Wireless Set No. 19
Το Wireless Set Νο 19 ήταν ασύρματος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου σχεδιασμένος για χρήση σε τεθωρακισμένα στρατεύματα του Βρετανικού στρατού.
Προδιαγραφές Επεξεργασία
Ο ασύρματος είχε σχεδιαστεί για να επιτρέψει HF (υψηλής συχνότητας) επικοινωνία μεταξύ αρμάτων.
Mk II και Mk III πλήρεις: 27 × 10 × 13,25 ίντσες (68,6 × 25,4 × 33,7 εκατοστά)
Αποστολέα / παραλήπτη: 17,5 × 8,25 × 12,25 ίντσες (44,5 × 21,0 × 31,1 εκατοστά)
Μονάδα παροχής: 6 × 8,25 × 12.5 ίντσες (15,2 × 21,0 × 31,8 εκατοστά)
- Βάρος:
Πλήρης Mk II - 86.25 lb (39,12 kg)[1]
Αποστολέα / παραλήπτη - 40,5 lb (18,4 kg)
Μονάδα παροχής - 28,5 lb (12,9 kg)
Κομιστής Νο. 1 - 14,75 lb (6,69 kg)
Πλήρης Mk III - 88.25 lb (40.03 kg)[2]
Αποστολέα / παραλήπτη - 40,5 lb (18,4 kg)
Μονάδα παροχής - 30,5 lb (13,8 kg)
Κομιστής Νο. 1 - 14,75 lb (6,69 kg)
- Εύρος συχνοτήτων: «Α» ρύθμιση 2-8 MHz & «Β» ρύθμιση 229-241 MHz. Κύριος παλμογράφος ελεγχόμενος.
- Τρόποι λειτουργίας: AM, MCW, CW
- VHF επικοινωνίες μεταξύ οχημάτων
- Ενδοεπικοινωνία πληρώματος
- Ενιαία γραμμή λαμβάνει και μεταδίδει ρύθμιση
- Διακόπτης "Flick" για την αλλαγή ταχείας συχνότητας
- Έξοδος RF: «Α» ρύθμιση 2,5 έως 9 βατ.
- Εύρος: «Α» 10 μίλια (16 χλμ) & «Β» 1.000 υάρδες (910 μ) (μεταξύ των κινούμενων οχημάτων).[1]
Ιστορία Επεξεργασία
Ο ασύρματος Νο 19 αναπτύχθηκε το 1940 από τo βρετανικό War Office (Signals Experimental Establishment) και την Pye Radio. Το μοντέλο Pye αντικαταστάθηκε με τον MK II το 1941, και τον MK III το 1942. Τα σετ αυτά αποδείχθηκαν πολύτιμα για τα τεθωρακισμένα άρματα μάχης στη Δυτική Έρημο κατά την εκστρατεία της Βόρειας Αφρικής.
Το 1942, ο Νο 19 Mk II παρήχθη στον Καναδά από τις Northern Electric Co., Marconi Co. και RCA Victor. Το βρετανικό σχέδιο βελτιώθηκε και εναλλαξιμότητα των εξαρτημάτων, όπως οι βαλβίδες, είχε συσταθεί.[3] Η πλειοψηφία των καναδικών ασυρμάτων χρησιμοποίησε Αγγλικά / Κυριλλικά γράμματα πρόσοψης, αποτέλεσμα μιας Lend-Lease σύμβασης για το Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.
