το πολιτικό Auster J1 Autocrat, ενώ η Βρετανική εταιρεία άλλαξε το όνομά της σε Auster και σταμάτησε να κατασκευάζει αεροσκάφη κατόπιν αδείας από την Taylorcraft.
Επιχειρησιακή ιστορία Επεξεργασία
Τα Auster Mark IV και V Εντάχθηκαν σε δεκαπέντε Μοίρες Εναέριας Επιτήρησης της RAF. Τέσσερις από αυτές (Μοίρες 651, 654, 655 και. 657) πολέμησαν μέχρι το 1943 στη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία, ενώ από τον Αύγουστο του 1944 προστέθηκε σε αυτές και η Πολωνική 663 Μοίρα. Επτά μοίρες (652, 653, 658, 659, 660, 661 και 662) επιχειρούσαν στη Γαλλία και μετά την Απόβαση στη Νορμανδία, οπότε και μετέβησαν στις Κάτω Χώρες. Οι 664, 665 και 666 (AOP) Μοίρες της Καναδικής Πολεμικής Αεροπορίας, επίσης με αεροσκάφη Auster IV και V, δημιουργήθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη του 1944 και στις αρχές του 1945από αποκλειστικά Καναδικό προσωπικό. Οι τρεις μοίρες, με έδρα την αεροπορική βάση RAF Andover στην Αγγλία, επιχείρησαν στην Ολλανδία και τη Γαλλία και αργότερα στην κατεχόμενη Γερμανία. Η 656 Μοίρα της RAF χρησιμοποίησε αεροσκάφη Auster στο θέατρο της Ινδίας – Βιρμανίας (Μπούρμα), στα πλαίσια της Διοίκησης Νοτιοανατολικής Ασίας.
Η Βασιλική Αυστραλιανή Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε αεροσκάφη Auster Mark III, ενταγμένα στις 16 και 17 Μοίρες Εναέριας Επιτήρησης, για την υποστήρηξη του Αυστραλιανού Στρατού στο θέατρο του Ειρηνικού από τον Οκτώβριο του 1944 και μέχρι το τέλος του πολέμου.
Αρκετές μοίρες εναέριας επιτήρησης εντάχθηκαν στις βοηθητικές μονάδες της RAF το 1949 και χρησιμοποίησαν αεροσκάφη Auster V μέχρι το 1950.
Το Taylorcraft Auster σε Ελληνική υπηρεσία Επεξεργασία
Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε τουλάχιστον 23 αεροσκάφη Auster Mark III από τα αποθέματα της RAF το 1945, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε ρόλους αεροσκαφών συνδέσμου, αεροδιακομιδής τραυματιών και εκπαίδευσης για αποστολές στρατιωτικής συνεργασίας, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, το 1947. Μέχρι το 1953 είχαν αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία.
Εκδόσεις Επεξεργασία
- Taylorcraft Plus C
- Αρχική πολιτική έκδοση με κινητήρα Lycoming 0-145-A2. Κατασκευάστηκαν 23.
- Taylorcraft Plus C2
- Όμοιο με το Plus C, με κινητήρα Cirrus Minor I, ισχύος 90 ίππων. Μετασκευάστηκαν 20.
- Taylorcraft Plus D
- Όμοιο με το Plus C με κινητήρα Cirrus Minor I, ισχύος 90 ίππων. Κατασκευάστηκαν 9.
- Taylorcraft Auster I
- Σταρτιωτική έκδοση του Plus C. Μετασκευάστηκε 1 καικατασκευάστηκαν 100.
- Taylorcraft Auster II
- Auster I με κινητήρα Lycoming 0-290. Κατασκευάστηκαν 2.
- Taylorcraft Auster III
- Auster I με κινητήρα de Havilland Gipsy Major. Κατασκευάστηκαν 470.
- Taylorcraft Auster IV
- Τριθέσια έκδοση με κινητήρα Lycoming 0-290. Κατασκευάστηκαν 254.
- Taylorcraft Auster V
- Auster IV εξοπλισμένο για πτήση δια οργάνων. Κατασκευάστηκαν περίπου 800.
Χρήστες Επεξεργασία
.svg){kind=small}
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Σχετικές εξελίξεις Επεξεργασία
Συγκρίσιμα αεροσκάφη Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ έκδοση Auster V
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- "Taylorcraft Auster". The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985). Orbis Publishing.
- Jackson, A.J. British Civil Aircraft since 1919, Volume 1. London: Putnam and Company Ltd., 1974. ISBN 0-370-10006-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Το Taylorcraft Auster στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
- Το Taylorcraft Auster στο airliners.net
- Το Taylorcraft Auster στο warbirdalley.com
- Το Taylorcraft Auster στο jaapteeuwen.com