Μεταπολεμικά, τα δίχτυα ραδιοφωνικής μετάδοσης από το σετ Νο 19 σταδιακά μετανάστευσαν στην VHF χαμηλής ζώνης, χρησιμοποιώντας μια πιο σύγχρονη γενιά των ραδιοφώνων γνωστή ως η νέα σειρά, που αργότερα έγινε γνωστή ως FM και αντικατέστησε το Νο 19 σε αυτόν τον ρόλο από το 1954. Ως αποτέλεσμα, το τμήμα «Β» του Νο 19 του VHF εγκαταλείφθηκε και αφαιρέθηκε όταν αναμορφώθηκε ριζικά το σετ. Τα Νο 19 σετ είχαν ως επί το πλείστον αντικατασταθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1950 με μια στρατιωτικοποιημένη έκδοση της PYE PTC-202 γνωστή ως C12 ως προσωρινό μέτρο, το οποίο στη συνέχεια αντικαταστάθηκε με το C13 από το 1960. Ένας επιπλέον RF ενισχυτής για το νούμερο 19 (Ενισχυτής, RF Νο 2) αύξησε το εύρος λειτουργίας μέχρι περίπου 45 min. Ο πειραματικός Wireless Set Νο 19 TH (κατασκευάστηκε για τον ολλανδικό στρατό) χαρακτηρίστηκε με ευρύτερης κάλυψης συχνότητα έως 12MHz.
Μεταπολεμικά, οι καναδικοί Νο 19 MK II και III χρησιμοποιήθηκαν στο σουηδικό στρατό και ιταλικό στρατό, και μερικά καναδικά σετ Νο 19 MK III χρησιμοποιήθηκαν από το βρετανικό στρατό.
Ο Νο 19 Mk III σε μια απλοποιημένη διαμόρφωση του ήταν ακόμα σε βρετανικές μονάδες δοκίμων ως λειτουργικός σταθμός εκπαίδευσης μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Μεταπολεμικά, τα δίχτυα ραδιοφωνικής μετάδοσης από το σετ Νο 19 σταδιακά μετανάστευσαν στην VHF χαμηλής ζώνης, χρησιμοποιώντας μια πιο σύγχρονη γενιά των ραδιοφώνων γνωστή ως η νέα σειρά, που αργότερα έγινε γνωστή ως FM και αντικατέστησε το Νο 19 σε αυτόν τον ρόλο από το 1954. Ως αποτέλεσμα, το τμήμα «Β» του Νο 19 του VHF εγκαταλείφθηκε και αφαιρέθηκε όταν αναμορφώθηκε ριζικά το σετ. Τα Νο 19 σετ είχαν ως επί το πλείστον αντικατασταθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1950 με μια στρατιωτικοποιημένη έκδοση της PYE PTC-202 γνωστή ως C12 ως προσωρινό μέτρο, το οποίο στη συνέχεια αντικαταστάθηκε με το C13 από το 1960. Ένας επιπλέον RF ενισχυτής για το νούμερο 19 (Ενισχυτής, RF Νο 2) αύξησε το εύρος λειτουργίας μέχρι περίπου 45 min. Το πειραματικό Wireless Set Νο 19 TH (κατασκευάστηκε για τον ολλανδικό στρατό) χαρακτηρίστηκε με ευρύτερης κάλυψης συχνότητα έως 12MHz.
Μεταπολεμικά, ο καναδικός Νο 19 MK II και III χρησιμοποιήθηκαν στο σουηδικό στρατό και ιταλικό στρατό, και μερικά καναδικά σετ Νο 19 MK III χρησιμοποιήθηκαν από το βρετανικό στρατό.
Ο Νο 19 Mk III σε μια απλοποιημένη διαμόρφωση του ήταν ακόμα σε βρετανικές μονάδες δοκίμων ως λειτουργικός σταθμός εκπαίδευσης μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Σήμερα το Wireless Set Νο 19 συλλέγουν, αποκαθιστούν και διαχειρίζονται ενθουσιωδώς οι ραδιοερασιτέχνες αντικών.[4][5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «The WS#19 MK II Manual». QSL.net. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 «The Wireless Set (Canadian) No. 19 M III Working Instructions». QSL.net. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2013.
- ↑ Bisaillion, Chris. «The 19 Set -- A History». QSL.net. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «Wireless Set No 19». Royal Signals Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Wireless Set No. 19». Vintage and Military Amateur Radio Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- The Original Wireless Set No. 19 Group
- Wireless Set No. 19 documentation archive at Royalsignals.org.uk